Onttrekking ouderlijk gezag, en ik dan?

Zomer 2006, de vakantie is begonnen voor mijn de kinderen. En zoals gewoonlijk gaan ze in de vakantieperiode naar hun papa in Nederland. Ik zelf woon met mijn zoons in België. Na mijn scheiding ben ik ruim 5 jaar geleden met de kinderen verhuisd naar België. Ze zaten op school, hadden hun vriendjes, hun sport en de rest wat ze als kind kunnen  wensen.

Kortom, een gewoon normaal leventje met af en toe wat strubbelingen zoals in elke familiale sfeer.

28 juni 2006.

Papa komt ze halen, voor de vakantie. Dikke kus, knuffeltje hier en een traan weg pinken omdat ze toch een tijdje daar zijn. Dat vanaf dit moment een nachtmerrie begon, had niemand kunnen denken.

Ik had een relatie in België, die helaas na wat jaren niet goed meer liep, en besloot in die periode dus de knoop door te hakken en voor het geluk verder te gaan van mij en mijn zoons, toen 9 en 11 jaar oud.

Heb een huisje gevonden in zeer korte tijd , met veel hulp en liefde van buiten af heb ik het in kunnen richten. Eindelijk mijn eigen plekje samen verder met mijn zoons.

Juli 2006.

De eerste brief van de advocaat van mijn ex man. De mededeling die daar in stond, brak vanaf dat moment mijn leven.
De kinderen hadden volgens hem te kennen gegeven niet meer terug te willen keren na hun mama in België. Onbegrip…..vraagtekens en niet begrijpen wat dit nou weer is. Wat had ik fout gedaan? Misschien een onstuimig leventje gehad maar niet door mijn eigen schuld. Liefde hebben de jongens genoeg gehad van me, en heb altijd voor ze klaar gestaan, meer dan dat zelfs!! Zoals een mama dat doet.

Advocaat ingeschakeld via Nederland.Ze rade me aan een kortgeding op te starten, maar de kosten daar van moest ik wel voorschieten want mijn aanvraag tot rechtsbijstand was nog in behandeling. 3000 euro, was het begin. Waar moest ik dat vandaan halen? Tja als je het niet hebt, geen kortgeding. Ik liep vast en was machteloos. Belachelijk als je als moeder die de kinderen via het Nederlandse rechtssysteem krijgt toegewezen, en je ex man besluit dan zomaar ineens de kinderen niet meer terug te geven dat allemaal wel ongestraft kan, en ik juist het slachtoffer hier van ben , gestraft word. Hoe is het in godsnaam mogelijk!!!!!!!

Paar weken verder. Hey waarom doe je het niet hetzelfde en haal je gewoon je kinderen op? Tja………okay vaak gehoord, want ik heb immers de kinderen toegewezen gehad, ondanks beide ouderlijke voogdijschap. Zo gemakkelijk is dat niet, bovendien  had mijn ex alle touwtjes in handen en ik ooit al eens meerdere keren een rotgeintje had meegemaakt met hem. Durfde het niet, en wist dat het een geitouwtrekkerij zal worden als ik het wel had gedaan, wat dus niet ten goede zou zijn voor de kinderen.

Na veel zoeken op het net kom ik ergens een site tegen waar gesprokken werd over het  Haags Kinderontvoersverdrag. Had ondertussen al een proces-verbaal op laten maken bij de Belgische politie voor ontvoering van mijn kinderen. Want daar kwam het dus op neer. En inderdaad het is ontvoering, ook volgens het verdrag. De vader heeft immers de kinderen niet terug gebracht , en het recht in eigen handen genomen.

Ondertussen worden de jongens meer en meer omgekocht, want wees is eerlijk, wat is er mooier op dat moment als kind zijnde. Nieuwe vriendjes, nieuwe school waar ze immers op geplaatst waren in Nederland omdat ze leerplichtig zijn, en zoveel uitjes en leuke dingen ….. Voor hun althans dan.  Kinderen zijn zo beïnvloedbaar.

Had de Belgische Centrale Autoriteiten aangeschreven met alle nodige documenten en bewijs dat de kinderen hier horen te zijn.  Alles was goed, en het ging in behandeling , en ook de Nederlandse Centrale Autoriteiten zaten er nu achter.

En mijn ex blijft maar door gaan, met het kapot maken van de moeder van zijn kinderen.  Kreeg tussentijds een oproep van de jeugdrechtbank te Antwerpen, voor het  opeisen van de kinderen. 9 okt voor de rechtbank verschenen en nog steeds mijn kinderen niet gezien.  Had in tussentijd ook een Belgische advocaat in handen, en hier was het zo geregeld voor rechtsbijstand. Maar een kort geding opstarten had geen zin, omdat ik  al een bevel had gehad om te verschijnen in de rechtbank. Eerst afwachten wat hier van zou komen.

De kinderen werden naar mijn ex man toegewezen , voorlopig althans. En zonder dat ik mijn verhaal kon doen aan de rechter. De rechter had alleen een  eis van mijn ex voor het opeisen van de voogdijschap, verder niks, en hoe of wat.  Dit was gewoon onmenselijk!!!!!!!!!! Hij kreeg ze toegewezen!!!!!!!!!!!!!! Nee het had toch anders moeten zijn, terug naar hun mama en dan verder met de zaak, of zie ik dit verkeerd? Hij was immers al aangegeven voor het ontvoeren van zijn minderjarige kinderen. Ik stond machteloos, ja voor de zoveelste keer weer en zakte steeds verder weg.  Terwijl bij het pakket van Antwerpen het proces verbaal lag van de politie, een deur verder! De rechter had dit onder ogen moeten hebben, en heeft het nooit gezien.

Wachten, en wachten en hopen dat de Centrale Autoriteiten tot terug geleiding over gingen van de kinderen.

Ik kreeg wel een omgangsregeling waar ik totaal niet mee eens was. Het had andersom moeten zijn. Ja zag me kinderen om de twee weken weer en heb de jongens voor het eerst weer gezien eind okt. Jezus wat was ik blij ze na weken weer te zien, maar wat waren ze veranderd. Logisch , door alle omstandigheden.

November 2006.

Er was een afwijzing van de Centrale Autoriteiten, omdat er een gerechte uitspraak was van de rechtbank, een vonnis dus. Zoland dit zo was konden ze niks doen voorlopig.

De grond zakte onder me weg, weken lang hebben ze mij aan het lijntje gehouden, heb kosten gemaakt die niet te overzien zijn, en heb al mijn energie en levenskracht in dit gestoken. Alles wordt je afgenomen! Zag tusen het bomen het bos niet meer, en wist niet mee waar ik beginnen moest. Advocaten doen na mijn idee en maar weinig, Als ik nou geld had gehad, was het dan ook gebeurd, zoals het nu gaat, of had ik de kinderen al lang terug gehad. Geld tsssssssssssssssssssss . Geld maakt mensen kapot!!!!!!!

Child focus zit er nu ook achter. Een zeer gecompliceerd geval, waar ik in zit. Iets geheel ongewoons. Of ik toch alle papieren wilde door sturen. En ook het vonnis. Vonnis? Ik  heb nooit geen vonnis gehad, zelfs mijn advocaat niet.  Ja maar een vonnis is toch een gerechtelijke uitspraak?

Het scheen gewoon een krabbeltje geweest te zijn van de rechter op een stukje papier. Hoe is dit toch mogelijk! En ja , ik ben weer de dupe van . Maar goed dat is nog niet alles. Er zijn teveel dingen mis gegaan wat ten koste gaat van deze ellende. En de tijd tikt door.

December 2006.

Mijn zoon is ondertussen 12 geworden, en heeft vanaf nu dus ook inspraak, en mag de rechter in januari zijn verhaal gaan doen. Verjaardagen van de kinderen niet hier bij mij kunnen vieren. Feliciteren was er al helemaal niet bij, want ze zitten nog immers daar.

Voor het eerst in hun jaren heb ik ze niet persoonlijk kunnen feliciteren. Weet je hoe dat voelt voor een moeder?

Nou, dit soort momenten wens ik niemand toe!  Sinterklaastijd, leefde er altijd na toe. Wat deed het pijn om Mama s en papa s inkopen te zien doen . De kerstdagen die er nu aan komen……………zal hier maar over zwijgen.

Kan me niet uitdrukken hoe ik hier door heen ga en nog te gaan heb. Gevoelloos en vol wrok gevoelens. Kan hem wel aanvliegen als ik hem zie, de papa van mijn kinderen. Wetend dat de nieuwe vrouw van mijn ex mijn kinderen knuffelt en kust. Misselijk wordt ik er van alleen al bij die gedachten.

Nog een maand te gaan voor dat we weer in de rechtbank zitten. Duimen voor een goede afloop, en hopen op een goede terug keer naar mij toe.

Want wees is eerlijk, heb ik dit verdiend?

Maar mijn vechters lust is sterk, en ik ga er voor ook in 2007!!!!!!!!!!!!!! Mij krijgen ze niet kapot.