Stichting Kinderontvoering: Terugblik op een bewogen jaar

Een terugblik op het afgelopen jaar van de Stichting Kinderontvoering. Het was en is nog steeds een bewogen jaar. Een jaar vol met angst, verdriet, pijn, onzekerheid, maar ook een jaar van groot geluk. Ik heb zoveel ouders gesproken die zo intens verdrietig zijn, omdat hun kind is ontvoerd.

Ieder woord wat je zegt kan de pijn en het gemis voor deze mensen niet verzachten, maar het helpt hen enorm door te luisteren naar hun verhaal en te proberen ze zo goed mogelijk van advies te voorzien. We lezen het wel, er is weer een kind ontvoerd en we denken “goh alweer een, het lijkt wel of het steeds vaker gebeurd”.

Maar staan we wel eens stil bij het immense verdriet en hulpeloosheid van deze kinderen en de achtergebleven ouders? Ik weet wel, als je er niet mee te maken hebt, is het erg moeilijk om je een voorstelling van deze situatie te maken. Toch wil ik proberen u een beeld te geven. Veel ouders hebben jarenlang met een dreigende ontvoering van hun kind geleefd of leven nog steeds zo. Hulp is moeilijk te krijgen, omdat eerst het misdrijf moet worden gepleegd voordat de politie in actie kan komen. Hoe alleen en machteloos voel je je dan als ouder.

Leven met de angst dat je kind ieder moment bij je weggehaald kan worden. Je leven zo proberen te leiden dat je kind zo min mogelijk merkt van deze angst. Heel voorzichtig zijn, beschermend maar toch ook weer niet teveel om je kind niet te verstikken. Iedere dag wakker worden met dat beklemmende gevoel op je borst, vandaag kan het wel eens gaan gebeuren.

Wat voor een leven heb je dan? Maar deze ouders gaan door, blijven waken, zorgen en vechten voor hun kind. Leven, terwijl het liefste waar je voor mag zorgen je is afgenomen, ontvoerd, weggerukt. Wat voor een leven heb je dan? Diep, heel diep respect heb ik voor deze ouders die nimmer opgeven en blijven vechten voor hun kind/kinderen. Ik hoor sommigen van jullie denken “beide ouders hebben toch recht op hun kind?” Ik draai het om, ieder kind heeft recht op een vader en moeder.

Als ouders niet meer samen verder willen, is dat hun keuze om uit elkaar te gaan en een ander leven te gaan leiden. Het kind mag hier nimmer de dupe van worden en mag ook zeker niet uit zijn vertrouwde omgeving worden gehaald. Een kind weghalen uit zijn vertrouwde omgeving die toch wankel blijkt te zijn, omdat papa en mama niet meer samen zijn. Een kind weghalen en meenemen naar een land hier ver vandaan, weg bij familie, vriendjes en vriendinnetjes, een vreemde taal, andere gewoonten ……. hoe egoistisch ben je dan als ouder? Wat een grote schade richt je een kind dan aan!

We hebben allemaal zo´n groot kinderhart.

Wel eens echt stilgestaan bij het grote verdriet en de angst van een ontvoerd kind?
Deze kinderen spreek ik vaak niet, wel de achtergebleven ouder. Ik voel hun angst, pijn en verdriet dwars door de telefoon heen. Bij een persoonlijke afspraak schrik ik iedere keer weer van de vaak magere, grauwe gezichten van deze ouders, vol verdriet en hulpeloosheid. Wij als stichting proberen deze ouders zo goed mogelijk te helpen. U kunt dat ook door te luisteren naar hun verhaal of die bekende schouder of knuffel te geven en door aandacht te vragen voor ontvoerde kinderen. Een kleine moeite, een groot gebaar.

Denk aan deze mensen als u ’s avonds uw kind of kinderen instopt. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat een kind veilig en warm in zijn of haar eigen bedje ligt. Een bewogen jaar, een achtbaan die niet stopt…….. Mooie momenten ook.

Dankbare ouders.

Dankbaar voor de hulp, adviezen. Blij, omdat ze concrete stappen hebben kunnen zetten in de goede richting. Zielsgelukkige ouders, omdat het met behulp van advocaat en onze stichting is gelukt hun kinderen weer naar Nederland te krijgen. De gezichten van deze ouders en hun kinderen……..ik zal ze nooit vergeten. Allen hebben ze een bijzonder plekje in mijn hart evenals de kinderen die nog ontvoerd zijn en waarvan ik hoop dat ze weer snel terug komen.

Het eind van het jaar nadert.

Kerst, oud- en nieuw. Gezellig, maar het baart me ook grote zorgen. Nu al is merkbaar dat de dreiging van ontvoering bij sommigen sterker wordt. Nu al merk ik dat onze stichting overuren aan het draaien is. Nu al worden angsten van sommige ouders bewaarheid. Nu al…….. en de kerstvakantie en feestdagen moeten nog beginnnen. Mijn wens voor u is een fijne kerst vol warmte en gezelligheid met alle mensen om u heen waar u om geeft en een gelukkig en gezond 2011.

Mijn wens voor u is dat u eens wat vaker denkt aan de ontvoerde kinderen en deze kinderen en hun ouders op alle mogelijke manieren steunt. Mijn wens voor het komende jaar is dat alle kinderen echt kinderen mogen zijn en leven in groot geluk!

Marieke van Kommer
Secretaris Stichting Kinderontvoering.

Verfilming boek “klopjacht op Malika”

Filmmaker Paul Ruven heeft besloten om het boek ‘klopjacht op Malika‘ van Jan Libbenga over Malika Karoum te verfilmen. Een tijd geleden was er nogal wat ophef over de Marokkaans-Nederlandse Malika. Zo zou ze een spionne zijn die als infiltrante voor de Nederlandse inlichtingendienst AIVD informatie zou hebben vergaard over extremistische organisaties.

De inlichtingendiensten hadden niet door dat ze haar zakken aan beide kanten aan het vullen was.  Zou zou Malika voor meer dan 90 miljoen achterover gedrukt hebben en geld hebben aangenomen van haar criminele contacten. Waarschijnlijk zit ze nog in Dubai, dat geen uitleveringsverdrag met Nederland heeft.

Één van de mensen die dit verhaal boven water hebben gekregen was de man achter Stichting Kinderontvoering Jacques Smits. Jacques is hierna door o.a. Bas van Hout nogal door het slijk gehaald en als onbetrouwbaar neergezet. Dit terwijl er van die twee personen er maar één niet te vertrouwen is en dat is Bas van Hout zelf. Tenminste.. Een journalist die zich laat omkopen door de onderwereld is in mijn ogen onbetrouwbaar.

Het boek van Jan Libbenga zette een helder beeld neer over Malika Karoum. Sommige puntjes bleven onbesproken maar in grote lijnen is het een betrouwbaar verhaal. En nu gaat het dus verfilmt worden. Jacques Smits schijnt zichzelf te spelen en voor de rol van Malika hoopt Paul Ruven de Marokkaanse Sana Mouziane te strikken. Mocht de film er komen dan zijn wij de eersten die bij de deur van de bioscoop staan. Gewoon omdat het de eerste waar gebeurde spionagethriller in Nederland is en wij altijd hebben geweten dat Jacques Smits gelijk had. Waarvan akte!

Bron: http://complot.punt.nl/?id=529519&r=1&tbl_archief=&

 

Paul Ruven verfilmt Klopjacht op Malika

AMSTERDAM – Producent Paul Ruven werkt aan de verfilming van het boek Klopjacht op Malika van schrijver Jan Libbenga. Dat heeft hij woensdag bekendgemaakt.

Het boek reconstrueert de carrière van de vermeende dubbelspionne Malika Karoum, bijgenaamd de Mata Hari van Slotervaart. Libbenga beschrijft Karoum als een Marokkaans-Nederlandse, die als infiltrante voor de Nederlandse inlichtingendienst AIVD informatie zou hebben vergaard over extremistische organisaties. Eind 2006 vertrok zij naar Dubai om criminele geldstromen in kaart te brengen. (ANP)

Internationale Kinderontvoering in de praktijk

Wanneer twee ouders het ouderlijk gezag hebben en uit elkaar gaan, moet er iets geregeld worden voor de kinderen. Wanneer deze ouders in Nederland wonen, dan wordt dat geregeld in een echtscheidingsprocedure of in een procedure waarbij je de rechter vraagt te bepalen bij wie het kind gaat wonen en hoe de zorgregeling eruit gaat zien.

Wanneer een van de ouders niet in Nederland wil blijven of een ouder juist vanuit een ander land met het kind naar Nederland wil komen, dan zou dit in strijd kunnen zijn met het Haags Kinderontvoeringsverdrag van 1980.

In veel gevallen is er geen sprake van kwade opzet, maar van een scheidingssituatie waarin een ouder terug wil keren naar het land van herkomst. Het uitgangspunt is dat de rechter van het land waar het kind zijn gewone verblijfplaats heeft, de bevoegde rechter is om een beslissing te nemen. Onder omstandigheden kan het zijn dat de verhuizing al heeft plaatsgevonden of dat de ouder zich in een situatie bevindt waarin het niet mogelijk is om die beslissing te vragen of daarop kan wachten.

Wanneer een ouder met het kind naar Nederland komt, kan de achterblijvende ouder een verzoek tot teruggeleiding indienen bij de Centrale Autoriteit. Wanneer een ouder met een kind uit Nederland vertrekt zonder toestemming van de andere ouder, dan kan een ouder ook een verzoek indienen bij de Centrale Autoriteit en om de teruggeleiding vragen. De Centrale Autoriteit zal dan moeten bekijken op welke wijze kan worden bewerkstelligd dat het kind weer naar Nederland komt.

Inzake ontvoeringen is er een verschil of een kind wordt ontvoerd naar een land dat lid is van het Haags Kinderontvoeringsverdrag of naar een land dat geen lid is van het verdrag. Verdragslanden hebben de verplichting  kinderen terug te geleiden op basis van het verdrag. Wanneer een kind echter is ontvoerd naar een niet-verdragsland, vindt teruggeleiding slechts plaats wanneer de autoriteiten van dat land daartoe beslissen. Dit kan vanuit de Nederlandse overheid alleen via diplomatie. Nederlandse gespecialiseerde advocaten kunnen de ouder die dit overkomt wel adviseren en in sommige gevallen ook procedures starten in Nederland om de terugkeer van het kind te bewerkstellingen.

In de praktijk blijkt dat veel ouders niet altijd even goed geadviseerd worden. De advocaten van Advocaten In De Praktijk hebben zich hierin gespecialiseerd en hebben veel ervaring op het gebied van internationale kinderontvoeringen. Ook hierbij geldt dat de advocaten altijd naar een oplossing zullen zoeken die rekening houdt met het belang van het kind, maar ook naar een oplossing die voor alle partijen voor de lange termijn het beste is.

SKO de helpende hand.

Angst, angst tot in het diepst van je botten, ik heb het gekend. Zo met je rug tegen de muur gedrukt staan dat je niet meer weet wat je moet doen. En dan is daar ineens de helpende hand……..

9 jaren lang heb ik een relatie gehad met een Turkse man. Na 2 jaar kwam hij naar Nederland. We konden ons geluk niet op, maar het was ook hard vechten tegen de vooroordelen, het mixen van 2 culturen, taalproblemen, heimwee, maar het leek erop dat we alles overwonnen. Toen na 4 jaar ons mooie ventje werd geboren, was ons geluk compleet. En toch werd de verandering voelbaar en de druk van zijn familie groter. Hij veranderde en ik dus ook. Van een zelfstandige vrouw met een goede functie bij een groot bedrijf veranderde ik in een onzekere bange vrouw die zich liet vernederen en bedreigen en bijna vloog om het haar man naar de zin te maken.

Stom??
Jazeker, maar als er iedere dag wordt gedreigd dat je kind ontvoerd gaat worden dan is het misschien enigszins te begrijpen. Dat ik weg moest was duidelijk, maar hoe….. De politie kon mij niet helpen, er moest eerst een ontvoering plaatsvinden voordat ze wat ging doen en de huisarts (ik ben echt letterlijk ziek geworden van alle ellende) die noteerde alle gebeurtenissen keurig.

Al zoekende op internet kwam ik bij de stichting Kinderontvoering terecht. Veel informatie, tips en lotgenoten. Er ging een wereld voor mij open en ik voelde een sprankje hoop. Ik begon te mailen met de voorzitter van deze stichting, Jacques Smits. Eindelijk iemand die wist waar ik het over had en nog beter, die wist welke stappen ik moest ondernemen. Altijd op de achtergrond aanwezig, een luisterend oor en bruikbare tips.

Het heeft me uiteindelijk 3 jaar gekost om uit de relatie te stappen. 3 verlammende jaren vol angst, verdriet en pijn. Een paar keer eerder geprobeerd, maar de angst voor ontvoering van mijn kind was te groot en dus bleef ik bij hem. Vrienden kwijtgeraakt die het niet meer konden aanzien, maar steeds was daar als rots in de branding de stichting Kinderontvoering, zonder veroordeling, zonder commentaar, zonder druk. De grens was voor mij toen ik met de dood werd bedreigd en het besef kwam dat ik dood niets meer voor mijn kinderen kon doen.

En toen was het moment daar………ik ging vechten met steun van de stichting Kinderontvoering.
Er werd een uitstekende advocaat geregeld met kennis van ontvoeringszaken, ik heb aangifte gedaan en de politie bleek ineens, los van de aangifte, toch heel veel te kunnen doen na contact met de stichting. Er werd extra gesurveilleerd, men was volledig op de hoogte van mijn situatie en 1 telefoontje en de politie zou er zijn. En ze stonden er toen het nodig bleek en ze hebben mij en mijn kinderen geweldig opgevangen. Slachtofferhulp, de juridische gang, overal hielp de stichting mij mee en ik deed wat ik moest doen en voelde me bij iedere stap sterker worden.

Het pad is gelopen, de deur is dicht.
Een nieuw leven, hopelijk met meer geluk voor mij en mijn kinderen.

De stichting heb ik persoonlijk niet meer nodig maar ik ben gebleven en ben nu werkzaam als secretaris van de stichting. Ik heb zelf ervaren wat een goed werk deze stichting doet en heb inmiddels ook ontvoeringszaken meegemaakt die tot een goed einde zijn gebracht. Niets is teveel om deze kinderen te helpen. Het belang en de veiligheid van de kinderen staat altijd voorop.
Zelden heb ik mensen gezien die zo door het vuur gaan voor deze kinderen en in het bijzonder moet hier genoemd worden de voorzitter van de stichting Jacques Smits.

Ik ben er trots op secretaris te mogen zijn van deze stichting.
Zij bood mij de helpende hand, ik heb die hand aangenomen en bied nu zelf de helpende hand.
Samen staan we sterk.
Helpt u ook helpen?
Kinderen zijn onze toekomst, daar moeten we zuinig op zijn.

Marieke van Kommer
Secretaris Stichting Kinderontvoering

Noot redactie Blog Magazine:
Wordt donateur van de Stichting Kinderontvoering, daarmee helpt u met helpen.
Maak uw donatie over op Raborekeningnummer: 39.55.03.760 ten name van de Stichting Kinderontvoering te Arnhem.

De kinderen zullen daar zeker mee geholpen worden.

Zeven jaar geëist tegen Veenendaler die dochter naar Soedan ontvoerde

dinsdag 6 juli 2010 09:17

VEENENDAAL – De 43-jarige Veenendaler, die in juni 2007 zijn 4-jarige dochtertje via Egypte ontvoerde naar zijn familie in Soedan, hangt na hoger beroep bij het gerechtshof in Arnhem een celstraf van zeven jaar boven het hoofd. Het openbaar ministerie eiste fors hoger dan de straf van vijf jaar die hij eerder opgelegd kreeg, omdat de man elke poging om zijn inmiddels 7-jarige dochter naar Nederland te halen dwarsboomt. Haar moeder, een Veenendaalse van 35 jaar oud, heeft al 2,5 jaar geen enkel contact meer met het meisje.

Zelfs de consul van Soedan was naar de Arnhemse rechtbank gekomen. Hij wilde er getuige van zijn dat de 43-jarige man, die ook van Soedanese afkomst is, een machtiging zou ondertekenen. De Soedanese advocaat van de moeder zou er dan zorg voor kunnen dragen dat het meisje binnen enkele weken in Nederland is.

‘Oorlogsverklaring’
Maar de vader bleef weigeren. ,,Dat zou een oorlogsverklaring aan mijn familie zijn”, zo hield hij de rechters voor. Zijn advocaat legde het hof uit dat twee broers ‘de voogdij naar zich toe hebben getrokken’. Het is niet duidelijk waar het meisje zich nu bevindt. Volgens de advocaat van de 43-jarige laat de Soedanese ‘shara’ -wat weer net wat anders is dan de islamitische ‘sharia’- het niet toe dat een dochter teruggaat naar de ouders als die in een echtscheidingsprocedure zitten.

IJsje kopen
De Veenendaler en zijn vrouw waren in juni 2007 op vakantie in Egypte met hun enigst kind. Op een avond gingen de vader en zijn broer met het 4-jarige meisje zogenaamd een ijsje kopen. Zij zijn niet meer teruggekomen. Vermoedelijk hebben de twee het dochtertje meteen naar Soedan gebracht. De Veenendaler keerde terug naar Egypte en nam zijn vrouw weer mee naar Nederland. Zowel haar echtgenoot als zijn familie dreigden de vrouw niets te ondernemen, anders ‘zou ze haar dochter nooit meer terugzien’. In oktober 2007 is ze toch naar het Centrum Internationale Kinderontvoering gestapt. Op hun aanraden heeft ze aangifte gedaan. De man werd kort daarop gearresteerd.

Tijdrekken
De man houdt vol dat hij onschuldig is, en is van menig dat het strafrecht geen oplossing kan bieden om de dochter naar Nederland te krijgen. Hij vindt dat het een zaak is die door de familie moet worden opgelost. Het openbaar ministerie vermoedt dat de Veenendaler een machtstrijd uitoefent, die hoopt door na vele jaren rekken uiteindelijk als winnaar uit de bus te komen. ,,Daarmee dupeert hij willens en wetens ook de moeder en haar dochter”, aldus de aanklager. De 35-jarige vrouw heeft voorlopig geen enkel uitzicht op een hereniging met haar dochter.

Het hof doet over twee weken uitspraak. (APA)

Slachtoffer ontvoering krijgt 20 miljoen dollar

SACRAMENTO – De Amerikaanse staat Californië betaalt 20 miljoen dollar (16 miljoen euro) aan Jaycee Dugard, die in 1991 als meisje werd ontvoerd en pas in augustus 2009 werd teruggevonden achter de woning van haar ontvoerder.

De volksvertegenwoordiging heeft ingestemd met een speciaal wetje waarmee de staat een tegemoetkoming uitkeert voor ‘de gruwelijke beschadigde levens’ van Dugard en haar twee dochters die de dader zou hebben verwekt.

Dat berichtte vrijdag de nieuwszender CNN. Dugard werd ontvoerd door een wegens verkrachting en ontvoering veroordeelde man, Phillip Garrido. Die zou volgens Dugard niet op vrije voeten zijn geweest indien de autoriteiten hun werk naar behoren hadden gedaan.

Had eerder gemoeten

Dugard had ook al eerder moeten zijn teruggevonden, want Garrido was al onder toezicht van een federale reclasseringsinstelling in 1991 en werd vanaf 1999 door de reclassering in Californië de gaten gehouden. Dat was op grond van eerdere veroordelingen wegens ontvoering en verkrachting.

Garrido was in 1988 na elf jaar cel voorwaardelijk vrijgelaten. Agenten van de reclassering bezochten zijn huis in Antioch, maar namen niet de moeite uit te vinden wat er zich afspeelde achter het huis, bijvoorbeeld in een schuur. Voorts was er nauwelijks controle op Garrido, terwijl de reclassering zich streng toezicht had voorgenomen.

Dugard, haar twee dochters en haar moeder dienden eerder dit jaar wegens grove nalatigheid een eis tot schadevergoeding in tegen de reclassering van de staat. Garrido en zijn echtgenote Nancy ontkennen ondertussen alle beschuldigingen die tegen hen zijn aangevoerd.

Wat doet de Europese bemiddelaar voor grensoverschrijdende kinderontvoeringen?

Een Slowaakse moeder, een Italiaanse vader: zij nam de kinderen mee naar Bratislava en hij kon hen bijna een jaar niet zien. Tot hij zich tot de Europese bemiddelaar voor kinderontvoeringen, het Italiaanse parlementslid Roberta Angelilli richtte. Haar interventie van vorige week hielp het paar om een schikking te vinden, zonder tussenkomst door de rechtbank. “Deze bemiddeling helpt om de belangen van minderjarigen op één te zetten,” verklaart de ondervoorzitter van het EP.

Wat doet de Europese bemiddelaar voor grensoverschrijdende ontvoeringen van kinderen door ouders?

Het bureau werd gecreëerd in 1987 door Lord Plumb, op basis van een toenmalige ontvoeringskwestie. Internationale huwelijken waren toen zeldzaam, maar hij begreep dat zij frequenter zouden worden in een geïntegreerde Unie. Tegenwoordig zijn er 350.000 grensoverschrijdende huwelijken in de EU, en 170.000 scheidingen (20% van het totaal). In slechts 6 maanden als bemiddelaar ontving ik 20 verzoeken.

Als de twee partijen willen, beginnen wij een bemiddeling, als zij dat niet willen, bieden wij hulp om een dialoog en wederzijds begrip te vergemakkelijken, om de gerechtelijke procedure soepel te laten verlopen. Heel vaak zijn er vertragingen door de verschillende rechtssystemen in de lidstaten. Er zijn sommige zeer moeilijke gevallen waar de ouders hun kinderen 10 jaar niet hebben gezien.

Bemiddeling vermijdt de ‘gang naar de rechtbank’, die de kinderen vaak beschadigt. Het gaat verder dan de wettelijke benadering, rekening houdend met menselijke en psychologische aspecten. Het doel is te begrijpen welke kwesties voor beide ouders van belang zijn en een oplossing te vinden die de twee gedeeltelijk kan tevredenstellen.

Hoe hebt u het geval van vorige week opgelost?

Ik werd gecontacteerd door de advocaat van de vader, die een alternatieve oplossing, zocht en me op Google vond. Wij zouden actiever moeten zijn in het bekendmaken van deze rol aangezien het kan helpen om lange en uitgebreide procedures te voorkomen.

Wij begonnen hieraan te werken in maart. Afgelopen week kwam de vader naar Straatsburg terwijl de moeder met de moeder werd getelefoneerd. Zij spraken met elkaar en wij stopten ze wanneer ze gingen ruziemaken of wanneer zij van de kwestie betreffende de kinderen afweken.

De besprekingen duurden 7 uur maar leiden tot een zeer positief resultaat: op 26 juli zal de vader zijn kinderen zien en de vakantie met hen doorbrengen. Wij planden een jaarlijkse agenda van ontmoetingen. Ik kon niet geloven dat het werkte. Het is zeer netelig geweest, en ik ben trots dat wij concrete hulp aan deze mensen gaven.

Kan de EU nog meer doen om dit probleem aan te pakken?

Vorige week gaf het Parlement het groene licht aan de ‘intensievere samenwerkingsprocedure’ voor internationale scheidingen. Dat is een goede stap aangezien het zal helpen gevallen sneller op te lossen, waarbij de belangen van de minderjarigen worden veiliggesteld, die altijd op de eerste plaats zouden moeten komen.

Als Bemiddelaar geloof ik niet dat  ik alle gevallen kan oplossen, maar ik zou een compilatie van goede oplossingen willen maken gebaseerd op ervaring. Ik zal Commissaris Reding voorstellen dit hulpmiddel ter beschikking te stellen om andere autoriteiten te helpen om zaken op een innovatieve manier op te lossen.

Het is eenvoudig om de Bemiddelaar te contacteren. U kunt een e-mail sturen naar: MediationChildAbduct@europarl.europa.eu

Moeder houdt gezag Katja Leendertz

Arnhem –  De moeder van de 8-jarige Katja Leendertz houdt het gezag over haar dochter in Nederland. Dat heeft de rechtbank in Arnhem besloten. Katja’s vader had de rechtbank verzocht hem dat gezag alleen te geven.

De Amerikaanse rechter had Katja’s vader in mei vorig jaar het gezag toegewezen, maar de rechtbank wil dit voor Nederland niet erkennen.

Vorig jaar heeft de vader Katja uit Ede ontvoerd en meegenomen naar Amerika. Daarmee heeft hij volgens de rechtbank de moeder en zijn dochter ernstige schade berokkend. Bovendien heeft hij grote onrust in de Nederlandse samenleving veroorzaakt.

De Nederlandse rechter had Katja’s moeder eerder juist alleen het gezag over Katja gegeven. Beide ouders kunnen niet tegelijkertijd het eenhoofdig gezag in Nederland uitoefenen, meldt de rechtbank. Katja woont nu bij haar vader in Amerika.

Bron: De Telegraaf

Bijschrift SKO:

Alle uitspraken ter spijt, Amerika zal in dit soort zaken nimmer Nederlandse rechtspraken erkennen daar zij zich oppermachtig voelen en zo handelen. Deze ervaring zien wij vaker vanuit het verleden.

Marechaussee voorkomt kinderontvoering

SCHIPHOL (ANP) – De Koninklijke Marechaussee op Schiphol heeft vorige week donderdag een Egyptische man met zijn vier Duitse kinderen op de luchthaven onderschept. De man zou zijn kroost vanuit Duitsland willen ontvoeren naar zijn vaderland. Dat meldde de marechaussee donderdag.

De moeder van de kinderen van vijf, zeven, acht en tien jaar oud, had ze als vermist opgegeven. Zij vreesde al dat hun vader ze wellicht mee zou willen nemen naar Egypte. De marechaussee had van Duitse collega’s eerder al het verzoek gekregen naar de man en zijn kinderen uit te kijken. Donderdag doken de vijf inderdaad op de Nederlandse luchthaven op.

De kinderen zijn in Enschede overgedragen aan de Duitse autoriteiten. Volgens de woordvoerder van de marechaussee is niet bekend wat er met de man is gebeurd. ,,Er was in ieder geval niet genoeg grond om hem in Nederland vast te houden.”

Volgens de woordvoerder gebeurt het ongeveer tien keer per jaar dat de marechaussee op de luchthaven het verzoek krijgt uit te kijken naar iemand die mogelijk zijn eigen kinderen ontvoert.

Bron: Metro