Stichting Kinderontvoering: Terugblik op een bewogen jaar

Een terugblik op het afgelopen jaar van de Stichting Kinderontvoering. Het was en is nog steeds een bewogen jaar. Een jaar vol met angst, verdriet, pijn, onzekerheid, maar ook een jaar van groot geluk. Ik heb zoveel ouders gesproken die zo intens verdrietig zijn, omdat hun kind is ontvoerd.

Ieder woord wat je zegt kan de pijn en het gemis voor deze mensen niet verzachten, maar het helpt hen enorm door te luisteren naar hun verhaal en te proberen ze zo goed mogelijk van advies te voorzien. We lezen het wel, er is weer een kind ontvoerd en we denken “goh alweer een, het lijkt wel of het steeds vaker gebeurd”.

Maar staan we wel eens stil bij het immense verdriet en hulpeloosheid van deze kinderen en de achtergebleven ouders? Ik weet wel, als je er niet mee te maken hebt, is het erg moeilijk om je een voorstelling van deze situatie te maken. Toch wil ik proberen u een beeld te geven. Veel ouders hebben jarenlang met een dreigende ontvoering van hun kind geleefd of leven nog steeds zo. Hulp is moeilijk te krijgen, omdat eerst het misdrijf moet worden gepleegd voordat de politie in actie kan komen. Hoe alleen en machteloos voel je je dan als ouder.

Leven met de angst dat je kind ieder moment bij je weggehaald kan worden. Je leven zo proberen te leiden dat je kind zo min mogelijk merkt van deze angst. Heel voorzichtig zijn, beschermend maar toch ook weer niet teveel om je kind niet te verstikken. Iedere dag wakker worden met dat beklemmende gevoel op je borst, vandaag kan het wel eens gaan gebeuren.

Wat voor een leven heb je dan? Maar deze ouders gaan door, blijven waken, zorgen en vechten voor hun kind. Leven, terwijl het liefste waar je voor mag zorgen je is afgenomen, ontvoerd, weggerukt. Wat voor een leven heb je dan? Diep, heel diep respect heb ik voor deze ouders die nimmer opgeven en blijven vechten voor hun kind/kinderen. Ik hoor sommigen van jullie denken “beide ouders hebben toch recht op hun kind?” Ik draai het om, ieder kind heeft recht op een vader en moeder.

Als ouders niet meer samen verder willen, is dat hun keuze om uit elkaar te gaan en een ander leven te gaan leiden. Het kind mag hier nimmer de dupe van worden en mag ook zeker niet uit zijn vertrouwde omgeving worden gehaald. Een kind weghalen uit zijn vertrouwde omgeving die toch wankel blijkt te zijn, omdat papa en mama niet meer samen zijn. Een kind weghalen en meenemen naar een land hier ver vandaan, weg bij familie, vriendjes en vriendinnetjes, een vreemde taal, andere gewoonten ……. hoe egoistisch ben je dan als ouder? Wat een grote schade richt je een kind dan aan!

We hebben allemaal zo´n groot kinderhart.

Wel eens echt stilgestaan bij het grote verdriet en de angst van een ontvoerd kind?
Deze kinderen spreek ik vaak niet, wel de achtergebleven ouder. Ik voel hun angst, pijn en verdriet dwars door de telefoon heen. Bij een persoonlijke afspraak schrik ik iedere keer weer van de vaak magere, grauwe gezichten van deze ouders, vol verdriet en hulpeloosheid. Wij als stichting proberen deze ouders zo goed mogelijk te helpen. U kunt dat ook door te luisteren naar hun verhaal of die bekende schouder of knuffel te geven en door aandacht te vragen voor ontvoerde kinderen. Een kleine moeite, een groot gebaar.

Denk aan deze mensen als u ’s avonds uw kind of kinderen instopt. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat een kind veilig en warm in zijn of haar eigen bedje ligt. Een bewogen jaar, een achtbaan die niet stopt…….. Mooie momenten ook.

Dankbare ouders.

Dankbaar voor de hulp, adviezen. Blij, omdat ze concrete stappen hebben kunnen zetten in de goede richting. Zielsgelukkige ouders, omdat het met behulp van advocaat en onze stichting is gelukt hun kinderen weer naar Nederland te krijgen. De gezichten van deze ouders en hun kinderen……..ik zal ze nooit vergeten. Allen hebben ze een bijzonder plekje in mijn hart evenals de kinderen die nog ontvoerd zijn en waarvan ik hoop dat ze weer snel terug komen.

Het eind van het jaar nadert.

Kerst, oud- en nieuw. Gezellig, maar het baart me ook grote zorgen. Nu al is merkbaar dat de dreiging van ontvoering bij sommigen sterker wordt. Nu al merk ik dat onze stichting overuren aan het draaien is. Nu al worden angsten van sommige ouders bewaarheid. Nu al…….. en de kerstvakantie en feestdagen moeten nog beginnnen. Mijn wens voor u is een fijne kerst vol warmte en gezelligheid met alle mensen om u heen waar u om geeft en een gelukkig en gezond 2011.

Mijn wens voor u is dat u eens wat vaker denkt aan de ontvoerde kinderen en deze kinderen en hun ouders op alle mogelijke manieren steunt. Mijn wens voor het komende jaar is dat alle kinderen echt kinderen mogen zijn en leven in groot geluk!

Marieke van Kommer
Secretaris Stichting Kinderontvoering.

Verslaggeving en de realiteit.

Door de maanden heen wordt onze stichting Kinderontvoering en met name ik geslachtofferd door een rechtbankverslaggever genaamd Chris Klomp uit Groningen.

Desbetreffende verslaggever schroomt niet om uitlating over onze stichting en mij in persoon te doen zonder dat hij enig onderzoek naar waarheid heeft gedaan, een handelswijze die ons bekend is van de Raad voor de Kinderbescherming en Jeugdzorg Nederland.

Zelf claimt hij een voorstander van Justitie en het politie-apparaat te zijn, geeft zelfs lezingen voor politie etc. klik hier doch kraakt ditzelfde systeem op zijn blog “Rechtbankverslaggever” weer keihard af =>  klik hier

Helaas is het zo dat ook wij niet alles wetend zijn, dat geven wij grif toe, maar met zo een 20 jaar ervaring in de wereld van internationale kinderontvoeringen, zonder dat er ooit 1 aangifte tegen ons of mij in persoon is geweest en tientallen “successen” hebben mogen boeken in de opsporing en repatriëring van ontvoerde kinderen, mogen wij toch wel spreken over een stichting die weet waarover zij spreekt en de klappen van de zweep kent.

Chris Klomp die alleen mij en de stichting kinderontvoering kan aanvallen zonder dat hij gedegen onderzoek verricht (hij is dan ook geen onderzoeksjournalist) slaat hiertoe met vaste regelmaat de spijker radicaal mis.

Een punt van discussie was de “dood” van de 7 maanden oude baby Arjun Chedie uit Leeuwarden. Dit kind is door Voodoo-praktijken om het leven gebracht en de vader heeft mij (Jacques Smits) in de arm genomen om deze “dood” nader te onderzoeken.

Het eindresultaat was een door mij ingediend Art. 12 SV procedure, waarop het Hof in Leeuwarden heeft besloten om op de door mij aangedragen punten de zaak naar de politie terug te verwijzen voor een hernieuwd onderzoek.

Het gevolg hiervan was dat de moeder van Arjun is aangehouden en veroordeeld voor “dood door schuld”, de basis van mijn onderzoek en Art. 12 SV procedure.

De advocaten tweeling Anker&Anker uit Leeuwarden hebben de moeder in deze strafrechtprocedure bijgestaan en natuurlijk alles aangepakt om hun cliënte vrij te kunnen pleiten. Hiertoe hebben zij ook de media in de arm genomen om mij in een kwaad daglicht te stellen t.g.v. hun cliënte.

Natuurlijk pakt Chris Klomp alleen bovenstaand deel met beide handen aan om mij “terecht” te wijzen, doch hij verzaakt totaal wanneer ik hem verzoek om omtrent deze zaak contact te leggen met de toenmalige Officier van Justitie mr. Oebele Brouwer en het advocatenkantoor Anker & Anker.

Selectief lezen is DE kracht van Chris Klomp, alleen wat hem als rechtbankverslaggever in zijn wrok uitkomt leest en gebruikt (misbruikt) hij. Zelf heeft hij waarschijnlijk nimmer één stap t.g.v. een andermans kind gedaan waarbij hijzelf enig persoonlijk risico zou kunnen lopen, doch hen afkraken (althans pogingen hiertoe) die wel een sociale inslag hebben om voor de rechten van het kind op te komen, is zijn lust en zijn leven.

Zo zijn er nog veel meer kinderontvoeringszaken waar wij met succes aan het Nederlands recht in het buitenland gevolg hebben kunnen geven, waar Chris Klomp dan een weer een uitgesproken PRO Justitie / rechtsgangmening over heeft en mij, in persoon, tracht onderuit te halen. Deze actie onderneemt hij dan wederom zonder enig onderzoek naar waarheidsvinding.

Met de macht van zijn weblog tracht hij iedereen de les te lezen, als een dictator zijn mening over iedereen uit te spreiden en zij die hem niet in zijn mening volgen of steunen middels gelijk blog (en die van anderen) totaal af te kraken.

Ja Chris, het is en blijft zo……..daar waar Justitie stopt, beginnen wij.

Wen er maar aan, keer terug in je schulp of kom eens met onderzochte feiten.

Update 18 september 2010

Zoals bekend ga ik geen enkele oprechte discussie uit de weg dus heb ik telefonisch contact met ons aller Chris Klomp opgenomen.

Chris voelde zich ten eerste “geïntimideerd” dat ik zijn geheime privénummer thuis heb kunnen traceren, verder voelde hij zich “geïntimideerd” dat ik hem op dit geheime nummer belde. Ach ja, het zij zo, als ik dit kan traceren dan kan iedereen dit traceren dus zo geheim is dit niet.

Nadat ik mijn naam bekend maakte reageerde hij met het gezegde: “Ha ouwe relnicht”, waardoor de toon van dit gesprek gezet kon worden doch mijn motto: “daar waar schelden en vloeken begint, stopt het verstand” weerstond deze aantijging.

Doordat één van zijn kids even geholpen moest worden werd het gesprek 15 minuten later voortgezet, Chris belde mij op zijn mobiele nummer terug.

In dit gesprek bleek wederom dat iedereen die het werk van de Stichting Kinderontvoering ondersteunt geschuffeld, gevaarlijk en gestoord is volgens Chris Klomp.

“Dat jij mijn geheime nummer hebt kunnen traceren is weer een teken dat jij enorm gevaarlijk en niet te vertrouwen bent” was weer een kenmerkende uitspraak van hem, waarbij ik ook nog eens verantwoordelijk zou zijn tot het aanzetten van haat tegen hem in persoon.

Hij heeft het helemaal gehad met alle aantijgingen die zijn kant op zouden komen en ziet alleen een juridische weg (het doen van aangiftes bij de politie) als sluitende oplossing.

Hij zei tevens dat alles wat er op Twitter over hem geschreven wordt, hem niet raakt want dat zijn toch allemaal gestoorden, gestoorden die het werk van een Nederlandse ontvoeringsorganisatie ondersteunen.

Hierop volgend heb ik Chris verzocht om zich dieper in de kinderontvoeringsmaterie te verdiepen, doch hij kapte dit af door te vermelden dat hij middels de hoogste personen binnen diverse politiekorpsen zich heeft laten informeren over deze materie en daar veel meer vertrouwen in heeft omdat hij mij nimmer als een serieuze gesprekspartner zal zien. Wat schreef Chris ook alweer in zijn laatste blog over de politie? Ter herinnering: klik hier

Hij gaf wel toe dat het Nederlandse systeem inzake de opsporing en repatriëring van ontvoerde kinderen niet altijd werkte doch blijft van mening dat een Nederlandse burger (ik in dit geval) of een Nederlandse organisatie (onze Stichting) zich nimmer met deze zaken mag bemoeien. Een stichting als de onze zou verboden moeten worden en ik…..ja….daar kwam verder niets over na buiten.

Om toch Chris aan een landelijk bekende zaak te herinneren (die van Tim en Pascal c.q. Aneta Szadkowska uit Assen) verwees ik hem naar de archieven van het Dagblad van het Noorden (daar schrijft Chris voor en heeft hij toegang tot alle dossiers) doch dit wees hij van de hand met de uitspraak: “mijn collega’s laten zich van alles door jou op de mouw spelden”.

De gesprekstoon van Chris werd alsmaar geëmotioneerder tot schreeuwen aan toe waarbij hij de laatste vraag stelde: “wat MOET ik van jou doen dan, waarom bel je mij?” Chris, MOETEN bestaat niet, ik wil jou alleen maar kennis laten maken met de andere kant van de medaille zodat jouw inzicht mogelijk een andere kleur gaat krijgen.

Helaas, hij stond hiervoor niet open omdat hij zijn beeld al gevormd heeft over mij en de stichting (dit zonder ooit met mij gesproken te hebben, dus alleen op basis van informatie uit 3e hand) en dat hier niets aan te wijzigen was.

Tevens verklaarde hij mij dat zijn artikelen sinds kort ook door de landelijke media overgenomen zullen worden en als hij een artikel over mij c.q. de stichting gaat plaatsen hij mij zal benaderen voor een weerwoord op basis van hoor/wederhoor.

Het woord “weerwoord” betekende voor mij alweer genoeg, er is dus weer de nodige DREK te verwachten van een journalist/verslaggever die op basis van NEUTRALITEIT artikelen gaat uitbrengen waarbij zijn persoonlijke antipathie tegen ons werk als stichting en mijn inzet als persoon de boventoon zal gaan voeren.

====================================================

Door de komende weken heen zullen hieronder andere bronnen vermeld worden met als onderwerp Chris Klomp

1. Toelatingsbewijs voor internet

‘Melding kindermishandeling gaat beter’

DEN HAAG –  De spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen merken steeds beter gevallen van kindermishandeling op. Dat stelt de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) vrijdag op basis van onderzoek

Hierdoor zijn steeds meer meldingen van mishandeling afkomstig van ziekenhuizen. Het aantal meldingen vanuit ziekenhuizen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling steeg van 500 in 2007 naar 1300 in 2009.

Een vroegtijdige signalering kan de gevolgen voor het kind aanzienlijk verminderen. Dit was voor de inspectie aanleiding om onderzoek te doen naar de kwaliteit van de signalering van kindermishandeling op de spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen.

Alle ziekenhuizen in Nederland zijn in 2007 en vervolgens in 2009 ondervraagd hoe zij de juiste methodes hanteren om kindermishandeling te signaleren op de afdelingen spoedeisende hulp. Volgens de IGZ hebben de ziekenhuizen in de afgelopen jaren een grote inspanning geleverd om die voorwaarden te realiseren.

In 2007 voldeed de spoedeisende hulpafdeling van slechts een enkel ziekenhuis aan alle voorwaarden, eind 2009 was dat in alle ziekenhuizen op een enkele uitzondering na het geval. Volgens de inspectie voldoen vrijwel alle Nederlandse ziekenhuizen nu aan de norm. Hiervoor hebben zij volgens de IGZ flinke inspanningen geleverd.

Onderzoek naar zaak-Milly Boele

De verdwijning van het Dordrechtse meisje Milly Boele wordt onderzocht door een onafhankelijke commissie, met een oud-burgemeester, een oud-korpschef en een oud-procureur-generaal. Hun namen zijn niet bekendgemaakt. De NOS kreeg bevestigd dat er een evaluatie komt.

Het meisje verdween in maart. Na een week werd haar gewurgde lichaam in de tuin van een buurman gevonden. De verdachte in de zaak is een politieman.

Meteen na de vondst kreeg de politie kritiek dat geen speurhond was ingezet en dat de buurt niet is uitgekamd omdat het meisje vlak voor haar verdwijning zei dat een buurman voor de deur stond.

OM eist cel en tbs voor poging kindermoord

ALMELO – Het Openbaar Ministerie (OM) blijft bij haar eis van drie jaar celstraf plus tbs onder voorwaarden voor een vrouw uit Enschede wegens poging tot moord op haar twee kinderen.

Bij een eerdere zitting in oktober vorig jaar had het OM dezelfde straf geëist.

De rechtbank kwam toen echter niet tot een uitspraak, omdat hij nader psychisch onderzoek van de vrouw nodig vond. Dat heeft inmiddels plaatsgevonden op het Pieter Baan Centrum in Utrecht.

Verminderd toerekeningsvatbaar

Deskundigen spreken van een ‘extended suïcide’: de vrouw zou de kinderen als verlengstuk van zichzelf hebben gezien. Ook achtten zij de vrouw verminderd toerekeningsvatbaar. Over de beste behandeling voor de vrouw zijn de deskundigen het eens. Daarmee is al een begin gemaakt. De vrouw zelf verklaarde op de zitting dat ze er graag aan mee wil werken.

© ANP

Moeder dode peuter Cheyenne (2 jaar) uit Drachten op vrije voeten

DEN BOSCH –  De raadkamer van de rechtbank in Den Bosch heeft de moeder van het 2-jarige meisje Cheyenne op 1 juli vrijgelaten. De vrouw wordt niet langer beschuldigd van doodslag op haar kind. Dat werd maandag bekend toen de rechtbank de zaak pro forma behandelde.

De peuter uit Drachten overleed begin april in een ziekenhuis in Eindhoven. Na sectie bleek dat ze door geweld om het leven was gekomen. De 21-jarige moeder en haar 20-jarige vriendin uit Valkenswaard werden daarop aangehouden.

De vrouw uit Valkenswaard wordt nog steeds verdacht van doodslag. Zij wordt onderzocht in de psychiatrische observatiekliniek Pieter Baan Centrum.

Het Openbaar Ministerie laat in een reactie weten dat het onderzoek tegen beide verdachten nog niet is afgerond. Justitie sluit daarom niet uit dat de moeder opnieuw doodslag ten laste wordt gelegd.

Bron: De Telegraaf

Door moeder vermoorde Yessin (9) zat in Jeugdzorgopvang

Op fatale dag even op bezoek

DELFT –  De 9-jarige Yessin die dit weekend in de woning van zijn moeder in Delft werd vermoord, mocht die dag slechts enkele uren bij haar op bezoek zijn. Juist tijdens die speciale bezoekregeling, die zonder toezicht van Jeugdzorg was, vond het verschrikkelijke drama plaats.

De jongen werd dood gevonden in het huis na een melding dat er een jongetje gevallen zou zijn. Gisteren bleek uit sectie dat Yessin door een misdrijf om het leven is gebracht. Zijn 47-jarige moeder Donna zit nog vast op verdenking van moord.

De Delftse mocht sinds 2006 niet meer voor haar enige zoontje zorgen, nadat hij door een beslissing van de rechter uit huis was geplaatst en onder toezicht kwam van Bureau Jeugdzorg.

Mishandeling

Volgens enkele omwonenden van de flat op de eerste verdieping, waar het drama plaatsvond, was het jongetje bij zijn moeder weggehaald, nadat er meldingen van ernstige kindermishandeling waren gedaan. Bureau Jeugdzorg, verantwoordelijk voor de zorg over het jongetje, wil hier niets over kwijt. Wel stelt directeur Hans Beelen van Bureau Jeugdzorg Haaglanden dat het kind sinds 2006 in een speciale opvang woont. De jongen was afgelopen zaterdag enkele uren bij zijn moeder op bezoek in het kader van een afgesproken regeling. “We streven er altijd naar om het contact tussen kind en ouder te herstellen. In dit geval waren we bezig met een geleidelijk proces, wat uiteindelijk moest zorgen voor een volledige terugkeer van de jongen bij zijn moeder”, legt Beelen uit.

Volgens omwonenden waren moeder en zoon dol op elkaar en vertelde moeder steeds dat hij terug zou komen. “Maar dan bleek het weer niet zo en was ze heel verdrietig”, vertellen buren. “Ze liet ons weten dat hij door een wraakactie van haar ex was weggehaald. We hebben hier zelfs nog handtekeningen ingezameld om Yessin terug te krijgen bij zijn moeder.”

Tbs na moord zoontje op snelweg

HAARLEM (ANP) – De rechtbank in Haarlem heeft dinsdag de 37-jarige Dennis G. uit Beverwijk tbs met dwangverpleging opgelegd voor de moord op zijn 7-jarige zoontje in september vorig jaar.

De man liep met het kind de rijksweg A22 op bij Beverwijk. Het zoontje overleed nadat hij en zijn vader onder een vrachtwagen terecht waren gekomen. De vader raakte daarbij zwaargewond.

Justitie eiste twee weken geleden dezelfde straf als de rechters nu hebben opgelegd. Dennis G. was op het moment dat hij de snelweg op liep volledig ontoerekeningsvatbaar door een psychose. Het ging al langer slecht met de Beverwijker. Hij slikte medicijnen tegen psychoses, maar die nam hij regelmatig niet in, omdat hij vond dat hij daarmee niet kon functioneren. Hij was geobsedeerd door spiritisme, numerologie, spirituele en occulte zaken.

Volgens zijn vrouw en een vriend wilde hij zijn zoontje offeren, omdat hij op die manier zijn eigen verloren ziel terug wilde vinden. Tijdens de zitting heeft Dennis G. dit ontkend. Hij kon zich niets meer van het drama herinneren.

Bron: Metro

Twaalf jaar cel en tbs voor kindermoord – Terecht!

ZWOLLE (ANP) – De 49-jarige Geert B. uit de gemeente Enschede heeft donderdag twaalf jaar cel en tbs met dwangverpleging opgelegd gekregen. De rechtbank in Zwolle achtte bewezen dat B. in 1991 in Deventer de 8-jarige Semiha Metin van het leven heeft beroofd.

Naast doodslag is B. tevens veroordeeld voor ontucht met twee minderjarige meisjes en het bezitten en vervaardigen van kinderporno. Bij zijn aanhouding vorig jaar werden op zijn computer 18.000 kinderpornografische afbeeldingen en films gevonden. Tegen de verdachte was achttien jaar cel en tbs met dwangverpleging geëist.

Kindermishandeling in Nederland: de feiten

– Meer dan 107.000 kinderen zijn jaarlijks slachtoffer van mishandeling.

– In iedere schoolklas van 30 kinderen is gemiddeld ten minste 1 kind slachtoffer van kindermishandeling.

– Bijna de helft van de Nederlandse bevolking (45 procent) is zelf ooit slachtoffer geweest van huiselijk geweld. Getuige zijn van huiselijk geweld is een vorm van kindermishandeling.

– Vooral kinderen tot 9 jaar zijn oververtegenwoordigd als het gaat om kindermishandeling. Zodra scholieren in de leeftijd 12 tot 18 jaar zijn, heeft 37 procent van hen ooit enige vorm van kindermishandeling meegemaakt.

– In 81 procent van de meldingen bij het AMK (=Advies- en Meldpunt Kindermishandeling) blijkt er na onderzoek daadwerkelijk sprake te zijn van kindermishandeling. Zes procent van de meldingen blijkt een andere achtergrond te hebben en bij 12,5 procent van de meldingen is het onduidelijk wat de achtergrond is.

– Mensen met kinderen zijn meer begaan met kindermishandeling, dan mensen zonder. Van de mensen die kinderen hebben, voelt 73 procent zich nauw betrokken bij het onderwerp kindermishandeling, terwijl mensen zonder kinderen zich slechts in 32 procent van de gevallen betrokken voelen.

– Kindermishandeling komt in ieders omgeving voor.

– In 2008 is er 52.946 keer contact opgenomen met een AMK. Dat is een toename van 5 procent ten opzichte van 2007.

– In 2008 zijn er twee kinderen, die bekend waren bij het AMK, als gevolg van mishandeling overleden.

volledig dossier: Kindermishandeling