Stichting Kinderontvoering: Terugblik op een bewogen jaar

Een terugblik op het afgelopen jaar van de Stichting Kinderontvoering. Het was en is nog steeds een bewogen jaar. Een jaar vol met angst, verdriet, pijn, onzekerheid, maar ook een jaar van groot geluk. Ik heb zoveel ouders gesproken die zo intens verdrietig zijn, omdat hun kind is ontvoerd.

Ieder woord wat je zegt kan de pijn en het gemis voor deze mensen niet verzachten, maar het helpt hen enorm door te luisteren naar hun verhaal en te proberen ze zo goed mogelijk van advies te voorzien. We lezen het wel, er is weer een kind ontvoerd en we denken “goh alweer een, het lijkt wel of het steeds vaker gebeurd”.

Maar staan we wel eens stil bij het immense verdriet en hulpeloosheid van deze kinderen en de achtergebleven ouders? Ik weet wel, als je er niet mee te maken hebt, is het erg moeilijk om je een voorstelling van deze situatie te maken. Toch wil ik proberen u een beeld te geven. Veel ouders hebben jarenlang met een dreigende ontvoering van hun kind geleefd of leven nog steeds zo. Hulp is moeilijk te krijgen, omdat eerst het misdrijf moet worden gepleegd voordat de politie in actie kan komen. Hoe alleen en machteloos voel je je dan als ouder.

Leven met de angst dat je kind ieder moment bij je weggehaald kan worden. Je leven zo proberen te leiden dat je kind zo min mogelijk merkt van deze angst. Heel voorzichtig zijn, beschermend maar toch ook weer niet teveel om je kind niet te verstikken. Iedere dag wakker worden met dat beklemmende gevoel op je borst, vandaag kan het wel eens gaan gebeuren.

Wat voor een leven heb je dan? Maar deze ouders gaan door, blijven waken, zorgen en vechten voor hun kind. Leven, terwijl het liefste waar je voor mag zorgen je is afgenomen, ontvoerd, weggerukt. Wat voor een leven heb je dan? Diep, heel diep respect heb ik voor deze ouders die nimmer opgeven en blijven vechten voor hun kind/kinderen. Ik hoor sommigen van jullie denken “beide ouders hebben toch recht op hun kind?” Ik draai het om, ieder kind heeft recht op een vader en moeder.

Als ouders niet meer samen verder willen, is dat hun keuze om uit elkaar te gaan en een ander leven te gaan leiden. Het kind mag hier nimmer de dupe van worden en mag ook zeker niet uit zijn vertrouwde omgeving worden gehaald. Een kind weghalen uit zijn vertrouwde omgeving die toch wankel blijkt te zijn, omdat papa en mama niet meer samen zijn. Een kind weghalen en meenemen naar een land hier ver vandaan, weg bij familie, vriendjes en vriendinnetjes, een vreemde taal, andere gewoonten ……. hoe egoistisch ben je dan als ouder? Wat een grote schade richt je een kind dan aan!

We hebben allemaal zo´n groot kinderhart.

Wel eens echt stilgestaan bij het grote verdriet en de angst van een ontvoerd kind?
Deze kinderen spreek ik vaak niet, wel de achtergebleven ouder. Ik voel hun angst, pijn en verdriet dwars door de telefoon heen. Bij een persoonlijke afspraak schrik ik iedere keer weer van de vaak magere, grauwe gezichten van deze ouders, vol verdriet en hulpeloosheid. Wij als stichting proberen deze ouders zo goed mogelijk te helpen. U kunt dat ook door te luisteren naar hun verhaal of die bekende schouder of knuffel te geven en door aandacht te vragen voor ontvoerde kinderen. Een kleine moeite, een groot gebaar.

Denk aan deze mensen als u ’s avonds uw kind of kinderen instopt. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat een kind veilig en warm in zijn of haar eigen bedje ligt. Een bewogen jaar, een achtbaan die niet stopt…….. Mooie momenten ook.

Dankbare ouders.

Dankbaar voor de hulp, adviezen. Blij, omdat ze concrete stappen hebben kunnen zetten in de goede richting. Zielsgelukkige ouders, omdat het met behulp van advocaat en onze stichting is gelukt hun kinderen weer naar Nederland te krijgen. De gezichten van deze ouders en hun kinderen……..ik zal ze nooit vergeten. Allen hebben ze een bijzonder plekje in mijn hart evenals de kinderen die nog ontvoerd zijn en waarvan ik hoop dat ze weer snel terug komen.

Het eind van het jaar nadert.

Kerst, oud- en nieuw. Gezellig, maar het baart me ook grote zorgen. Nu al is merkbaar dat de dreiging van ontvoering bij sommigen sterker wordt. Nu al merk ik dat onze stichting overuren aan het draaien is. Nu al worden angsten van sommige ouders bewaarheid. Nu al…….. en de kerstvakantie en feestdagen moeten nog beginnnen. Mijn wens voor u is een fijne kerst vol warmte en gezelligheid met alle mensen om u heen waar u om geeft en een gelukkig en gezond 2011.

Mijn wens voor u is dat u eens wat vaker denkt aan de ontvoerde kinderen en deze kinderen en hun ouders op alle mogelijke manieren steunt. Mijn wens voor het komende jaar is dat alle kinderen echt kinderen mogen zijn en leven in groot geluk!

Marieke van Kommer
Secretaris Stichting Kinderontvoering.

Verfilming boek “klopjacht op Malika”

Filmmaker Paul Ruven heeft besloten om het boek ‘klopjacht op Malika‘ van Jan Libbenga over Malika Karoum te verfilmen. Een tijd geleden was er nogal wat ophef over de Marokkaans-Nederlandse Malika. Zo zou ze een spionne zijn die als infiltrante voor de Nederlandse inlichtingendienst AIVD informatie zou hebben vergaard over extremistische organisaties.

De inlichtingendiensten hadden niet door dat ze haar zakken aan beide kanten aan het vullen was.  Zou zou Malika voor meer dan 90 miljoen achterover gedrukt hebben en geld hebben aangenomen van haar criminele contacten. Waarschijnlijk zit ze nog in Dubai, dat geen uitleveringsverdrag met Nederland heeft.

Één van de mensen die dit verhaal boven water hebben gekregen was de man achter Stichting Kinderontvoering Jacques Smits. Jacques is hierna door o.a. Bas van Hout nogal door het slijk gehaald en als onbetrouwbaar neergezet. Dit terwijl er van die twee personen er maar één niet te vertrouwen is en dat is Bas van Hout zelf. Tenminste.. Een journalist die zich laat omkopen door de onderwereld is in mijn ogen onbetrouwbaar.

Het boek van Jan Libbenga zette een helder beeld neer over Malika Karoum. Sommige puntjes bleven onbesproken maar in grote lijnen is het een betrouwbaar verhaal. En nu gaat het dus verfilmt worden. Jacques Smits schijnt zichzelf te spelen en voor de rol van Malika hoopt Paul Ruven de Marokkaanse Sana Mouziane te strikken. Mocht de film er komen dan zijn wij de eersten die bij de deur van de bioscoop staan. Gewoon omdat het de eerste waar gebeurde spionagethriller in Nederland is en wij altijd hebben geweten dat Jacques Smits gelijk had. Waarvan akte!

Bron: http://complot.punt.nl/?id=529519&r=1&tbl_archief=&

 

Ruim 100 meldingen misbruik jeugdzorg

DEN HAAG –  In ongeveer twee maanden tijd zijn meer dan honderd meldingen binnengekomen van seksueel misbruik van kinderen die onder verantwoordelijkheid van de overheid zijn geplaatst in de jeugdzorg. De zogeheten commissie-Samson, waarbij de meldingen zijn binnengekomen, doet donderdag een oproep aan slachtoffers om zich te blijven melden.

De ruim honderd meldingen zijn voornamelijk binnengekomen bij het telefonisch meldpunt (070-3765872). Dat heeft de commissie op 19 juli geopend voor het onderzoek naar seksueel misbruik van minderjaren die van overheidswege gedwongen zijn geplaatst in (rijks)jeugdinrichtingen, internaten, kindertehuizen en pleeggezinnen.

De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson-Geerlings is ingesteld door de ministers André Rouvoet (Jeugd en Gezin) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie). Zij besloten dit voorjaar onderzoek te laten doen, omdat bij meldingen van misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk ook gesproken werd over kinderen die door de kinderbescherming in katholieke instellingen waren geplaatst.

Voor het onderzoek wordt ook contact gehouden met de commissie-Deetman, die het misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk onder de loep neemt. Vorige maand werd bekend dat bij Deetman ruim negenhonderd meldingen van slachtoffers en enkele daders zijn binnengekomen. Beide commissies onderzoeken de periode van 1945 tot nu toe.

De ruim honderd meldingen die bij Samson zijn binnengekomen, zijn deels verjaard en deels van recenter datum. De meldingen komen van slachtoffers, ouders en andere betrokkenen. De commissie controleert het waarheidsgehalte van de zaken niet. Meldingen die voor vervolging in aanmerking komen en niet verjaard zijn, worden na overleg met betrokkenen doorgegeven aan het Openbaar Ministerie (OM).

De commissie-Samson noemt de meldingen „van vitaal belang” voor het onderzoek. De bedoeling is om antwoord te krijgen op de vraag hoe misbruik heeft kunnen plaatsvinden in de jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen. Bovendien wil de commissie weten in hoeverre de signalen van misbruik bij de overheid bekend waren en zo ja, hoe daarmee is omgegaan.

Naar verwachting is het eindrapport voor de zomer van 2012 klaar.

Katja Leendertz (9) naar Nederland

EDE –  De 9-jarige Katja Leendertz komt maandag terug naar Nederland.

Dat heeft haar vader Paul Leendertz gisteravond tegenover De Telegraaf bevestigd. De in de VS woonachtige piloot nam in mei 2009 zijn dochter mee vanaf een schoolplein in Ede, zonder medeweten van de moeder.

De politie ging uit van ontvoering. Het meisje bleek later bij haar vader in de Amerikaanse staat Pennsylvania te zijn. Leendertz had toestemming van de Amerikaanse overheid om zijn dochter op te halen. Katja werd middelpunt van talloze procedures en rechtszaken in de VS en Nederland. Negen federale rechters in Amerika hebben nu een uitspraak uit augustus bevestigd dat het meisje terug moet naar haar moeder en dat vader in Nederland verder moet procederen.

“We zijn in Amerika uitgeprocedeerd”, zegt Leendertz. “Er zit niets anders op dan dat Katja naar haar moeder gaat. Ze huilde hysterisch toen ik het haar vertelde. Iedereen is hier zeer verdrietig.”

Werkstraf voor bezit kinderporno

(Novum) – Een 45-jarige man uit Huissen is vrijdag veroordeeld tot een werkstraf van tweehonderd uur voor het bezit van kinderporno. De rechtbank in Arnhem legde de man ook een voorwaardelijke celstraf van een halfjaar op.

De man had de beelden twee jaar lang in zijn bezit. De bestanden die bij hem zijn aangetroffen, bevatten volgens de rechtbank ‘zeer grove kinderpornografische beelden’. In sommige gevallen stonden er zeer jonge kinderen op.

Iedereen die dergelijk materiaal downloadt en verzamelt, werkt volgens de rechtbank mee aan de instandhouding van de kinderporno-industrie. “De kinderen die daarbij worden geëxploiteerd, ondervinden daarvan nog jarenlang en soms zelfs gedurende hun hele verdere leven lichamelijke en psychische gevolgen. Ook de verdachte, die betalingen heeft verricht om bepaalde beelden in zijn bezit te krijgen, is hiervoor verantwoordelijk te houden.”

De man heeft bekend dat hij de kinderporno in zijn bezit had en aangegeven bereid te zijn een behandeling voor zijn problemen te volgen. De rechter vindt het belangrijk dat de man wordt behandeld. Aan de voorwaardelijke straf is daarom als bijzondere voorwaarde gekoppeld dat de man zich moet houden aan de aanwijzingen van de reclassering, ook als dit betekent dat die wil dat de man wordt behandeld in een psychiatrische kliniek. Houdt de man zich hier niet aan, dan moet hij alsnog de gevangenis in.

De opgelegde straf is overeenkomstig de eis van het Openbaar Ministerie.

Jeugdzorg faalt wederom?

Veertig meldingen seksueel misbruik jeugdzorg

DEN HAAG –  In ongeveer drie weken tijd zijn veertig meldingen binnengekomen van seksueel misbruik van kinderen die onder verantwoordelijkheid van de overheid zijn geplaatst in jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen. De meldingen zijn binnengekomen bij het telefonisch meldpunt (070-3765872) van de zogeheten commissie-Samson, die onderzoek doet naar het seksueel misbruik. Het meldpunt werd op 19 juli geopend.

De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson-Geerlings komt dinsdag voor het eerst bijeen in aanwezigheid van demissionair minister André Rouvoet (Jeugd en Gezin). Een woordvoerder van de commissie sprak dinsdag van een behoorlijk aantal meldingen in korte tijd. „Zeker omdat het vakantietijd is.”

Rouvoet en zijn collega Ernst Hirsch Ballin (Justitie) besloten dit voorjaar de commissie-Samson in te stellen na meldingen van misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk en van kinderen die door de kinderbescherming in katholieke instellingen waren geplaatst. De commissie-Samson houdt ook contact met de commissie-Deetman, die misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk onderzoekt. Beide commissies nemen de periode van 1945 tot nu toe onder de loep.

De commissie-Samson onderzoekt de signalen van seksueel misbruik van minderjaren die onder verantwoordelijkheid van de overheid gedwongen zijn geplaatst in (rijks)jeugdinrichtingen, internaten, kindertehuizen en pleeggezinnen. De veertig meldingen komen van slachtoffers en andere betrokkenen. Het gaat zowel om actuele gevallen als meldingen over misbruik in het verleden, aldus de woordvoerder van de commissie. De meldingen zijn volgens hem nog niet geanalyseerd.

Gezinshulp redt kind van mishandeling

GARSTHUIZEN –  Gezinshulp Derkelina Bul heeft de achtjarige Giovanni uit Garsthuizen (Groningen) ontvoerd nadat diverse meldingen van kindermishandeling geen resultaat hadden…

“Zijn moeder verwaarloosde en mishandelde hem”, zegt Bul in Metro. De vrouw hielp de moeder van Giovanni om de zorg voor het huishouden en haar zoon beter te organiseren. Een vader is niet in beeld.

“Al snel kwam ik erachter dat het niet goed zat. Het bed van Giovanni werd niet verschoond: wekenlang sliep hij in plasvlekken, hij mocht niet onder de douche, kreeg slecht te eten en de honden poepten gewoon in huis.” Ook werd de jongen volgens haar geslagen. “Dan zei ze erbij: je mag hem best slaan hoor, dat vindt hij lekker.”

Nadat Bul Giovanni bij de politie had gebracht, werd hij overgedragen aan Bureau Jeugdzorg. „Jeugdzorg heeft hem nu in een pleeggezin geplaatst en een onderzoek gestart”, zegt de gezinshulp.

De Stichting No Kidding stelt in een reactie dat het blijkbaar niet anders kan dat mensen het recht in eigen hand nemen zolang de hulpverlening niet optimaal werkt.

‘Melding kindermishandeling gaat beter’

DEN HAAG –  De spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen merken steeds beter gevallen van kindermishandeling op. Dat stelt de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) vrijdag op basis van onderzoek

Hierdoor zijn steeds meer meldingen van mishandeling afkomstig van ziekenhuizen. Het aantal meldingen vanuit ziekenhuizen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling steeg van 500 in 2007 naar 1300 in 2009.

Een vroegtijdige signalering kan de gevolgen voor het kind aanzienlijk verminderen. Dit was voor de inspectie aanleiding om onderzoek te doen naar de kwaliteit van de signalering van kindermishandeling op de spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen.

Alle ziekenhuizen in Nederland zijn in 2007 en vervolgens in 2009 ondervraagd hoe zij de juiste methodes hanteren om kindermishandeling te signaleren op de afdelingen spoedeisende hulp. Volgens de IGZ hebben de ziekenhuizen in de afgelopen jaren een grote inspanning geleverd om die voorwaarden te realiseren.

In 2007 voldeed de spoedeisende hulpafdeling van slechts een enkel ziekenhuis aan alle voorwaarden, eind 2009 was dat in alle ziekenhuizen op een enkele uitzondering na het geval. Volgens de inspectie voldoen vrijwel alle Nederlandse ziekenhuizen nu aan de norm. Hiervoor hebben zij volgens de IGZ flinke inspanningen geleverd.

Film over ontvoering Sara en Ammar op 9 september op tv

Persbericht Op 9 september (20.30 uur, Ned.1) zendt de KRO de Telefilm “Kom niet aan mijn kinderen uit”. De film is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van de ontvoering van de twee kinderen van Janneke Schoonhoven uit Oude Pekela door haar Syrische ex-man. Twee jaar lang streed ze om haar kinderen terug te krijgen naar Nederland. Met in de hoofdrollen Karina Smulders, Huseyin Cahit Ölmez en Thom Hoffman. >>

Het is de nachtmerrie van elke gescheiden moeder; je ex-man gaat er met je kinderen vandoor naar het buitenland. In veel van die gevallen ziet de moeder haar kinderen nooit meer terug. Janneke Schoonhoven uit Oude Pekela is een van de weinigen die het wel is gelukt haar zoon en dochter terug te krijgen. Haar ex nam hen mee naar Syrië, waar ze bijna twee jaar bij familie verbleven totdat ze vluchtten naar de Nederlandse ambassade in Damascus, omdat ze terug wilden naar hun Nederlandse moeder. De zaak kreeg veel media-aandacht en daardoor zag heel Nederland hoe haar kinderen na tweeënhalf jaar met minister Bot van Buitenlandse Zaken terugkwamen in hun moederland. Synopsis In de film is Janneke Schoonhoven omgedoopt tot Hanne (een rol van Karina Smulders). In augustus 2004 vertrouwt Hanne haar twee kinderen van 9 en 11 toe aan haar ex-man Nizar (Cahit Ölmez). Hij neemt ze mee voor een korte vakantie naar EuroDisney Parijs. Een paar dagen later krijgt Hanne een telefoontje van Nizar vanuit de Nederlandse ambassade in Damascus. Nizar vertelt dat hij naar Syrië heeft moeten vluchten, omdat hij bedreigd is. Hanne neigt ernaar hem te geloven, maar haar huidige man Bertus (Tjebbo Gerritsma) suggereert dat Nizar op deze manier probeert Hanne terug te krijgen, omdat het voor Nizar en zijn Syrische familie een schande is dat zijn vrouw van hem gescheiden is. Hanne vertrekt samen met adviseur Wouter (Thom Hoffman), die ervaring heeft met gestolen kinderen, naar Damascus. Dat is het begin van een hartverscheurende strijd van twee jaar om de kinderen terug in Nederland te krijgen. Hanne komt er helemaal alleen voor te staan en raakt geconfronteerd met enorme dilemma´s en haar eigen gevoelens. Uiteindelijk realiseert ze zich dat ze zelf moet veranderen en dat er maar een echte manier is om haar kinderen terug te krijgen. Daarvoor reist ze nog een laatste keer terug naar Damascus in de hoop dat de kinderen zelf uit de greep van hun vader kunnen ontsnappen, door het doolhof van Damascus heen naar de Nederlandse ambassade. Regiestatement Regisseur van de KRO Telefilm Kom niet aan mijn kinderen is Ron Termaat. In een regiestatement zegt hij: “Hoe ver ga ja als je kinderen ontvoerd worden? Het is de vraag die ik en veel medewerkers ons stelde toen we aan deze film begonnen. Toen het Janneke Schoonhoven in 2006 werkelijk overkwam stelde ze zich die vraag niet; zonder daar over na te denken ging ze tot het uiterste. Niks en niemand kon Janneke tegenhouden om tweeënhalf jaar voor de terugkomst van haar twee kinderen te strijden. Deze enorme drive vormde voor mij de ruggengraat van Kom niet aan mijn kinderen. Iedereen herinnert zich deze strijd uit het nieuws in de laatste maanden van 2006. Daarom ben je geneigd te denken dat deze ontvoering een op zich zelf staand incident is. Niets is minder waar. Ieder jaar komen er meer dan 150 ontvoeringen alleen al in Nederland voor. Kom niet aan mijn kinderen vraagt aandacht voor de verschrikkelijke gevolgen van deze verdwenen kinderen.” Telefilms zijn Nederlandse speelfilms speciaal gemaakt voor de publieke omroep. De films behandelen actuele maatschappelijke thema’s zoals loverboys, integratie, de Nederlandse maffia of zoals in dit geval kinderontvoering. De Telefilms komen tot stand met financiële steun van het ministerie van OC en W en het CoBO-fonds. KRO Telefilm: Kom niet aan mijn kinderen, 9 september om 20.30 uur op Nederland 1.

Internationale Kinderontvoering in de praktijk

Wanneer twee ouders het ouderlijk gezag hebben en uit elkaar gaan, moet er iets geregeld worden voor de kinderen. Wanneer deze ouders in Nederland wonen, dan wordt dat geregeld in een echtscheidingsprocedure of in een procedure waarbij je de rechter vraagt te bepalen bij wie het kind gaat wonen en hoe de zorgregeling eruit gaat zien.

Wanneer een van de ouders niet in Nederland wil blijven of een ouder juist vanuit een ander land met het kind naar Nederland wil komen, dan zou dit in strijd kunnen zijn met het Haags Kinderontvoeringsverdrag van 1980.

In veel gevallen is er geen sprake van kwade opzet, maar van een scheidingssituatie waarin een ouder terug wil keren naar het land van herkomst. Het uitgangspunt is dat de rechter van het land waar het kind zijn gewone verblijfplaats heeft, de bevoegde rechter is om een beslissing te nemen. Onder omstandigheden kan het zijn dat de verhuizing al heeft plaatsgevonden of dat de ouder zich in een situatie bevindt waarin het niet mogelijk is om die beslissing te vragen of daarop kan wachten.

Wanneer een ouder met het kind naar Nederland komt, kan de achterblijvende ouder een verzoek tot teruggeleiding indienen bij de Centrale Autoriteit. Wanneer een ouder met een kind uit Nederland vertrekt zonder toestemming van de andere ouder, dan kan een ouder ook een verzoek indienen bij de Centrale Autoriteit en om de teruggeleiding vragen. De Centrale Autoriteit zal dan moeten bekijken op welke wijze kan worden bewerkstelligd dat het kind weer naar Nederland komt.

Inzake ontvoeringen is er een verschil of een kind wordt ontvoerd naar een land dat lid is van het Haags Kinderontvoeringsverdrag of naar een land dat geen lid is van het verdrag. Verdragslanden hebben de verplichting  kinderen terug te geleiden op basis van het verdrag. Wanneer een kind echter is ontvoerd naar een niet-verdragsland, vindt teruggeleiding slechts plaats wanneer de autoriteiten van dat land daartoe beslissen. Dit kan vanuit de Nederlandse overheid alleen via diplomatie. Nederlandse gespecialiseerde advocaten kunnen de ouder die dit overkomt wel adviseren en in sommige gevallen ook procedures starten in Nederland om de terugkeer van het kind te bewerkstellingen.

In de praktijk blijkt dat veel ouders niet altijd even goed geadviseerd worden. De advocaten van Advocaten In De Praktijk hebben zich hierin gespecialiseerd en hebben veel ervaring op het gebied van internationale kinderontvoeringen. Ook hierbij geldt dat de advocaten altijd naar een oplossing zullen zoeken die rekening houdt met het belang van het kind, maar ook naar een oplossing die voor alle partijen voor de lange termijn het beste is.