Oma Katja (94): Ik zie haar vast nooit meer terug

door Erik Riensema – De Telegraaf 

EDE –  Vreugde en verdriet over de terugkeer van de 9-jarige Katja Leendertz naar Nederland lagen gistermiddag dicht bij elkaar.

In Ede overheerste de vreugde bij moeder Marina Karpenko, die haar dochter voor het eerst in een jaar tijd weer zag. Maar een paar kilometer verderop, in de woning van de 94-jarige oma van Katja in Bennekom, overheerste het verdriet. In haar bejaardenflatje in de Timanshof zocht de familie van de in de VS woonachtige vader Paul Leendertz troost bij elkaar.

Oma Leendertz zag haar kleindochter zondag voor het eerst in vijf jaar tijd terug, maar moest gisteren alweer afscheid van haar nemen, wellicht voorgoed. “Ik denk niet dat ik haar terugzie”, sombert de 94-jarige Bennekomse. “De kans is groot dat de moeder met Katja naar haar geboorteland Oekraïne terugkeert, als ze haar zin niet krijgt. En als ze haar zin wel krijgt en alle procedures in Nederland wint, krijgen we Katja nooit meer te zien.” Want de strijd is nog niet gestreden. Er volgen nog procedures. De Raad voor de Kinderbescherming gaat in opdracht van de rechtbank in Arnhem onderzoeken of er een omgangsregeling mogelijk is.

Vader Paul Leendertz heeft zich in elk geval aan zijn woord gehouden. Hij heeft er voor gezorgd, zoals hij vorige week aan De Telegraaf liet weten, dat zijn dochter gisteren met haar moeder werd herenigd.

De in de Verenigde Staten woonachtige piloot nam in mei vorig jaar zijn toen 7-jarige dochter mee vanaf een schoolplein in Ede, zonder medeweten van de moeder. Ze bleek later bij haar vader in de Amerikaanse staat Pennsylvania te zijn. Leendertz had toestemming van de Amerikaanse overheid om zijn dochter op te halen.

Ontvoering

Negen federale rechters in Amerika bepaalden vorige week dat het meisje terug moet naar haar moeder en dat de vader in Nederland verder moet procederen. Hij vloog zondag samen met zijn zoon Sebastian en Katja naar Frankfurt. De piloot kan zelf niet op Nederlandse bodem uitstappen, omdat hij hier meteen wordt gearresteerd voor ontvoering. Iets wat door zijn eigen moeder als “vreselijk en onterecht” wordt bestempeld. “Paul is piloot en houdt zich aan de wet. Hij heeft zijn dochter vorig jaar opgehaald omdat dat van de Amerikaanse rechters mocht.”

Pauls zus Ineke haalde Katja en Sebastian zondag op, waarna de twee bij hun tante in Nederland overnachtten. Het was uiteindelijk Sebastian die zijn halfzusje gistermiddag in Ede aan de moeder overdroeg. Moeder Marina Karpenko mijdt alle publiciteit. De advocaat van de moeder, jonkheer Maarten Storm van ’s Gravesande, laat weten dat de hereniging met de moeder emotioneel was: “Ze waren beiden heel blij elkaar te zien. Ze trokken elkaar als magneten aan. Katja begon meteen verhalen te vertellen.”

“Maar ze mist haar papa ook”, laten Katja’s oma, tante en halfbroer weten. “Ze houdt van haar vader én van haar moeder. Het grote probleem is dat er niet valt te praten met de moeder. Wij willen heel graag met haar praten. Maar zij wil niet met ons praten”, klinkt het emotioneel.

=========

Bijschrift SKO

Is het verhaal over een mogelijk vertrek naar de Oekraine typisch Telegraaf stemmingmakerij?

Ruim 100 meldingen misbruik jeugdzorg

DEN HAAG –  In ongeveer twee maanden tijd zijn meer dan honderd meldingen binnengekomen van seksueel misbruik van kinderen die onder verantwoordelijkheid van de overheid zijn geplaatst in de jeugdzorg. De zogeheten commissie-Samson, waarbij de meldingen zijn binnengekomen, doet donderdag een oproep aan slachtoffers om zich te blijven melden.

De ruim honderd meldingen zijn voornamelijk binnengekomen bij het telefonisch meldpunt (070-3765872). Dat heeft de commissie op 19 juli geopend voor het onderzoek naar seksueel misbruik van minderjaren die van overheidswege gedwongen zijn geplaatst in (rijks)jeugdinrichtingen, internaten, kindertehuizen en pleeggezinnen.

De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson-Geerlings is ingesteld door de ministers André Rouvoet (Jeugd en Gezin) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie). Zij besloten dit voorjaar onderzoek te laten doen, omdat bij meldingen van misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk ook gesproken werd over kinderen die door de kinderbescherming in katholieke instellingen waren geplaatst.

Voor het onderzoek wordt ook contact gehouden met de commissie-Deetman, die het misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk onder de loep neemt. Vorige maand werd bekend dat bij Deetman ruim negenhonderd meldingen van slachtoffers en enkele daders zijn binnengekomen. Beide commissies onderzoeken de periode van 1945 tot nu toe.

De ruim honderd meldingen die bij Samson zijn binnengekomen, zijn deels verjaard en deels van recenter datum. De meldingen komen van slachtoffers, ouders en andere betrokkenen. De commissie controleert het waarheidsgehalte van de zaken niet. Meldingen die voor vervolging in aanmerking komen en niet verjaard zijn, worden na overleg met betrokkenen doorgegeven aan het Openbaar Ministerie (OM).

De commissie-Samson noemt de meldingen „van vitaal belang” voor het onderzoek. De bedoeling is om antwoord te krijgen op de vraag hoe misbruik heeft kunnen plaatsvinden in de jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen. Bovendien wil de commissie weten in hoeverre de signalen van misbruik bij de overheid bekend waren en zo ja, hoe daarmee is omgegaan.

Naar verwachting is het eindrapport voor de zomer van 2012 klaar.

Katja Leendertz (9) naar Nederland

EDE –  De 9-jarige Katja Leendertz komt maandag terug naar Nederland.

Dat heeft haar vader Paul Leendertz gisteravond tegenover De Telegraaf bevestigd. De in de VS woonachtige piloot nam in mei 2009 zijn dochter mee vanaf een schoolplein in Ede, zonder medeweten van de moeder.

De politie ging uit van ontvoering. Het meisje bleek later bij haar vader in de Amerikaanse staat Pennsylvania te zijn. Leendertz had toestemming van de Amerikaanse overheid om zijn dochter op te halen. Katja werd middelpunt van talloze procedures en rechtszaken in de VS en Nederland. Negen federale rechters in Amerika hebben nu een uitspraak uit augustus bevestigd dat het meisje terug moet naar haar moeder en dat vader in Nederland verder moet procederen.

“We zijn in Amerika uitgeprocedeerd”, zegt Leendertz. “Er zit niets anders op dan dat Katja naar haar moeder gaat. Ze huilde hysterisch toen ik het haar vertelde. Iedereen is hier zeer verdrietig.”

Verslaggeving en de realiteit.

Door de maanden heen wordt onze stichting Kinderontvoering en met name ik geslachtofferd door een rechtbankverslaggever genaamd Chris Klomp uit Groningen.

Desbetreffende verslaggever schroomt niet om uitlating over onze stichting en mij in persoon te doen zonder dat hij enig onderzoek naar waarheid heeft gedaan, een handelswijze die ons bekend is van de Raad voor de Kinderbescherming en Jeugdzorg Nederland.

Zelf claimt hij een voorstander van Justitie en het politie-apparaat te zijn, geeft zelfs lezingen voor politie etc. klik hier doch kraakt ditzelfde systeem op zijn blog “Rechtbankverslaggever” weer keihard af =>  klik hier

Helaas is het zo dat ook wij niet alles wetend zijn, dat geven wij grif toe, maar met zo een 20 jaar ervaring in de wereld van internationale kinderontvoeringen, zonder dat er ooit 1 aangifte tegen ons of mij in persoon is geweest en tientallen “successen” hebben mogen boeken in de opsporing en repatriëring van ontvoerde kinderen, mogen wij toch wel spreken over een stichting die weet waarover zij spreekt en de klappen van de zweep kent.

Chris Klomp die alleen mij en de stichting kinderontvoering kan aanvallen zonder dat hij gedegen onderzoek verricht (hij is dan ook geen onderzoeksjournalist) slaat hiertoe met vaste regelmaat de spijker radicaal mis.

Een punt van discussie was de “dood” van de 7 maanden oude baby Arjun Chedie uit Leeuwarden. Dit kind is door Voodoo-praktijken om het leven gebracht en de vader heeft mij (Jacques Smits) in de arm genomen om deze “dood” nader te onderzoeken.

Het eindresultaat was een door mij ingediend Art. 12 SV procedure, waarop het Hof in Leeuwarden heeft besloten om op de door mij aangedragen punten de zaak naar de politie terug te verwijzen voor een hernieuwd onderzoek.

Het gevolg hiervan was dat de moeder van Arjun is aangehouden en veroordeeld voor “dood door schuld”, de basis van mijn onderzoek en Art. 12 SV procedure.

De advocaten tweeling Anker&Anker uit Leeuwarden hebben de moeder in deze strafrechtprocedure bijgestaan en natuurlijk alles aangepakt om hun cliënte vrij te kunnen pleiten. Hiertoe hebben zij ook de media in de arm genomen om mij in een kwaad daglicht te stellen t.g.v. hun cliënte.

Natuurlijk pakt Chris Klomp alleen bovenstaand deel met beide handen aan om mij “terecht” te wijzen, doch hij verzaakt totaal wanneer ik hem verzoek om omtrent deze zaak contact te leggen met de toenmalige Officier van Justitie mr. Oebele Brouwer en het advocatenkantoor Anker & Anker.

Selectief lezen is DE kracht van Chris Klomp, alleen wat hem als rechtbankverslaggever in zijn wrok uitkomt leest en gebruikt (misbruikt) hij. Zelf heeft hij waarschijnlijk nimmer één stap t.g.v. een andermans kind gedaan waarbij hijzelf enig persoonlijk risico zou kunnen lopen, doch hen afkraken (althans pogingen hiertoe) die wel een sociale inslag hebben om voor de rechten van het kind op te komen, is zijn lust en zijn leven.

Zo zijn er nog veel meer kinderontvoeringszaken waar wij met succes aan het Nederlands recht in het buitenland gevolg hebben kunnen geven, waar Chris Klomp dan een weer een uitgesproken PRO Justitie / rechtsgangmening over heeft en mij, in persoon, tracht onderuit te halen. Deze actie onderneemt hij dan wederom zonder enig onderzoek naar waarheidsvinding.

Met de macht van zijn weblog tracht hij iedereen de les te lezen, als een dictator zijn mening over iedereen uit te spreiden en zij die hem niet in zijn mening volgen of steunen middels gelijk blog (en die van anderen) totaal af te kraken.

Ja Chris, het is en blijft zo……..daar waar Justitie stopt, beginnen wij.

Wen er maar aan, keer terug in je schulp of kom eens met onderzochte feiten.

Update 18 september 2010

Zoals bekend ga ik geen enkele oprechte discussie uit de weg dus heb ik telefonisch contact met ons aller Chris Klomp opgenomen.

Chris voelde zich ten eerste “geïntimideerd” dat ik zijn geheime privénummer thuis heb kunnen traceren, verder voelde hij zich “geïntimideerd” dat ik hem op dit geheime nummer belde. Ach ja, het zij zo, als ik dit kan traceren dan kan iedereen dit traceren dus zo geheim is dit niet.

Nadat ik mijn naam bekend maakte reageerde hij met het gezegde: “Ha ouwe relnicht”, waardoor de toon van dit gesprek gezet kon worden doch mijn motto: “daar waar schelden en vloeken begint, stopt het verstand” weerstond deze aantijging.

Doordat één van zijn kids even geholpen moest worden werd het gesprek 15 minuten later voortgezet, Chris belde mij op zijn mobiele nummer terug.

In dit gesprek bleek wederom dat iedereen die het werk van de Stichting Kinderontvoering ondersteunt geschuffeld, gevaarlijk en gestoord is volgens Chris Klomp.

“Dat jij mijn geheime nummer hebt kunnen traceren is weer een teken dat jij enorm gevaarlijk en niet te vertrouwen bent” was weer een kenmerkende uitspraak van hem, waarbij ik ook nog eens verantwoordelijk zou zijn tot het aanzetten van haat tegen hem in persoon.

Hij heeft het helemaal gehad met alle aantijgingen die zijn kant op zouden komen en ziet alleen een juridische weg (het doen van aangiftes bij de politie) als sluitende oplossing.

Hij zei tevens dat alles wat er op Twitter over hem geschreven wordt, hem niet raakt want dat zijn toch allemaal gestoorden, gestoorden die het werk van een Nederlandse ontvoeringsorganisatie ondersteunen.

Hierop volgend heb ik Chris verzocht om zich dieper in de kinderontvoeringsmaterie te verdiepen, doch hij kapte dit af door te vermelden dat hij middels de hoogste personen binnen diverse politiekorpsen zich heeft laten informeren over deze materie en daar veel meer vertrouwen in heeft omdat hij mij nimmer als een serieuze gesprekspartner zal zien. Wat schreef Chris ook alweer in zijn laatste blog over de politie? Ter herinnering: klik hier

Hij gaf wel toe dat het Nederlandse systeem inzake de opsporing en repatriëring van ontvoerde kinderen niet altijd werkte doch blijft van mening dat een Nederlandse burger (ik in dit geval) of een Nederlandse organisatie (onze Stichting) zich nimmer met deze zaken mag bemoeien. Een stichting als de onze zou verboden moeten worden en ik…..ja….daar kwam verder niets over na buiten.

Om toch Chris aan een landelijk bekende zaak te herinneren (die van Tim en Pascal c.q. Aneta Szadkowska uit Assen) verwees ik hem naar de archieven van het Dagblad van het Noorden (daar schrijft Chris voor en heeft hij toegang tot alle dossiers) doch dit wees hij van de hand met de uitspraak: “mijn collega’s laten zich van alles door jou op de mouw spelden”.

De gesprekstoon van Chris werd alsmaar geëmotioneerder tot schreeuwen aan toe waarbij hij de laatste vraag stelde: “wat MOET ik van jou doen dan, waarom bel je mij?” Chris, MOETEN bestaat niet, ik wil jou alleen maar kennis laten maken met de andere kant van de medaille zodat jouw inzicht mogelijk een andere kleur gaat krijgen.

Helaas, hij stond hiervoor niet open omdat hij zijn beeld al gevormd heeft over mij en de stichting (dit zonder ooit met mij gesproken te hebben, dus alleen op basis van informatie uit 3e hand) en dat hier niets aan te wijzigen was.

Tevens verklaarde hij mij dat zijn artikelen sinds kort ook door de landelijke media overgenomen zullen worden en als hij een artikel over mij c.q. de stichting gaat plaatsen hij mij zal benaderen voor een weerwoord op basis van hoor/wederhoor.

Het woord “weerwoord” betekende voor mij alweer genoeg, er is dus weer de nodige DREK te verwachten van een journalist/verslaggever die op basis van NEUTRALITEIT artikelen gaat uitbrengen waarbij zijn persoonlijke antipathie tegen ons werk als stichting en mijn inzet als persoon de boventoon zal gaan voeren.

====================================================

Door de komende weken heen zullen hieronder andere bronnen vermeld worden met als onderwerp Chris Klomp

1. Toelatingsbewijs voor internet

Werkstraf voor bezit kinderporno

(Novum) – Een 45-jarige man uit Huissen is vrijdag veroordeeld tot een werkstraf van tweehonderd uur voor het bezit van kinderporno. De rechtbank in Arnhem legde de man ook een voorwaardelijke celstraf van een halfjaar op.

De man had de beelden twee jaar lang in zijn bezit. De bestanden die bij hem zijn aangetroffen, bevatten volgens de rechtbank ‘zeer grove kinderpornografische beelden’. In sommige gevallen stonden er zeer jonge kinderen op.

Iedereen die dergelijk materiaal downloadt en verzamelt, werkt volgens de rechtbank mee aan de instandhouding van de kinderporno-industrie. “De kinderen die daarbij worden geëxploiteerd, ondervinden daarvan nog jarenlang en soms zelfs gedurende hun hele verdere leven lichamelijke en psychische gevolgen. Ook de verdachte, die betalingen heeft verricht om bepaalde beelden in zijn bezit te krijgen, is hiervoor verantwoordelijk te houden.”

De man heeft bekend dat hij de kinderporno in zijn bezit had en aangegeven bereid te zijn een behandeling voor zijn problemen te volgen. De rechter vindt het belangrijk dat de man wordt behandeld. Aan de voorwaardelijke straf is daarom als bijzondere voorwaarde gekoppeld dat de man zich moet houden aan de aanwijzingen van de reclassering, ook als dit betekent dat die wil dat de man wordt behandeld in een psychiatrische kliniek. Houdt de man zich hier niet aan, dan moet hij alsnog de gevangenis in.

De opgelegde straf is overeenkomstig de eis van het Openbaar Ministerie.