Stichting Kinderontvoering: Terugblik op een bewogen jaar

Een terugblik op het afgelopen jaar van de Stichting Kinderontvoering. Het was en is nog steeds een bewogen jaar. Een jaar vol met angst, verdriet, pijn, onzekerheid, maar ook een jaar van groot geluk. Ik heb zoveel ouders gesproken die zo intens verdrietig zijn, omdat hun kind is ontvoerd.

Ieder woord wat je zegt kan de pijn en het gemis voor deze mensen niet verzachten, maar het helpt hen enorm door te luisteren naar hun verhaal en te proberen ze zo goed mogelijk van advies te voorzien. We lezen het wel, er is weer een kind ontvoerd en we denken “goh alweer een, het lijkt wel of het steeds vaker gebeurd”.

Maar staan we wel eens stil bij het immense verdriet en hulpeloosheid van deze kinderen en de achtergebleven ouders? Ik weet wel, als je er niet mee te maken hebt, is het erg moeilijk om je een voorstelling van deze situatie te maken. Toch wil ik proberen u een beeld te geven. Veel ouders hebben jarenlang met een dreigende ontvoering van hun kind geleefd of leven nog steeds zo. Hulp is moeilijk te krijgen, omdat eerst het misdrijf moet worden gepleegd voordat de politie in actie kan komen. Hoe alleen en machteloos voel je je dan als ouder.

Leven met de angst dat je kind ieder moment bij je weggehaald kan worden. Je leven zo proberen te leiden dat je kind zo min mogelijk merkt van deze angst. Heel voorzichtig zijn, beschermend maar toch ook weer niet teveel om je kind niet te verstikken. Iedere dag wakker worden met dat beklemmende gevoel op je borst, vandaag kan het wel eens gaan gebeuren.

Wat voor een leven heb je dan? Maar deze ouders gaan door, blijven waken, zorgen en vechten voor hun kind. Leven, terwijl het liefste waar je voor mag zorgen je is afgenomen, ontvoerd, weggerukt. Wat voor een leven heb je dan? Diep, heel diep respect heb ik voor deze ouders die nimmer opgeven en blijven vechten voor hun kind/kinderen. Ik hoor sommigen van jullie denken “beide ouders hebben toch recht op hun kind?” Ik draai het om, ieder kind heeft recht op een vader en moeder.

Als ouders niet meer samen verder willen, is dat hun keuze om uit elkaar te gaan en een ander leven te gaan leiden. Het kind mag hier nimmer de dupe van worden en mag ook zeker niet uit zijn vertrouwde omgeving worden gehaald. Een kind weghalen uit zijn vertrouwde omgeving die toch wankel blijkt te zijn, omdat papa en mama niet meer samen zijn. Een kind weghalen en meenemen naar een land hier ver vandaan, weg bij familie, vriendjes en vriendinnetjes, een vreemde taal, andere gewoonten ……. hoe egoistisch ben je dan als ouder? Wat een grote schade richt je een kind dan aan!

We hebben allemaal zo´n groot kinderhart.

Wel eens echt stilgestaan bij het grote verdriet en de angst van een ontvoerd kind?
Deze kinderen spreek ik vaak niet, wel de achtergebleven ouder. Ik voel hun angst, pijn en verdriet dwars door de telefoon heen. Bij een persoonlijke afspraak schrik ik iedere keer weer van de vaak magere, grauwe gezichten van deze ouders, vol verdriet en hulpeloosheid. Wij als stichting proberen deze ouders zo goed mogelijk te helpen. U kunt dat ook door te luisteren naar hun verhaal of die bekende schouder of knuffel te geven en door aandacht te vragen voor ontvoerde kinderen. Een kleine moeite, een groot gebaar.

Denk aan deze mensen als u ’s avonds uw kind of kinderen instopt. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat een kind veilig en warm in zijn of haar eigen bedje ligt. Een bewogen jaar, een achtbaan die niet stopt…….. Mooie momenten ook.

Dankbare ouders.

Dankbaar voor de hulp, adviezen. Blij, omdat ze concrete stappen hebben kunnen zetten in de goede richting. Zielsgelukkige ouders, omdat het met behulp van advocaat en onze stichting is gelukt hun kinderen weer naar Nederland te krijgen. De gezichten van deze ouders en hun kinderen……..ik zal ze nooit vergeten. Allen hebben ze een bijzonder plekje in mijn hart evenals de kinderen die nog ontvoerd zijn en waarvan ik hoop dat ze weer snel terug komen.

Het eind van het jaar nadert.

Kerst, oud- en nieuw. Gezellig, maar het baart me ook grote zorgen. Nu al is merkbaar dat de dreiging van ontvoering bij sommigen sterker wordt. Nu al merk ik dat onze stichting overuren aan het draaien is. Nu al worden angsten van sommige ouders bewaarheid. Nu al…….. en de kerstvakantie en feestdagen moeten nog beginnnen. Mijn wens voor u is een fijne kerst vol warmte en gezelligheid met alle mensen om u heen waar u om geeft en een gelukkig en gezond 2011.

Mijn wens voor u is dat u eens wat vaker denkt aan de ontvoerde kinderen en deze kinderen en hun ouders op alle mogelijke manieren steunt. Mijn wens voor het komende jaar is dat alle kinderen echt kinderen mogen zijn en leven in groot geluk!

Marieke van Kommer
Secretaris Stichting Kinderontvoering.

Verfilming boek “klopjacht op Malika”

Filmmaker Paul Ruven heeft besloten om het boek ‘klopjacht op Malika‘ van Jan Libbenga over Malika Karoum te verfilmen. Een tijd geleden was er nogal wat ophef over de Marokkaans-Nederlandse Malika. Zo zou ze een spionne zijn die als infiltrante voor de Nederlandse inlichtingendienst AIVD informatie zou hebben vergaard over extremistische organisaties.

De inlichtingendiensten hadden niet door dat ze haar zakken aan beide kanten aan het vullen was.  Zou zou Malika voor meer dan 90 miljoen achterover gedrukt hebben en geld hebben aangenomen van haar criminele contacten. Waarschijnlijk zit ze nog in Dubai, dat geen uitleveringsverdrag met Nederland heeft.

Één van de mensen die dit verhaal boven water hebben gekregen was de man achter Stichting Kinderontvoering Jacques Smits. Jacques is hierna door o.a. Bas van Hout nogal door het slijk gehaald en als onbetrouwbaar neergezet. Dit terwijl er van die twee personen er maar één niet te vertrouwen is en dat is Bas van Hout zelf. Tenminste.. Een journalist die zich laat omkopen door de onderwereld is in mijn ogen onbetrouwbaar.

Het boek van Jan Libbenga zette een helder beeld neer over Malika Karoum. Sommige puntjes bleven onbesproken maar in grote lijnen is het een betrouwbaar verhaal. En nu gaat het dus verfilmt worden. Jacques Smits schijnt zichzelf te spelen en voor de rol van Malika hoopt Paul Ruven de Marokkaanse Sana Mouziane te strikken. Mocht de film er komen dan zijn wij de eersten die bij de deur van de bioscoop staan. Gewoon omdat het de eerste waar gebeurde spionagethriller in Nederland is en wij altijd hebben geweten dat Jacques Smits gelijk had. Waarvan akte!

Bron: http://complot.punt.nl/?id=529519&r=1&tbl_archief=&

 

Paul Ruven verfilmt Klopjacht op Malika

AMSTERDAM – Producent Paul Ruven werkt aan de verfilming van het boek Klopjacht op Malika van schrijver Jan Libbenga. Dat heeft hij woensdag bekendgemaakt.

Het boek reconstrueert de carrière van de vermeende dubbelspionne Malika Karoum, bijgenaamd de Mata Hari van Slotervaart. Libbenga beschrijft Karoum als een Marokkaans-Nederlandse, die als infiltrante voor de Nederlandse inlichtingendienst AIVD informatie zou hebben vergaard over extremistische organisaties. Eind 2006 vertrok zij naar Dubai om criminele geldstromen in kaart te brengen. (ANP)

Ruim 100 meldingen misbruik jeugdzorg

DEN HAAG –  In ongeveer twee maanden tijd zijn meer dan honderd meldingen binnengekomen van seksueel misbruik van kinderen die onder verantwoordelijkheid van de overheid zijn geplaatst in de jeugdzorg. De zogeheten commissie-Samson, waarbij de meldingen zijn binnengekomen, doet donderdag een oproep aan slachtoffers om zich te blijven melden.

De ruim honderd meldingen zijn voornamelijk binnengekomen bij het telefonisch meldpunt (070-3765872). Dat heeft de commissie op 19 juli geopend voor het onderzoek naar seksueel misbruik van minderjaren die van overheidswege gedwongen zijn geplaatst in (rijks)jeugdinrichtingen, internaten, kindertehuizen en pleeggezinnen.

De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson-Geerlings is ingesteld door de ministers André Rouvoet (Jeugd en Gezin) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie). Zij besloten dit voorjaar onderzoek te laten doen, omdat bij meldingen van misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk ook gesproken werd over kinderen die door de kinderbescherming in katholieke instellingen waren geplaatst.

Voor het onderzoek wordt ook contact gehouden met de commissie-Deetman, die het misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk onder de loep neemt. Vorige maand werd bekend dat bij Deetman ruim negenhonderd meldingen van slachtoffers en enkele daders zijn binnengekomen. Beide commissies onderzoeken de periode van 1945 tot nu toe.

De ruim honderd meldingen die bij Samson zijn binnengekomen, zijn deels verjaard en deels van recenter datum. De meldingen komen van slachtoffers, ouders en andere betrokkenen. De commissie controleert het waarheidsgehalte van de zaken niet. Meldingen die voor vervolging in aanmerking komen en niet verjaard zijn, worden na overleg met betrokkenen doorgegeven aan het Openbaar Ministerie (OM).

De commissie-Samson noemt de meldingen „van vitaal belang” voor het onderzoek. De bedoeling is om antwoord te krijgen op de vraag hoe misbruik heeft kunnen plaatsvinden in de jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen. Bovendien wil de commissie weten in hoeverre de signalen van misbruik bij de overheid bekend waren en zo ja, hoe daarmee is omgegaan.

Naar verwachting is het eindrapport voor de zomer van 2012 klaar.

Film over ontvoering Sara en Ammar op 9 september op tv

Persbericht Op 9 september (20.30 uur, Ned.1) zendt de KRO de Telefilm “Kom niet aan mijn kinderen uit”. De film is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van de ontvoering van de twee kinderen van Janneke Schoonhoven uit Oude Pekela door haar Syrische ex-man. Twee jaar lang streed ze om haar kinderen terug te krijgen naar Nederland. Met in de hoofdrollen Karina Smulders, Huseyin Cahit Ölmez en Thom Hoffman. >>

Het is de nachtmerrie van elke gescheiden moeder; je ex-man gaat er met je kinderen vandoor naar het buitenland. In veel van die gevallen ziet de moeder haar kinderen nooit meer terug. Janneke Schoonhoven uit Oude Pekela is een van de weinigen die het wel is gelukt haar zoon en dochter terug te krijgen. Haar ex nam hen mee naar Syrië, waar ze bijna twee jaar bij familie verbleven totdat ze vluchtten naar de Nederlandse ambassade in Damascus, omdat ze terug wilden naar hun Nederlandse moeder. De zaak kreeg veel media-aandacht en daardoor zag heel Nederland hoe haar kinderen na tweeënhalf jaar met minister Bot van Buitenlandse Zaken terugkwamen in hun moederland. Synopsis In de film is Janneke Schoonhoven omgedoopt tot Hanne (een rol van Karina Smulders). In augustus 2004 vertrouwt Hanne haar twee kinderen van 9 en 11 toe aan haar ex-man Nizar (Cahit Ölmez). Hij neemt ze mee voor een korte vakantie naar EuroDisney Parijs. Een paar dagen later krijgt Hanne een telefoontje van Nizar vanuit de Nederlandse ambassade in Damascus. Nizar vertelt dat hij naar Syrië heeft moeten vluchten, omdat hij bedreigd is. Hanne neigt ernaar hem te geloven, maar haar huidige man Bertus (Tjebbo Gerritsma) suggereert dat Nizar op deze manier probeert Hanne terug te krijgen, omdat het voor Nizar en zijn Syrische familie een schande is dat zijn vrouw van hem gescheiden is. Hanne vertrekt samen met adviseur Wouter (Thom Hoffman), die ervaring heeft met gestolen kinderen, naar Damascus. Dat is het begin van een hartverscheurende strijd van twee jaar om de kinderen terug in Nederland te krijgen. Hanne komt er helemaal alleen voor te staan en raakt geconfronteerd met enorme dilemma´s en haar eigen gevoelens. Uiteindelijk realiseert ze zich dat ze zelf moet veranderen en dat er maar een echte manier is om haar kinderen terug te krijgen. Daarvoor reist ze nog een laatste keer terug naar Damascus in de hoop dat de kinderen zelf uit de greep van hun vader kunnen ontsnappen, door het doolhof van Damascus heen naar de Nederlandse ambassade. Regiestatement Regisseur van de KRO Telefilm Kom niet aan mijn kinderen is Ron Termaat. In een regiestatement zegt hij: “Hoe ver ga ja als je kinderen ontvoerd worden? Het is de vraag die ik en veel medewerkers ons stelde toen we aan deze film begonnen. Toen het Janneke Schoonhoven in 2006 werkelijk overkwam stelde ze zich die vraag niet; zonder daar over na te denken ging ze tot het uiterste. Niks en niemand kon Janneke tegenhouden om tweeënhalf jaar voor de terugkomst van haar twee kinderen te strijden. Deze enorme drive vormde voor mij de ruggengraat van Kom niet aan mijn kinderen. Iedereen herinnert zich deze strijd uit het nieuws in de laatste maanden van 2006. Daarom ben je geneigd te denken dat deze ontvoering een op zich zelf staand incident is. Niets is minder waar. Ieder jaar komen er meer dan 150 ontvoeringen alleen al in Nederland voor. Kom niet aan mijn kinderen vraagt aandacht voor de verschrikkelijke gevolgen van deze verdwenen kinderen.” Telefilms zijn Nederlandse speelfilms speciaal gemaakt voor de publieke omroep. De films behandelen actuele maatschappelijke thema’s zoals loverboys, integratie, de Nederlandse maffia of zoals in dit geval kinderontvoering. De Telefilms komen tot stand met financiële steun van het ministerie van OC en W en het CoBO-fonds. KRO Telefilm: Kom niet aan mijn kinderen, 9 september om 20.30 uur op Nederland 1.

Wie heeft negatieve ervaring met kinderontvoeringsmediator Bela de Vries

Steeds meer verontrustende berichten bereiken onze stichting over de mogelijk dubieuze “werkwijze” van Drs. Bela de Vries en haar (kinderontvoering) mediationbureau Medinu te Den Haag.

De klachten richten zich hoofdzakelijk op de mogelijk  niet neutrale mediationwerkwijze van Drs. de Vries als het hier betrekking heeft op kinderontvoeringszaken naar Arabische (lees Moslim) landen, waarbij de Arabisch mannelijke partner van ontvoering wordt verdacht.

Mocht u als Nederlandse ouder enige, naar uw mening, negatieve ervaring met deze mediator hebben, en u bent genegen om hier in een groep mee naar buiten te treden, neemt u dan contact op met onze stichting onder het mailadres:

stichting@kinderontvoering.info

Bestuur Stichting Kinderontvoering

Nederlandse moeder en 2 NL kids in Argentinië gegijzeld

Geachte heer/mevrouw,

Ik ben Swetlana Gooden en smeek om hulp voor het volgende:

Mijn dochter Nathalie en haar 2 zoontjes zitten vast in Argentinië en kunnen het land niet uit.

Mijn dochter heeft samen gewoond met een Argentijn die ze daar nu vast houd. Zowel mijn dochter en haar 2 zoontjes hebben de Nederlandse nationaliteit.

Ze zijn een paar jaar geleden samen vertokken naar Argentinië onder het mom dat zijn vader ziek was en dat hij hem moest helpen in zijn fabriek. Nathalie had ingestemd om het te proberen maar nooit verwacht dat ze in zo een situatie terecht zo komen.

Zoals we allemaal weten gaat het economisch zeer slecht in Argentinië. Ze kan daar geen werk vinden. Haar voormalige vriend geeft haar geen kinderalimentatie, heeft haar uit de verzekering gehaald. Ze loopt daar onverzekerd rond zonder werk, zonder geld.

Ze heeft zich gewend naar de Nederlandse Ambassade in Buenos Aires waar ze net zo goed niet naar toe had kunnen gaan. Daar hebben ze haar geïnformeerd dat ze niets voor haar konden betekenen en dat zonder de handtekening van de vader ze het land niet uit mocht.

Op de Nederlandse Ambassade weten ze niet eens dat er het artikel 253b Nederlands Burgerlijk Wetboek I, Personen- en familierecht  bestaan waarin duidelijk staat dat ongehuwde moeder altijd het voogdij heeft over haar kinderen. De Nederlandse Ambassade had haar moeten ondersteunen en op haar rechten moeten wijzen. Nu zit mijn dochter daar ontvoerd zonder iets. Dit kan toch niet!!!

Ik heb haar al vaker geld gestuurd zodat ze tenminste de huur en het eten voor haar en kinderen kon betalen. Maar ja, ik ben natuurlijk niet in staat en heb de mogelijkheden niet om mezelf en ook nog eens mijn dochter en 2 kleinkinderen te onderhouden.

Ik smeek jullie om me te helpen dat dit aandacht krijgt in de media. Het kan toch niet zo zijn dat de Nederlandse Ambassade ons koud laat, ze zijn er toch ook om ons te representeren?? Om onze rechten te verdedigen??!!!

Duizend maal bedankt voor wie dan ook hier aandacht aan besteed.

Met vriendelijke groet,

Swetlana Gooden

(adres en telefoonnummer bekend bij: 06-12706471)

Zeven jaar geëist tegen Veenendaler die dochter naar Soedan ontvoerde

dinsdag 6 juli 2010 09:17

VEENENDAAL – De 43-jarige Veenendaler, die in juni 2007 zijn 4-jarige dochtertje via Egypte ontvoerde naar zijn familie in Soedan, hangt na hoger beroep bij het gerechtshof in Arnhem een celstraf van zeven jaar boven het hoofd. Het openbaar ministerie eiste fors hoger dan de straf van vijf jaar die hij eerder opgelegd kreeg, omdat de man elke poging om zijn inmiddels 7-jarige dochter naar Nederland te halen dwarsboomt. Haar moeder, een Veenendaalse van 35 jaar oud, heeft al 2,5 jaar geen enkel contact meer met het meisje.

Zelfs de consul van Soedan was naar de Arnhemse rechtbank gekomen. Hij wilde er getuige van zijn dat de 43-jarige man, die ook van Soedanese afkomst is, een machtiging zou ondertekenen. De Soedanese advocaat van de moeder zou er dan zorg voor kunnen dragen dat het meisje binnen enkele weken in Nederland is.

‘Oorlogsverklaring’
Maar de vader bleef weigeren. ,,Dat zou een oorlogsverklaring aan mijn familie zijn”, zo hield hij de rechters voor. Zijn advocaat legde het hof uit dat twee broers ‘de voogdij naar zich toe hebben getrokken’. Het is niet duidelijk waar het meisje zich nu bevindt. Volgens de advocaat van de 43-jarige laat de Soedanese ‘shara’ -wat weer net wat anders is dan de islamitische ‘sharia’- het niet toe dat een dochter teruggaat naar de ouders als die in een echtscheidingsprocedure zitten.

IJsje kopen
De Veenendaler en zijn vrouw waren in juni 2007 op vakantie in Egypte met hun enigst kind. Op een avond gingen de vader en zijn broer met het 4-jarige meisje zogenaamd een ijsje kopen. Zij zijn niet meer teruggekomen. Vermoedelijk hebben de twee het dochtertje meteen naar Soedan gebracht. De Veenendaler keerde terug naar Egypte en nam zijn vrouw weer mee naar Nederland. Zowel haar echtgenoot als zijn familie dreigden de vrouw niets te ondernemen, anders ‘zou ze haar dochter nooit meer terugzien’. In oktober 2007 is ze toch naar het Centrum Internationale Kinderontvoering gestapt. Op hun aanraden heeft ze aangifte gedaan. De man werd kort daarop gearresteerd.

Tijdrekken
De man houdt vol dat hij onschuldig is, en is van menig dat het strafrecht geen oplossing kan bieden om de dochter naar Nederland te krijgen. Hij vindt dat het een zaak is die door de familie moet worden opgelost. Het openbaar ministerie vermoedt dat de Veenendaler een machtstrijd uitoefent, die hoopt door na vele jaren rekken uiteindelijk als winnaar uit de bus te komen. ,,Daarmee dupeert hij willens en wetens ook de moeder en haar dochter”, aldus de aanklager. De 35-jarige vrouw heeft voorlopig geen enkel uitzicht op een hereniging met haar dochter.

Het hof doet over twee weken uitspraak. (APA)

Wat doet de Europese bemiddelaar voor grensoverschrijdende kinderontvoeringen?

Een Slowaakse moeder, een Italiaanse vader: zij nam de kinderen mee naar Bratislava en hij kon hen bijna een jaar niet zien. Tot hij zich tot de Europese bemiddelaar voor kinderontvoeringen, het Italiaanse parlementslid Roberta Angelilli richtte. Haar interventie van vorige week hielp het paar om een schikking te vinden, zonder tussenkomst door de rechtbank. “Deze bemiddeling helpt om de belangen van minderjarigen op één te zetten,” verklaart de ondervoorzitter van het EP.

Wat doet de Europese bemiddelaar voor grensoverschrijdende ontvoeringen van kinderen door ouders?

Het bureau werd gecreëerd in 1987 door Lord Plumb, op basis van een toenmalige ontvoeringskwestie. Internationale huwelijken waren toen zeldzaam, maar hij begreep dat zij frequenter zouden worden in een geïntegreerde Unie. Tegenwoordig zijn er 350.000 grensoverschrijdende huwelijken in de EU, en 170.000 scheidingen (20% van het totaal). In slechts 6 maanden als bemiddelaar ontving ik 20 verzoeken.

Als de twee partijen willen, beginnen wij een bemiddeling, als zij dat niet willen, bieden wij hulp om een dialoog en wederzijds begrip te vergemakkelijken, om de gerechtelijke procedure soepel te laten verlopen. Heel vaak zijn er vertragingen door de verschillende rechtssystemen in de lidstaten. Er zijn sommige zeer moeilijke gevallen waar de ouders hun kinderen 10 jaar niet hebben gezien.

Bemiddeling vermijdt de ‘gang naar de rechtbank’, die de kinderen vaak beschadigt. Het gaat verder dan de wettelijke benadering, rekening houdend met menselijke en psychologische aspecten. Het doel is te begrijpen welke kwesties voor beide ouders van belang zijn en een oplossing te vinden die de twee gedeeltelijk kan tevredenstellen.

Hoe hebt u het geval van vorige week opgelost?

Ik werd gecontacteerd door de advocaat van de vader, die een alternatieve oplossing, zocht en me op Google vond. Wij zouden actiever moeten zijn in het bekendmaken van deze rol aangezien het kan helpen om lange en uitgebreide procedures te voorkomen.

Wij begonnen hieraan te werken in maart. Afgelopen week kwam de vader naar Straatsburg terwijl de moeder met de moeder werd getelefoneerd. Zij spraken met elkaar en wij stopten ze wanneer ze gingen ruziemaken of wanneer zij van de kwestie betreffende de kinderen afweken.

De besprekingen duurden 7 uur maar leiden tot een zeer positief resultaat: op 26 juli zal de vader zijn kinderen zien en de vakantie met hen doorbrengen. Wij planden een jaarlijkse agenda van ontmoetingen. Ik kon niet geloven dat het werkte. Het is zeer netelig geweest, en ik ben trots dat wij concrete hulp aan deze mensen gaven.

Kan de EU nog meer doen om dit probleem aan te pakken?

Vorige week gaf het Parlement het groene licht aan de ‘intensievere samenwerkingsprocedure’ voor internationale scheidingen. Dat is een goede stap aangezien het zal helpen gevallen sneller op te lossen, waarbij de belangen van de minderjarigen worden veiliggesteld, die altijd op de eerste plaats zouden moeten komen.

Als Bemiddelaar geloof ik niet dat  ik alle gevallen kan oplossen, maar ik zou een compilatie van goede oplossingen willen maken gebaseerd op ervaring. Ik zal Commissaris Reding voorstellen dit hulpmiddel ter beschikking te stellen om andere autoriteiten te helpen om zaken op een innovatieve manier op te lossen.

Het is eenvoudig om de Bemiddelaar te contacteren. U kunt een e-mail sturen naar: MediationChildAbduct@europarl.europa.eu

Toetreding Marokko tot het Haags Kinderontvoeringsverdrag van 1980

Marokko is toegetreden tot het Haags Kinderontvoeringsverdrag van 1980.

Zij hebben het Verdrag geratificeerd. Nederland en Israel hebben de toetreding tot het Verdrag geaccepteerd. Het Verdrag tussen Marokko en Nederland treedt in werking op 1 juni 2010.