Wijzigingen wet Kinderontvoering
Persbericht | 22-12-2011
Per 1 januari 20112 treden een aantal nieuwe wetten in werking. Een overzicht.
Informatieplicht
De Belastingdienst en opsporingsdiensten kunnen vanaf 1 januari 2012 informatie opvragen bij notarissen over geldtransacties die verlopen via hun derdengeldenrekening. Op die manier kunnen notarissen helpen fraude aan het licht te brengen. Het gaat om informatie rond de financiële afwikkeling van transacties zoals de namen en overige gegevens van de bij de transactie betrokken partijen. Ook kan gevraagd worden naar de aard van de transactie, de omvang van de betalingen en de gebruikte rekeningnummers. De gegevens zijn belangrijk voor controle van de geldstromen voor de opsporing en vervolging van strafbare feiten. Ook zijn ze essentieel voor een juiste heffing en inning van belastingen. Met name malversaties in de vastgoedbranche en witteboordencriminaliteit, waaronder witwassen, kunnen hiermee beter worden bestreden.
Huwelijksvermogensrecht
De wet die het huwelijksvermogensrecht moderniseert treedt op 1 januari 2012 in werking. Het handhaaft de gemeenschap van goederen als het basisstelsel van huwelijksvermogensrecht. Wel zijn aanpassingen opgenomen om aan te sluiten bij maatschappelijke ontwikkelingen zoals emancipatie, het blijven werken van vrouwen en de toename in het aantal echtscheidingen. De wet geeft onder andere een regeling voor het geval een echtgenoot privégoederen verkrijgt met geld uit de huwelijksgemeenschap of het privévermogen van de andere echtgenoot, en wanneer privéschulden worden betaald uit de huwelijksgemeenschap of het privévermogen van de andere echtgenoot.
Ook wijzigt de wet het tijdstip van ontbinding van de huwelijksgemeenschap. De gemeenschap zal worden ontbonden op het moment dat het verzoek tot echtscheiding wordt ingediend en niet pas op de dag dat de echtscheidingsbeschikking wordt ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand.
Kosten adoptie
Ook treedt de regeling tegemoetkoming kosten interlandelijke adoptie in werking. Adoptiefouders kunnen een eenmalige tegemoetkoming van €3.700 ontvangen ter compensatie van de gemaakte kosten van interlandelijke adoptie. Het gaat om interlandelijke adopties die tussen 1 januari 2009 en 1 januari 2013 tot stand zijn gekomen. Aan de uitbetaling van het bedrag is een aantal voorwaarden verbonden. De belangrijkste is dat de adoptieprocedure in overeenstemming met de Wobka is afgerond. De regeling zal worden uitgevoerd door het Agentschap SZW, dat onderdeel is van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.
Elektronische VOG
Daarnaast wordt het mogelijk om met ingang van 1 januari 2012 de VOG elektronisch aan te vragen. Hierdoor wordt het aanvragen van de VOG gemakkelijker, omdat mensen niet meer zelf naar het gemeentehuis hoeven indien zij de VOG elektronisch aanvragen. Ook zijn de leges van de elektronische VOG € 5,50 lager, omdat er minder administratieve handelingen hoeven te worden verricht. Met de elektronische VOG aanvraag wil Teeven het gebruik van de VOG nog verder stimuleren.
Procesvertegenwoordiging
De Nederlandse Staat zal niet langer procederen tegen Nederlandse burgers als er sprake is van internationale kinderontvoering. De procesvertegenwoordigende bevoegdheid van de Centrale autoriteit in zaken van internationale kinderontvoering stopt per 1 januari 2012.
In de nieuwe situatie zal de Centrale autoriteit de buitenlandse partner doorverwijzen naar een advocaat, zodat deze het geschil aan de rechter kan voorleggen. De Centrale autoriteit zal de procesvertegenwoordiging in zaken die vóór 1 januari 2012 aanhangig zijn bij rechtbank, hof of Hoge Raad nog voortzetten. Ouders worden voor een eventueel hoger beroep in deze zaken wel doorverwezen naar een advocaat.
Taakstraf
Een taakstraf kan niet meer worden opgelegd voor ernstige zeden- en geweldsmisdrijven. Ook als een veroordeelde binnen vijf jaar nadat hem een taakstraf is opgelegd weer een (soortgelijk) misdrijf pleegt, kan hij niet opnieuw worden bestraft met een taakstraf. De bescherming van de samenleving en het voorkomen van nieuwe slachtoffers maken toereikende straffen en maatregelen noodzakelijk. Daarom is de taakstraf in de visie van het kabinet alleen een geschikte straf voor lichte strafbare feiten. Deze regeling treedt op 3 januari 2012 in werking.
Stichting Kinderontvoering: Terugblik op een bewogen jaar
We hebben allemaal zo´n groot kinderhart.
Deze kinderen spreek ik vaak niet, wel de achtergebleven ouder. Ik voel hun angst, pijn en verdriet dwars door de telefoon heen. Bij een persoonlijke afspraak schrik ik iedere keer weer van de vaak magere, grauwe gezichten van deze ouders, vol verdriet en hulpeloosheid. Wij als stichting proberen deze ouders zo goed mogelijk te helpen. U kunt dat ook door te luisteren naar hun verhaal of die bekende schouder of knuffel te geven en door aandacht te vragen voor ontvoerde kinderen. Een kleine moeite, een groot gebaar.
Dankbaar voor de hulp, adviezen. Blij, omdat ze concrete stappen hebben kunnen zetten in de goede richting. Zielsgelukkige ouders, omdat het met behulp van advocaat en onze stichting is gelukt hun kinderen weer naar Nederland te krijgen. De gezichten van deze ouders en hun kinderen……..ik zal ze nooit vergeten. Allen hebben ze een bijzonder plekje in mijn hart evenals de kinderen die nog ontvoerd zijn en waarvan ik hoop dat ze weer snel terug komen.
Secretaris Stichting Kinderontvoering.
Verfilming boek “klopjacht op Malika”
Bron: http://complot.punt.nl/?id=529519&r=1&tbl_archief=&
Paul Ruven verfilmt Klopjacht op Malika
AMSTERDAM – Producent Paul Ruven werkt aan de verfilming van het boek Klopjacht op Malika van schrijver Jan Libbenga. Dat heeft hij woensdag bekendgemaakt.
Het boek reconstrueert de carrière van de vermeende dubbelspionne Malika Karoum, bijgenaamd de Mata Hari van Slotervaart. Libbenga beschrijft Karoum als een Marokkaans-Nederlandse, die als infiltrante voor de Nederlandse inlichtingendienst AIVD informatie zou hebben vergaard over extremistische organisaties. Eind 2006 vertrok zij naar Dubai om criminele geldstromen in kaart te brengen. (ANP)
Teruggeleiding minderjarig kind naar Polen
LJN BN8502, Rechtbank ‘s-Gravenhage, 370806 / FA RK 10-5515
Inhoudsindicatie:
Internationale kinderontvoering – Verzoek van de vader tot teruggeleiding van de minderjarige naar Polen. Partijen hebben getracht door middel van mediation tot een oplossing te komen. Zij hebben een zogenaamde spiegelovereenkomst gesloten, waarbij zij voorlopige regelingenhebben vastgelegd aangaande contact en zorg zowel voor het geval de minderjarige in Nederland mag blijven als het geval de minderjarige naar Polen dient terug te keren. Partijen hebben geen overeenstemming kunnen bereiken over de gewone verblijfplaats van de minderjarige en de vader heeft het terugleidingsverzoek gehandhaafd. De rechtbank oordeelt dat er sprake is van kinderontvoering en dat zich geen weigeringsgronden voordoen. De terugkeer van de minderjarige naar Polen wordt gelast op de datum die partijen in de vaststellingsovereenkomst zijn overeengekomen. Ten aanzien van het verzoek tot opname van die vaststellingsovereenkomst verklaart de rechtbank zich met het oog op artikel 10 Brussel IIbis onbevoegd, nu de inhoud ziet op ouderlijke verantwoordelijkheid (zorg/omgang) en het de Poolse rechter is die daarover dient te beslissen. Hierbij zij opgemerkt dat de Centrale Autoriteit nadrukkelijk heeft verklaard dat de overeenkomst niet uitgelegd moet worden als een forumkeuze voor de Nederlandse rechter. In Polen is echtscheidingsprocedure aanhangig.
Uitspraak
RECHTBANK ROTTERDAM
Nevenzittingsplaats ‘s-Gravenhage
Sector familie- en jeugdrecht
Meervoudige Kamer
Rekestnummer: FA RK 10-5515
Zaaknummer: 370806
Datum beschikking: 23 september 2010
Internationale kinderontvoering
Beschikking op het op 2 juli 2010 ingekomen verzoek van:
de Directie Justitieel Jeugdbeleid, Afdeling Juridische en Internationale Zaken, van het Ministerie van Justitie, thans geheten de directie Control, Bedrijfsvoering en Juridische Zaken van het directoraat-generaal Preventie, Jeugd en Sancties, afdeling Juridische en Internationale Zaken, van het Ministerie van Justitie, belast met de taak van Centrale Autoriteit als bedoeld in artikel 4 van de Wet van 2 mei 1990 (Stb. 202) tot uitvoering van het Haagse Verdrag inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen van 25 oktober 1980 (Trb. 1987, 139), gevestigd te ‘s-Gravenhage,
verder te noemen: de Centrale Autoriteit, optredend voor zichzelf en namens:
[de man],
de vader,
wonende te [woonplaats A], Polen.
Als belanghebbende wordt aangemerkt:
[de vrouw],
de moeder,
wonende te [woonplaats B],
advocaat: mr. J.Th. Mulder (te Rotterdam).
Procedure
Van de zijde van de vader is op 5 maart 2010 bij de Centrale Autoriteit een verzoek ingediend tot teruggeleiding van de minderjarige:
– [de minderjarige], geboren op [geboortedatum] 2003 te [geboorteplaats], Polen,
naar Polen. Op 2 juli 2010 heeft de Centrale Autoriteit onderhavig verzoekschrift bij de rechtbank Rotterdam ingediend.
Bij beschikking d.d. 8 juli 2010 heeft de rechtbank Rotterdam zich bevoegd geachtvan de zaak kennis te nemen en op grond van artikel 8 van het Besluit nevenvestigings- en nevenzittingsplaatsen en het Aanwijzingsbesluit ‘s-Gravenhage als nevenzittingsplaats internationale kinderontvoeringen d.d. 4 februari 2009 van de Raad voor de Rechtspraak bepaald dat de behandeling van de zaak plaatsvindt in de nevenzittingsplaats ‘s-Gravenhage.
De rechtbank heeft kennisgenomen van de stukken, waaronder:
– het verzoekschrift;
– de brief d.d. 7 september 2010 van de zijde van de Centrale Autoriteit met daaraan gehecht een vaststellingsovereenkomst tussen de vader en de moeder;
– het faxbericht d.d. 8 september 2010 van de zijde van de moeder.
Op 22 juli 2010 is de zaak ter terechtzitting van deze rechtbank behandeld. Hierbij zijn verschenen: de Centrale Autoriteit in de persoon van mr. J.A. Krab, de moeder, alsmede de heer H. Vuijk, tolk in de Poolse taal. Het betrof hier een regiezitting in het kader van crossborder mediation in internationale kinderontvoeringszaken met als behandelend rechter, tevens kinderrechter, mr. J.M.J. Keltjens.
Na genoemde regiezitting hebben de vader en de moeder getracht door middel van crossborder mediation, gefaciliteerd door het Mediation Bureau, onderdeel van het Centrum Internationale Kinderontvoering, tot een minnelijke schikking te komen. Op 7 september 2010 heeft Centrale Autoriteit de rechtbank medegedeeld dat de mediation heeft geresulteerd in een spiegelovereenkomst, maar dat partijen geen overeenstemming hebben kunnen bereiken over de gewone verblijfplaats van de minderjarige, alsmede dat het teruggeleidingsverzoek gehandhaafd blijft.
Op 9 september 2010 is de behandeling ter terechtzitting van de meervoudige kamer voortgezet. Hierbij zijn verschenen: de Centrale Autoriteit in de persoon van mr. M.M. Maljaars-Hendrikse, alsmede de moeder, vergezeld van de heer H. Vuijk, tolk in de Poolse taal, en bijgestaan door haar advocaat.
Van de zijde van de moeder is ter terechtzitting nog een nader stuk overgelegd.
Na te melden minderjarige is op 9september 2010 in raadkamer gehoord.
Verzoek en verweer
De Centrale Autoriteit heeft middels haar verzoekschrift verzocht, met toepassing van artikel 13 van de Wet van 2 mei 1990, Stb. 202, de onmiddellijke terugkeer van de minderjarige te bevelen, althans de terugkeer van de minderjarige vóór een door de rechtbank in goede justitie te bepalen datum te bevelen, waarbij de moeder de minderjarige dient terug te brengen naar Polen, dan wel – indien de moeder nalaat de minderjarige terug te brengen – tebepalen op welke datum de moeder de minderjarige met de benodigde geldige reisdocumenten aan de vader zal afgeven, zodat hij de minderjarige zelf mee terug kan nemen naar Polen.
De moeder heeft verweer gevoerd, welk verweer hierna – voor zover nodig – zal worden besproken.
Feiten
Op grond van de stukken en het verhandelde ter terechtzitting wordt van het volgende uitgegaan.
De vader en de moeder zijn gehuwd op [huwelijksdatum] te [plaats van het huwelijk]. Tijdens dit huwelijk is genoemd thans nog minderjarige kind geboren:
[de minderjarige], op [geboortedatum] 2003 te [geboorteplaats], Polen.
De minderjarige had direct vóór zijn overbrenging naar Nederland zijn gewone verblijfplaats in Polen.
Conform het Poolse gezagsrecht hebben de ouders gezamenlijk het gezag over de minderjarige.
De moeder en de minderjarige zijn op of omstreeks 15 augustus 2009 afgereisd naar Nederland.
De minderjarige verblijft thans nog bij de moeder op het adres [adres moeder].
In Polen is een echtscheidingsprocedure en een gezagsprocedure tussen de ouders aanhangig.
Beoordeling
Aan de wettelijke formaliteiten is voldaan.
Het verzoek van de vader is gebaseerd op het Haagse Verdrag inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen van 25 oktober 1980 (hierna: het Haagse Verdrag). Zowel Nederland als Polen zijn partij bij het Haagse Verdrag.
Het Haagse Verdrag heeft – voor zover hier van belang – tot doel de onmiddellijke terugkeer te verzekeren van kinderen die ongeoorloofd zijn overgebracht of worden vastgehouden in een Verdragsluitende staat. Het Haagse Verdrag beoogt hiermee een zo snel mogelijk herstel van de situatie waarin het kind zich bevond direct voorafgaand aan de ontvoering of vasthouding. Een snel herstel van de aan de ontvoering of vasthouding voorafgaande situatie wordt geacht de schadelijke gevolgen hiervan voor het kind te beperken.
Er is sprake van ongeoorloofde overbrenging of ongeoorloofd niet doen terugkeren in de zin van het Haagse Verdrag wanneer de overbrenging of het niet doen terugkeren geschiedt in strijd met een gezagsrecht ingevolge het recht van de staat waarin het kind onmiddellijk voor zijn overbrenging of vasthouding zijn gewone verblijfplaats had en dit recht alleen of gezamenlijk werd uitgeoefend op het tijdstip van het overbrengen of niet doen terugkeren, dan wel zou zijn uitgeoefend indien een zodanige gebeurtenis niet had plaatsgevonden (artikel 3 van het Haagse Verdrag ).
Als er uit de overgelegde buitenlandse bewijsstukken tegenstrijdigheden blijken over de persoonsgegevens, dan kan zulks hieronder ipv met “De persoonsgegevens…vermeld.” overwogen worden met bijv: “Blijkens…, doch blijkens…”
Ongeoorloofde vasthouding in de zin van artikel 3 van het Haagse Verdrag
Nu de gewone verblijfplaats van de minderjarige direct vóór zijn overbrenging naar Nederland in Polen was gelegen, dient beoordeeld te worden of de overbrenging is geschied in strijd met het gezagsrecht dat is toegekend aan de ouders ingevolge het Poolse recht. Op grond van artikel 97, lid 2, van het Pools Burgerlijk Wetboek dient over belangrijke aangelegenheden omtrent het kind beslist te worden door de ouders gezamenlijk. Aangenomen mag worden dat wijziging van de gewone verblijfplaats van het kind zo’n belangrijke aangelegenheid betreft. De vader heeft gesteld dat hij geen toestemming heeft verleend voor de overbrenging van de minderjarige naar Nederland. De moeder heeft de stelling van de vader onvoldoende gemotiveerd betwist. Gelet hierop gaat de rechtbank uit van de juistheid van de stelling van de vader en is de rechtbank van oordeel dat de overbrenging van de minderjarige naar Nederland is geschied in strijd met het gezagsrecht van de vader naar Pools recht. Niet in geschil is dat het gezagsrecht gezamenlijk daadwerkelijk werd uitgeoefend op het tijdstip van het overbrengen, dan wel zou zijn uitgeoefend, indien de overbrenging niet had plaatsgevonden. Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de overbrenging van de minderjarige naar Nederland aangemerkt dient te worden als ongeoorloofd als bedoeld in artikel 3 van het Haagse Verdrag. Nu er minder dan één jaar is verstreken tussen de overbrenging van de minderjarige naar Nederland en het tijdstip van indiening van het verzoek, dient ingevolge artikel 12 van het Haagse Verdrag in beginsel de onmiddellijke terugkeer van de minderjarige te volgen, tenzij er sprake is van één of meer weigeringsgronden als bedoeld in artikel 13 van het Haagse Verdrag.
Weigeringsgrond ex artikel 13 lid 1 sub a van het Haagse Verdrag
Op grond van artikel 13 lid 1 sub a van het Haagse Verdrag is de rechter van de aangezochte Staat niet gehouden de terugkeer van het kind te gelasten indien de persoon die zich tegen de terugkeer verzet aantoont dat de persoon die de zorg had voor de persoon van het kind, het recht betreffende het gezag niet daadwerkelijk uitoefende ten tijde van de overbrenging of het niet doen terugkeren, of naderhand in deze overbrenging of het niet doen terugkeren had toegestemd of berust.Voor zover de moeder beoogd heeft op deze weigeringsgrond een beroep te doen, gaat de rechtbank hieraan voorbij gelet op hetgeen is overwogen in de voorgaande alinea.
Weigeringsgrond ex artikel 13 lid 1 sub b van het Haagse Verdrag
Op grond van artikel 13 lid 1 sub b van het Haagse Verdrag is de rechter van de aangezochte Staat niet gehouden de terugkeer van het kind te gelasten, indien de persoon die zich tegen de terugkeer verzet aantoont dat er een ernstig risico bestaat dat het kind door zijn terugkeer wordt blootgesteld aan een lichamelijk of geestelijk gevaar, dan wel op enigerlei andere wijze in een ondragelijke toestand wordt gebracht. Het doel en de strekking van het Haagse Verdrag brengen met zich dat deze weigeringsgrond restrictief moet worden uitgelegd.
De moeder heeft betoogd dat er sprake is van de hierboven genoemde weigeringsgrond. Zij heeft gesteld dat de vader een alcoholprobleem heeft en dat er sprake is geweest van huiselijk geweld van de zijde van de vader, waarvan de minderjarige getuige is geweest. De moeder vreest voorts dat zij, ondanks de vaststellingsovereenkomst, de minderjarige niet meer te zien krijgt, nu de vader inwoont bij haar moeder die alsdan ook voor de minderjarige zal zorgen en de moeder een hele slechte relatie met haar moeder heeft.
Van de zijde van de vader is betwist dat er sprake is van een alcoholprobleem en dat er sprake is geweest van huiselijk geweld.
Nu de moeder haar stellingen te dien aanzien niet nader heeft onderbouwd, zal de rechtbank daaraan voorbij gaan. Ten aanzien van de door de moeder ter terechtzitting overgelegde brief van haar vriendin, waarin deze vriendin verklaart dat de vader een alcoholprobleem heeft, merkt de rechtbank op dat daar tegenover staat de brief, ter terechtzitting in het bezit van de Centrale Autoriteit, van de ouders van de moeder, waarin de ouders verklaren dat het goed ging met de minderjarige en dat de vader goed voor hem zorgde. Nu de moeder, mede gezien in het licht van de vaststellingsovereenkomst – waarin detussen partijen gemaakte afspraken met betrekking tot het contact met de minderjarige zijn vastgelegd -, voorts niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij de minderjarige bij een eventuele teruggeleiding niet meer te zien krijgt, is de rechtbank van oordeel dat er geen sprake is van de weigeringsgrond als bedoeld in artikel 13 lid 1 sub b van het Haagse Verdrag.
Weigeringsgrond ex artikel 13 lid 2 van het Haagse Verdrag
Op grond van artikel 13 lid 2 van het Haagse Verdrag kan de rechter van de aangezochteStaat eveneens weigeren de terugkeer van het kind te gelasten, indien zij vaststelt dat het kind zich verzet tegen zijn terugkeer en een leeftijd en mate van rijpheid heeft bereikt, die rechtvaardigt dat met zijn mening rekening wordt gehouden. Nu gesteld noch gebleken is dat er sprake is van verzet van de minderjarige tegen zijn terugkeer als bedoeld in artikel 13 lid 2 van het Haagse Verdrag, is de rechtbank van oordeel dat deze weigeringsgrond zich niet voordoet.
Nu er geen sprake is van een van deweigeringsgronden als bedoeld in artikel 13 van het Haagse Verdrag, terwijl er minder dan een jaar is verstreken tussen de ongeoorloofde overbrenging van de minderjarige en de indiening van het verzoekschrift, dient ingevolge artikel 12, lid 1, van het Haagse Verdrag de onmiddellijke terugkeer van de minderjarige te volgen.
De vaststellingsovereenkomst
De ouders hebben de resultaten van de hierboven genoemde crossborder mediation neergelegd in een vaststellingsovereenkomst. Het betreft een zogenaamde spiegelovereenkomst. De ouders hebben hierin voorlopige regelingen vastgelegd aangaande: – contact en zorg, vakantieregeling en schoolactiviteiten en terugkeer van de minderjarige naar Polen, in het geval (naar de rechtbank begrijpt) de minderjarige teruggeleid dient te worden naar Polen;
– contact en zorg, vakantieregeling en schoolactiviteiten in het geval (naar de rechtbank begrijpt) de minderjarige niet teruggeleid dient te worden naar Polen.
In artikel 3.A 3.2. zijn de ouders – voor zover thans van belang – overeengekomen dat de minderjarige, als de rechtbank in de onderhavige procedure besluit dat de minderjarige naar Polen dient terug te keren, de minderjarige tot en met de kerstvakantie in Nederland mag verblijven en dat de moeder er dan voor zal zorgdragen dat de minderjarige in de kerstvakantie naar de vader in Polen zal worden teruggebracht.
De rechtbank ziet aanleiding om de teruggeleiding van de minderjarige naar Polen, gelet op de inhoud van deze vaststellingsovereenkomst, het verzoek van de Centrale Autoriteit en het verhandelde ter terechtzitting, eerst uiterlijk op 2 januari 2011, ná de kerstvakantie, te gelasten als na te melden. De rechtbank neemt hierbij mede in aanmerking dat de ouders deze afspraak hebben gemaakt met de bedoeling de eventuele veranderingen met betrekking tot de schoolactiviteiten van de minderjarige zo soepel mogelijk te laten verlopen.
De ouders zijn voorts overeengekomen dat, een van de twee in de vaststellingsovereenkomst vastgelegde regelingen, afhankelijk van de beslissing van de rechtbank, volledig zal worden opgenomen in de te wijzen beschikking. De ouders verzoeken de rechtbank om – zo blijkt uit deze vaststellingsovereenkomst – deze vaststellingsovereenkomst aan de thans te wijzen beschikking te hechten en deze vaststellingsovereenkomst zodoende integraal onderdeel uit te laten maken van deze beschikking.
De rechtbank zal zich ten aanzien van dit verzoek, welk verzoek de ouderlijke verantwoordelijkheid betreft, met het oog op artikel 10 van de verordening Brussel IIbis, onbevoegd verklaren. De rechtbank neemt hierbij mede in aanmerking dat de Centrale Autoriteit ter terechtzitting nadrukkelijk naar voren heeft gebracht dat de overeenkomst niet moet worden uitgelegd als een forumkeuze voor de Nederlandse rechter.
Bevoegd ter zake van verzoeken betreffende de ouderlijke verantwoordelijkheid is in casu het gerecht te Polen. Het vorenstaande laat echter onverlet dat de ouders rechtsgeldig een overeenkomst hebben gesloten waaraan zij gebonden zijn.
Opgrond van artikel 13, lid 5, van de Uitvoeringswet Verdragen inzake internationale ontvoering van kinderen is de onderhavige beslissing van rechtswege uitvoerbaar bij voorraad.
Beslissing
De rechtbank:
gelast de terugkeer van de minderjarige:
[de minderjarige], geboren op [geboortedatum] 2003 te [geboorteplaats], Polen, naar Polen
uiterlijk op 2 januari 2011, waarbij de moeder de minderjarige dient terug te brengen naar Polen en beveelt, indien de moeder nalaat de minderjarige terug te brengen naar Polen, dat de moeder de minderjarige met de benodigde reisdocumenten aan de vader zal afgeven uiterlijk op 2 januari 2011, opdat de vader de minderjarige zelf mee terug kan nemen naar Polen;
verklaart zich onbevoegd kennis te nemen van het verzoek de vaststellingsovereenkomst aan deze beschikking te hechten en integraal onderdeel uit te laten maken van de te wijzen beschikking.
Deze beschikking is gegeven door mrs. M. Kramer, M. Rootring en A.M.A. Keulen, tevens kinderrechters, bijgestaan door P. Lahman als griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 23 september 2010.
Oma Katja (94): Ik zie haar vast nooit meer terug
door Erik Riensema – De Telegraaf
Oma Leendertz zag haar kleindochter zondag voor het eerst in vijf jaar tijd terug, maar moest gisteren alweer afscheid van haar nemen, wellicht voorgoed. “Ik denk niet dat ik haar terugzie”, sombert de 94-jarige Bennekomse. “De kans is groot dat de moeder met Katja naar haar geboorteland Oekraïne terugkeert, als ze haar zin niet krijgt. En als ze haar zin wel krijgt en alle procedures in Nederland wint, krijgen we Katja nooit meer te zien.” Want de strijd is nog niet gestreden. Er volgen nog procedures. De Raad voor de Kinderbescherming gaat in opdracht van de rechtbank in Arnhem onderzoeken of er een omgangsregeling mogelijk is.
Vader Paul Leendertz heeft zich in elk geval aan zijn woord gehouden. Hij heeft er voor gezorgd, zoals hij vorige week aan De Telegraaf liet weten, dat zijn dochter gisteren met haar moeder werd herenigd.
De in de Verenigde Staten woonachtige piloot nam in mei vorig jaar zijn toen 7-jarige dochter mee vanaf een schoolplein in Ede, zonder medeweten van de moeder. Ze bleek later bij haar vader in de Amerikaanse staat Pennsylvania te zijn. Leendertz had toestemming van de Amerikaanse overheid om zijn dochter op te halen.
Ontvoering
Negen federale rechters in Amerika bepaalden vorige week dat het meisje terug moet naar haar moeder en dat de vader in Nederland verder moet procederen. Hij vloog zondag samen met zijn zoon Sebastian en Katja naar Frankfurt. De piloot kan zelf niet op Nederlandse bodem uitstappen, omdat hij hier meteen wordt gearresteerd voor ontvoering. Iets wat door zijn eigen moeder als “vreselijk en onterecht” wordt bestempeld. “Paul is piloot en houdt zich aan de wet. Hij heeft zijn dochter vorig jaar opgehaald omdat dat van de Amerikaanse rechters mocht.”
Pauls zus Ineke haalde Katja en Sebastian zondag op, waarna de twee bij hun tante in Nederland overnachtten. Het was uiteindelijk Sebastian die zijn halfzusje gistermiddag in Ede aan de moeder overdroeg. Moeder Marina Karpenko mijdt alle publiciteit. De advocaat van de moeder, jonkheer Maarten Storm van ’s Gravesande, laat weten dat de hereniging met de moeder emotioneel was: “Ze waren beiden heel blij elkaar te zien. Ze trokken elkaar als magneten aan. Katja begon meteen verhalen te vertellen.”
“Maar ze mist haar papa ook”, laten Katja’s oma, tante en halfbroer weten. “Ze houdt van haar vader én van haar moeder. Het grote probleem is dat er niet valt te praten met de moeder. Wij willen heel graag met haar praten. Maar zij wil niet met ons praten”, klinkt het emotioneel.
=========
Bijschrift SKO
Is het verhaal over een mogelijk vertrek naar de Oekraine typisch Telegraaf stemmingmakerij?
Ruim 100 meldingen misbruik jeugdzorg
DEN HAAG – In ongeveer twee maanden tijd zijn meer dan honderd meldingen binnengekomen van seksueel misbruik van kinderen die onder verantwoordelijkheid van de overheid zijn geplaatst in de jeugdzorg. De zogeheten commissie-Samson, waarbij de meldingen zijn binnengekomen, doet donderdag een oproep aan slachtoffers om zich te blijven melden.
De ruim honderd meldingen zijn voornamelijk binnengekomen bij het telefonisch meldpunt (070-3765872). Dat heeft de commissie op 19 juli geopend voor het onderzoek naar seksueel misbruik van minderjaren die van overheidswege gedwongen zijn geplaatst in (rijks)jeugdinrichtingen, internaten, kindertehuizen en pleeggezinnen.
De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson-Geerlings is ingesteld door de ministers André Rouvoet (Jeugd en Gezin) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie). Zij besloten dit voorjaar onderzoek te laten doen, omdat bij meldingen van misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk ook gesproken werd over kinderen die door de kinderbescherming in katholieke instellingen waren geplaatst.
Voor het onderzoek wordt ook contact gehouden met de commissie-Deetman, die het misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk onder de loep neemt. Vorige maand werd bekend dat bij Deetman ruim negenhonderd meldingen van slachtoffers en enkele daders zijn binnengekomen. Beide commissies onderzoeken de periode van 1945 tot nu toe.
De ruim honderd meldingen die bij Samson zijn binnengekomen, zijn deels verjaard en deels van recenter datum. De meldingen komen van slachtoffers, ouders en andere betrokkenen. De commissie controleert het waarheidsgehalte van de zaken niet. Meldingen die voor vervolging in aanmerking komen en niet verjaard zijn, worden na overleg met betrokkenen doorgegeven aan het Openbaar Ministerie (OM).
De commissie-Samson noemt de meldingen „van vitaal belang” voor het onderzoek. De bedoeling is om antwoord te krijgen op de vraag hoe misbruik heeft kunnen plaatsvinden in de jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen. Bovendien wil de commissie weten in hoeverre de signalen van misbruik bij de overheid bekend waren en zo ja, hoe daarmee is omgegaan.
Naar verwachting is het eindrapport voor de zomer van 2012 klaar.
Katja Leendertz (9) naar Nederland
EDE – De 9-jarige Katja Leendertz komt maandag terug naar Nederland.
Dat heeft haar vader Paul Leendertz gisteravond tegenover De Telegraaf bevestigd. De in de VS woonachtige piloot nam in mei 2009 zijn dochter mee vanaf een schoolplein in Ede, zonder medeweten van de moeder.
De politie ging uit van ontvoering. Het meisje bleek later bij haar vader in de Amerikaanse staat Pennsylvania te zijn. Leendertz had toestemming van de Amerikaanse overheid om zijn dochter op te halen. Katja werd middelpunt van talloze procedures en rechtszaken in de VS en Nederland. Negen federale rechters in Amerika hebben nu een uitspraak uit augustus bevestigd dat het meisje terug moet naar haar moeder en dat vader in Nederland verder moet procederen.
“We zijn in Amerika uitgeprocedeerd”, zegt Leendertz. “Er zit niets anders op dan dat Katja naar haar moeder gaat. Ze huilde hysterisch toen ik het haar vertelde. Iedereen is hier zeer verdrietig.”
Verslaggeving en de realiteit.
Door de maanden heen wordt onze stichting Kinderontvoering en met name ik geslachtofferd door een rechtbankverslaggever genaamd Chris Klomp uit Groningen.
Desbetreffende verslaggever schroomt niet om uitlating over onze stichting en mij in persoon te doen zonder dat hij enig onderzoek naar waarheid heeft gedaan, een handelswijze die ons bekend is van de Raad voor de Kinderbescherming en Jeugdzorg Nederland.
Zelf claimt hij een voorstander van Justitie en het politie-apparaat te zijn, geeft zelfs lezingen voor politie etc. klik hier doch kraakt ditzelfde systeem op zijn blog “Rechtbankverslaggever” weer keihard af => klik hier
Helaas is het zo dat ook wij niet alles wetend zijn, dat geven wij grif toe, maar met zo een 20 jaar ervaring in de wereld van internationale kinderontvoeringen, zonder dat er ooit 1 aangifte tegen ons of mij in persoon is geweest en tientallen “successen” hebben mogen boeken in de opsporing en repatriëring van ontvoerde kinderen, mogen wij toch wel spreken over een stichting die weet waarover zij spreekt en de klappen van de zweep kent.
Chris Klomp die alleen mij en de stichting kinderontvoering kan aanvallen zonder dat hij gedegen onderzoek verricht (hij is dan ook geen onderzoeksjournalist) slaat hiertoe met vaste regelmaat de spijker radicaal mis.
Een punt van discussie was de “dood” van de 7 maanden oude baby Arjun Chedie uit Leeuwarden. Dit kind is door Voodoo-praktijken om het leven gebracht en de vader heeft mij (Jacques Smits) in de arm genomen om deze “dood” nader te onderzoeken.
Het eindresultaat was een door mij ingediend Art. 12 SV procedure, waarop het Hof in Leeuwarden heeft besloten om op de door mij aangedragen punten de zaak naar de politie terug te verwijzen voor een hernieuwd onderzoek.
Het gevolg hiervan was dat de moeder van Arjun is aangehouden en veroordeeld voor “dood door schuld”, de basis van mijn onderzoek en Art. 12 SV procedure.
De advocaten tweeling Anker&Anker uit Leeuwarden hebben de moeder in deze strafrechtprocedure bijgestaan en natuurlijk alles aangepakt om hun cliënte vrij te kunnen pleiten. Hiertoe hebben zij ook de media in de arm genomen om mij in een kwaad daglicht te stellen t.g.v. hun cliënte.
Natuurlijk pakt Chris Klomp alleen bovenstaand deel met beide handen aan om mij “terecht” te wijzen, doch hij verzaakt totaal wanneer ik hem verzoek om omtrent deze zaak contact te leggen met de toenmalige Officier van Justitie mr. Oebele Brouwer en het advocatenkantoor Anker & Anker.
Selectief lezen is DE kracht van Chris Klomp, alleen wat hem als rechtbankverslaggever in zijn wrok uitkomt leest en gebruikt (misbruikt) hij. Zelf heeft hij waarschijnlijk nimmer één stap t.g.v. een andermans kind gedaan waarbij hijzelf enig persoonlijk risico zou kunnen lopen, doch hen afkraken (althans pogingen hiertoe) die wel een sociale inslag hebben om voor de rechten van het kind op te komen, is zijn lust en zijn leven.
Zo zijn er nog veel meer kinderontvoeringszaken waar wij met succes aan het Nederlands recht in het buitenland gevolg hebben kunnen geven, waar Chris Klomp dan een weer een uitgesproken PRO Justitie / rechtsgangmening over heeft en mij, in persoon, tracht onderuit te halen. Deze actie onderneemt hij dan wederom zonder enig onderzoek naar waarheidsvinding.
Met de macht van zijn weblog tracht hij iedereen de les te lezen, als een dictator zijn mening over iedereen uit te spreiden en zij die hem niet in zijn mening volgen of steunen middels gelijk blog (en die van anderen) totaal af te kraken.
Ja Chris, het is en blijft zo……..daar waar Justitie stopt, beginnen wij.
Wen er maar aan, keer terug in je schulp of kom eens met onderzochte feiten.
Update 18 september 2010
Zoals bekend ga ik geen enkele oprechte discussie uit de weg dus heb ik telefonisch contact met ons aller Chris Klomp opgenomen.
Chris voelde zich ten eerste “geïntimideerd” dat ik zijn geheime privénummer thuis heb kunnen traceren, verder voelde hij zich “geïntimideerd” dat ik hem op dit geheime nummer belde. Ach ja, het zij zo, als ik dit kan traceren dan kan iedereen dit traceren dus zo geheim is dit niet.
Nadat ik mijn naam bekend maakte reageerde hij met het gezegde: “Ha ouwe relnicht”, waardoor de toon van dit gesprek gezet kon worden doch mijn motto: “daar waar schelden en vloeken begint, stopt het verstand” weerstond deze aantijging.
Doordat één van zijn kids even geholpen moest worden werd het gesprek 15 minuten later voortgezet, Chris belde mij op zijn mobiele nummer terug.
In dit gesprek bleek wederom dat iedereen die het werk van de Stichting Kinderontvoering ondersteunt geschuffeld, gevaarlijk en gestoord is volgens Chris Klomp.
“Dat jij mijn geheime nummer hebt kunnen traceren is weer een teken dat jij enorm gevaarlijk en niet te vertrouwen bent” was weer een kenmerkende uitspraak van hem, waarbij ik ook nog eens verantwoordelijk zou zijn tot het aanzetten van haat tegen hem in persoon.
Hij heeft het helemaal gehad met alle aantijgingen die zijn kant op zouden komen en ziet alleen een juridische weg (het doen van aangiftes bij de politie) als sluitende oplossing.
Hij zei tevens dat alles wat er op Twitter over hem geschreven wordt, hem niet raakt want dat zijn toch allemaal gestoorden, gestoorden die het werk van een Nederlandse ontvoeringsorganisatie ondersteunen.
Hierop volgend heb ik Chris verzocht om zich dieper in de kinderontvoeringsmaterie te verdiepen, doch hij kapte dit af door te vermelden dat hij middels de hoogste personen binnen diverse politiekorpsen zich heeft laten informeren over deze materie en daar veel meer vertrouwen in heeft omdat hij mij nimmer als een serieuze gesprekspartner zal zien. Wat schreef Chris ook alweer in zijn laatste blog over de politie? Ter herinnering: klik hier
Hij gaf wel toe dat het Nederlandse systeem inzake de opsporing en repatriëring van ontvoerde kinderen niet altijd werkte doch blijft van mening dat een Nederlandse burger (ik in dit geval) of een Nederlandse organisatie (onze Stichting) zich nimmer met deze zaken mag bemoeien. Een stichting als de onze zou verboden moeten worden en ik…..ja….daar kwam verder niets over na buiten.
Om toch Chris aan een landelijk bekende zaak te herinneren (die van Tim en Pascal c.q. Aneta Szadkowska uit Assen) verwees ik hem naar de archieven van het Dagblad van het Noorden (daar schrijft Chris voor en heeft hij toegang tot alle dossiers) doch dit wees hij van de hand met de uitspraak: “mijn collega’s laten zich van alles door jou op de mouw spelden”.
De gesprekstoon van Chris werd alsmaar geëmotioneerder tot schreeuwen aan toe waarbij hij de laatste vraag stelde: “wat MOET ik van jou doen dan, waarom bel je mij?” Chris, MOETEN bestaat niet, ik wil jou alleen maar kennis laten maken met de andere kant van de medaille zodat jouw inzicht mogelijk een andere kleur gaat krijgen.
Helaas, hij stond hiervoor niet open omdat hij zijn beeld al gevormd heeft over mij en de stichting (dit zonder ooit met mij gesproken te hebben, dus alleen op basis van informatie uit 3e hand) en dat hier niets aan te wijzigen was.
Tevens verklaarde hij mij dat zijn artikelen sinds kort ook door de landelijke media overgenomen zullen worden en als hij een artikel over mij c.q. de stichting gaat plaatsen hij mij zal benaderen voor een weerwoord op basis van hoor/wederhoor.
Het woord “weerwoord” betekende voor mij alweer genoeg, er is dus weer de nodige DREK te verwachten van een journalist/verslaggever die op basis van NEUTRALITEIT artikelen gaat uitbrengen waarbij zijn persoonlijke antipathie tegen ons werk als stichting en mijn inzet als persoon de boventoon zal gaan voeren.
====================================================
Door de komende weken heen zullen hieronder andere bronnen vermeld worden met als onderwerp Chris Klomp
Werkstraf voor bezit kinderporno
(Novum) – Een 45-jarige man uit Huissen is vrijdag veroordeeld tot een werkstraf van tweehonderd uur voor het bezit van kinderporno. De rechtbank in Arnhem legde de man ook een voorwaardelijke celstraf van een halfjaar op.
De man had de beelden twee jaar lang in zijn bezit. De bestanden die bij hem zijn aangetroffen, bevatten volgens de rechtbank ‘zeer grove kinderpornografische beelden’. In sommige gevallen stonden er zeer jonge kinderen op.
Iedereen die dergelijk materiaal downloadt en verzamelt, werkt volgens de rechtbank mee aan de instandhouding van de kinderporno-industrie. “De kinderen die daarbij worden geëxploiteerd, ondervinden daarvan nog jarenlang en soms zelfs gedurende hun hele verdere leven lichamelijke en psychische gevolgen. Ook de verdachte, die betalingen heeft verricht om bepaalde beelden in zijn bezit te krijgen, is hiervoor verantwoordelijk te houden.”
De man heeft bekend dat hij de kinderporno in zijn bezit had en aangegeven bereid te zijn een behandeling voor zijn problemen te volgen. De rechter vindt het belangrijk dat de man wordt behandeld. Aan de voorwaardelijke straf is daarom als bijzondere voorwaarde gekoppeld dat de man zich moet houden aan de aanwijzingen van de reclassering, ook als dit betekent dat die wil dat de man wordt behandeld in een psychiatrische kliniek. Houdt de man zich hier niet aan, dan moet hij alsnog de gevangenis in.
De opgelegde straf is overeenkomstig de eis van het Openbaar Ministerie.
-
Archief
- december 2011 (1)
- december 2010 (3)
- oktober 2010 (1)
- september 2010 (5)
- augustus 2010 (4)
- juli 2010 (13)
- juni 2010 (5)
- mei 2010 (11)
- april 2010 (7)
- maart 2010 (20)
- februari 2010 (7)
- januari 2010 (18)
-
Categorieën
-
RSS
Entries RSS
Comments RSS
Childrescue 