Stichting Kinderontvoering: Terugblik op een bewogen jaar

Een terugblik op het afgelopen jaar van de Stichting Kinderontvoering. Het was en is nog steeds een bewogen jaar. Een jaar vol met angst, verdriet, pijn, onzekerheid, maar ook een jaar van groot geluk. Ik heb zoveel ouders gesproken die zo intens verdrietig zijn, omdat hun kind is ontvoerd.

Ieder woord wat je zegt kan de pijn en het gemis voor deze mensen niet verzachten, maar het helpt hen enorm door te luisteren naar hun verhaal en te proberen ze zo goed mogelijk van advies te voorzien. We lezen het wel, er is weer een kind ontvoerd en we denken “goh alweer een, het lijkt wel of het steeds vaker gebeurd”.

Maar staan we wel eens stil bij het immense verdriet en hulpeloosheid van deze kinderen en de achtergebleven ouders? Ik weet wel, als je er niet mee te maken hebt, is het erg moeilijk om je een voorstelling van deze situatie te maken. Toch wil ik proberen u een beeld te geven. Veel ouders hebben jarenlang met een dreigende ontvoering van hun kind geleefd of leven nog steeds zo. Hulp is moeilijk te krijgen, omdat eerst het misdrijf moet worden gepleegd voordat de politie in actie kan komen. Hoe alleen en machteloos voel je je dan als ouder.

Leven met de angst dat je kind ieder moment bij je weggehaald kan worden. Je leven zo proberen te leiden dat je kind zo min mogelijk merkt van deze angst. Heel voorzichtig zijn, beschermend maar toch ook weer niet teveel om je kind niet te verstikken. Iedere dag wakker worden met dat beklemmende gevoel op je borst, vandaag kan het wel eens gaan gebeuren.

Wat voor een leven heb je dan? Maar deze ouders gaan door, blijven waken, zorgen en vechten voor hun kind. Leven, terwijl het liefste waar je voor mag zorgen je is afgenomen, ontvoerd, weggerukt. Wat voor een leven heb je dan? Diep, heel diep respect heb ik voor deze ouders die nimmer opgeven en blijven vechten voor hun kind/kinderen. Ik hoor sommigen van jullie denken “beide ouders hebben toch recht op hun kind?” Ik draai het om, ieder kind heeft recht op een vader en moeder.

Als ouders niet meer samen verder willen, is dat hun keuze om uit elkaar te gaan en een ander leven te gaan leiden. Het kind mag hier nimmer de dupe van worden en mag ook zeker niet uit zijn vertrouwde omgeving worden gehaald. Een kind weghalen uit zijn vertrouwde omgeving die toch wankel blijkt te zijn, omdat papa en mama niet meer samen zijn. Een kind weghalen en meenemen naar een land hier ver vandaan, weg bij familie, vriendjes en vriendinnetjes, een vreemde taal, andere gewoonten ……. hoe egoistisch ben je dan als ouder? Wat een grote schade richt je een kind dan aan!

We hebben allemaal zo´n groot kinderhart.

Wel eens echt stilgestaan bij het grote verdriet en de angst van een ontvoerd kind?
Deze kinderen spreek ik vaak niet, wel de achtergebleven ouder. Ik voel hun angst, pijn en verdriet dwars door de telefoon heen. Bij een persoonlijke afspraak schrik ik iedere keer weer van de vaak magere, grauwe gezichten van deze ouders, vol verdriet en hulpeloosheid. Wij als stichting proberen deze ouders zo goed mogelijk te helpen. U kunt dat ook door te luisteren naar hun verhaal of die bekende schouder of knuffel te geven en door aandacht te vragen voor ontvoerde kinderen. Een kleine moeite, een groot gebaar.

Denk aan deze mensen als u ’s avonds uw kind of kinderen instopt. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat een kind veilig en warm in zijn of haar eigen bedje ligt. Een bewogen jaar, een achtbaan die niet stopt…….. Mooie momenten ook.

Dankbare ouders.

Dankbaar voor de hulp, adviezen. Blij, omdat ze concrete stappen hebben kunnen zetten in de goede richting. Zielsgelukkige ouders, omdat het met behulp van advocaat en onze stichting is gelukt hun kinderen weer naar Nederland te krijgen. De gezichten van deze ouders en hun kinderen……..ik zal ze nooit vergeten. Allen hebben ze een bijzonder plekje in mijn hart evenals de kinderen die nog ontvoerd zijn en waarvan ik hoop dat ze weer snel terug komen.

Het eind van het jaar nadert.

Kerst, oud- en nieuw. Gezellig, maar het baart me ook grote zorgen. Nu al is merkbaar dat de dreiging van ontvoering bij sommigen sterker wordt. Nu al merk ik dat onze stichting overuren aan het draaien is. Nu al worden angsten van sommige ouders bewaarheid. Nu al…….. en de kerstvakantie en feestdagen moeten nog beginnnen. Mijn wens voor u is een fijne kerst vol warmte en gezelligheid met alle mensen om u heen waar u om geeft en een gelukkig en gezond 2011.

Mijn wens voor u is dat u eens wat vaker denkt aan de ontvoerde kinderen en deze kinderen en hun ouders op alle mogelijke manieren steunt. Mijn wens voor het komende jaar is dat alle kinderen echt kinderen mogen zijn en leven in groot geluk!

Marieke van Kommer
Secretaris Stichting Kinderontvoering.

Verfilming boek “klopjacht op Malika”

Filmmaker Paul Ruven heeft besloten om het boek ‘klopjacht op Malika‘ van Jan Libbenga over Malika Karoum te verfilmen. Een tijd geleden was er nogal wat ophef over de Marokkaans-Nederlandse Malika. Zo zou ze een spionne zijn die als infiltrante voor de Nederlandse inlichtingendienst AIVD informatie zou hebben vergaard over extremistische organisaties.

De inlichtingendiensten hadden niet door dat ze haar zakken aan beide kanten aan het vullen was.  Zou zou Malika voor meer dan 90 miljoen achterover gedrukt hebben en geld hebben aangenomen van haar criminele contacten. Waarschijnlijk zit ze nog in Dubai, dat geen uitleveringsverdrag met Nederland heeft.

Één van de mensen die dit verhaal boven water hebben gekregen was de man achter Stichting Kinderontvoering Jacques Smits. Jacques is hierna door o.a. Bas van Hout nogal door het slijk gehaald en als onbetrouwbaar neergezet. Dit terwijl er van die twee personen er maar één niet te vertrouwen is en dat is Bas van Hout zelf. Tenminste.. Een journalist die zich laat omkopen door de onderwereld is in mijn ogen onbetrouwbaar.

Het boek van Jan Libbenga zette een helder beeld neer over Malika Karoum. Sommige puntjes bleven onbesproken maar in grote lijnen is het een betrouwbaar verhaal. En nu gaat het dus verfilmt worden. Jacques Smits schijnt zichzelf te spelen en voor de rol van Malika hoopt Paul Ruven de Marokkaanse Sana Mouziane te strikken. Mocht de film er komen dan zijn wij de eersten die bij de deur van de bioscoop staan. Gewoon omdat het de eerste waar gebeurde spionagethriller in Nederland is en wij altijd hebben geweten dat Jacques Smits gelijk had. Waarvan akte!

Bron: http://complot.punt.nl/?id=529519&r=1&tbl_archief=&

 

Katja Leendertz (9) naar Nederland

EDE –  De 9-jarige Katja Leendertz komt maandag terug naar Nederland.

Dat heeft haar vader Paul Leendertz gisteravond tegenover De Telegraaf bevestigd. De in de VS woonachtige piloot nam in mei 2009 zijn dochter mee vanaf een schoolplein in Ede, zonder medeweten van de moeder.

De politie ging uit van ontvoering. Het meisje bleek later bij haar vader in de Amerikaanse staat Pennsylvania te zijn. Leendertz had toestemming van de Amerikaanse overheid om zijn dochter op te halen. Katja werd middelpunt van talloze procedures en rechtszaken in de VS en Nederland. Negen federale rechters in Amerika hebben nu een uitspraak uit augustus bevestigd dat het meisje terug moet naar haar moeder en dat vader in Nederland verder moet procederen.

“We zijn in Amerika uitgeprocedeerd”, zegt Leendertz. “Er zit niets anders op dan dat Katja naar haar moeder gaat. Ze huilde hysterisch toen ik het haar vertelde. Iedereen is hier zeer verdrietig.”

Internationale Kinderontvoering in de praktijk

Wanneer twee ouders het ouderlijk gezag hebben en uit elkaar gaan, moet er iets geregeld worden voor de kinderen. Wanneer deze ouders in Nederland wonen, dan wordt dat geregeld in een echtscheidingsprocedure of in een procedure waarbij je de rechter vraagt te bepalen bij wie het kind gaat wonen en hoe de zorgregeling eruit gaat zien.

Wanneer een van de ouders niet in Nederland wil blijven of een ouder juist vanuit een ander land met het kind naar Nederland wil komen, dan zou dit in strijd kunnen zijn met het Haags Kinderontvoeringsverdrag van 1980.

In veel gevallen is er geen sprake van kwade opzet, maar van een scheidingssituatie waarin een ouder terug wil keren naar het land van herkomst. Het uitgangspunt is dat de rechter van het land waar het kind zijn gewone verblijfplaats heeft, de bevoegde rechter is om een beslissing te nemen. Onder omstandigheden kan het zijn dat de verhuizing al heeft plaatsgevonden of dat de ouder zich in een situatie bevindt waarin het niet mogelijk is om die beslissing te vragen of daarop kan wachten.

Wanneer een ouder met het kind naar Nederland komt, kan de achterblijvende ouder een verzoek tot teruggeleiding indienen bij de Centrale Autoriteit. Wanneer een ouder met een kind uit Nederland vertrekt zonder toestemming van de andere ouder, dan kan een ouder ook een verzoek indienen bij de Centrale Autoriteit en om de teruggeleiding vragen. De Centrale Autoriteit zal dan moeten bekijken op welke wijze kan worden bewerkstelligd dat het kind weer naar Nederland komt.

Inzake ontvoeringen is er een verschil of een kind wordt ontvoerd naar een land dat lid is van het Haags Kinderontvoeringsverdrag of naar een land dat geen lid is van het verdrag. Verdragslanden hebben de verplichting  kinderen terug te geleiden op basis van het verdrag. Wanneer een kind echter is ontvoerd naar een niet-verdragsland, vindt teruggeleiding slechts plaats wanneer de autoriteiten van dat land daartoe beslissen. Dit kan vanuit de Nederlandse overheid alleen via diplomatie. Nederlandse gespecialiseerde advocaten kunnen de ouder die dit overkomt wel adviseren en in sommige gevallen ook procedures starten in Nederland om de terugkeer van het kind te bewerkstellingen.

In de praktijk blijkt dat veel ouders niet altijd even goed geadviseerd worden. De advocaten van Advocaten In De Praktijk hebben zich hierin gespecialiseerd en hebben veel ervaring op het gebied van internationale kinderontvoeringen. Ook hierbij geldt dat de advocaten altijd naar een oplossing zullen zoeken die rekening houdt met het belang van het kind, maar ook naar een oplossing die voor alle partijen voor de lange termijn het beste is.

Kindermishandeling in Nederland: de feiten

– Meer dan 107.000 kinderen zijn jaarlijks slachtoffer van mishandeling.

– In iedere schoolklas van 30 kinderen is gemiddeld ten minste 1 kind slachtoffer van kindermishandeling.

– Bijna de helft van de Nederlandse bevolking (45 procent) is zelf ooit slachtoffer geweest van huiselijk geweld. Getuige zijn van huiselijk geweld is een vorm van kindermishandeling.

– Vooral kinderen tot 9 jaar zijn oververtegenwoordigd als het gaat om kindermishandeling. Zodra scholieren in de leeftijd 12 tot 18 jaar zijn, heeft 37 procent van hen ooit enige vorm van kindermishandeling meegemaakt.

– In 81 procent van de meldingen bij het AMK (=Advies- en Meldpunt Kindermishandeling) blijkt er na onderzoek daadwerkelijk sprake te zijn van kindermishandeling. Zes procent van de meldingen blijkt een andere achtergrond te hebben en bij 12,5 procent van de meldingen is het onduidelijk wat de achtergrond is.

– Mensen met kinderen zijn meer begaan met kindermishandeling, dan mensen zonder. Van de mensen die kinderen hebben, voelt 73 procent zich nauw betrokken bij het onderwerp kindermishandeling, terwijl mensen zonder kinderen zich slechts in 32 procent van de gevallen betrokken voelen.

– Kindermishandeling komt in ieders omgeving voor.

– In 2008 is er 52.946 keer contact opgenomen met een AMK. Dat is een toename van 5 procent ten opzichte van 2007.

– In 2008 zijn er twee kinderen, die bekend waren bij het AMK, als gevolg van mishandeling overleden.

volledig dossier: Kindermishandeling

Nieuw spoor in zaak Nicky Verstappen

MAASTRICHT –  Door verbeterde technieken zijn nieuwe DNA-sporen vastgesteld op het lichaam van de in 1998 vermoorde jongen Nicky Verstappen. Het Openbaar Ministerie (OM) in Maastricht laat vanaf deze week een groot DNA-onderzoek uitvoeren.

In totaal 107 mannen krijgen vanaf zaterdag een brief waarin om vrijwillige medewerking wordt gevraagd, meldde een woordvoerder vrijdag.

De destijds 11-jarige Nicky Verstappen uit Heibloem kwam door een misdrijf om het leven tijdens een jeugdkamp op de Brunssummerhei. Eerder werd al bij een groep mannen DNA afgenomen om te kijken of dat overeenkwam met eerder gevonden sporen op het lichaam van Nicky. Dat bleek niet het geval.

Het nieuwe DNA-spoor is al vergeleken met het DNA van de tentgenootjes. Dat leverde vorig jaar geen match op, waardoor de mogelijkheid open blijft staan dat het DNA van de dader is.

Justitie wil niet kwijt hoe de 107 mannen zijn geselecteerd. Enkele personen zijn eerder in beeld geweest. De woordvoerder benadrukt dat er nu geen verdachten zijn.

De top van het OM heeft toestemming gegeven voor het grote bevolkingsonderzoek waaraan ook de politie Limburg Zuid en het Nederlands Forensisch Instituut meewerken. De uitkomsten worden over enkele maanden verwacht.

Bron: Telegraaf

Politie breekt hoofd over peuter in koffer

DONGEN –  Politie en Justitie maken zich ernstig zorgen over een kindje dat in een koffer zat van een Somalische vrouw.

Een inwoonster van Dongen liep over straat toen ze een Somalische vrouw zag met een koffer waaruit gehuil van een peuter kwam. Na enig aandringen opende de vrouw de koffer en daar zat inderdaad een kindje in van circa een jaar oud. Toen de getuige de politie wilde inschakelen, stapte de Somalische in een donkere SUV die vervolgens wegreed.

De Somalische vrouw is wel opgespoord. Zij woont in een asielzoekerscentrum in Venlo. De vrouw is enige tijd aangehouden maar er is geen peuter bij haar aangetroffen. Ze ontkent ook dat ze een peuter in haar koffer droeg.

De getuige zag de vrouw met koffer op maandagmiddag 25 januari tegen 14.15 uur. Het is de politie niet gelukt om de vreemde zaak op te lossen, dus roept ze hulp in via het televisieprogramma Opsporing Verzocht op 29 en 30 maart.

Bron: Telegraaf

Gehandicapte Laura (20) vermist

AMSTERDAM –  De verstandelijk gehandicapte Laura Hoogendam uit Delft wordt sinds afgelopen maandag vermist. Het 20-jarige meisje, dat een IQ heeft van een 2-jarig kind, ontsnapte ’s nachts samen met haar konijn uit het begeleid wonen-huis van de stichting Ypse aan de Brasserskade in Delft. Ze is meegegaan met een man van 26, die ze op de kermis van Delft heeft ontmoet.

Haar moeder Marianne, bij wie Laura sinds haar achttiende onder curatele staat, is doodongerust. “De politie Rijnmond doet niets, omdat ze twintig jaar is. De rechter heeft echter gezegd dat ze zo snel mogelijk via de media moet worden opgespoord.”

Laura, die een borderlinestoornis heeft en lijdt aan het syndroom van Asperger, heeft deze week alleen contact gehad met haar oudste zus. Inmiddels is duidelijk dat ze samen met de onbekende man ergens in Drenthe zit. Waar precies is echter niet bekend.

Laura loopt sinds haar twaalfde regelmatig weg, omdat ze niet in het Delftse tehuis wil wonen. “Meestal kwam ze na een of twee dagen weer thuis. Nu het al zo lang duurt, vrezen we voor het ergste.”

De ouders van Laura vragen iedereen die tips heeft te bellen met de vader van Laura, op telefoonnummer 06-53786563

Bron: Telegraaf

Amber Alert nu ook via Twitter

BEEK – Het landelijke waarschuwingssysteem voor vermiste kinderen, Amber Alert, vergroot het bereik. De oproepen om uit te kijken naar vermiste kinderen worden nu ook via Twitter verzonden.

Met de meldingen wordt een elektronische poster meegestuurd met informatie over het verdwenen kind. Die poster kan eenvoudig worden uitgeprint en worden opgehangen in bijvoorbeeld recepties, winkels, sportkantines en eetgelegenheden.

„Doel van het Amber Alert is om zo snel mogelijk zo veel mogelijk mensen te bereiken met een foto van een ontvoerd kind. Sociale media zoals Twitter zijn daar bij uitstek geschikt voor. Veel mensen gebruiken hun smartphone om altijd en overal op de hoogte te blijven van de laatste ‘Tweets’. Dat zijn bij een Amber Alert dus direct tienduizenden mensen die uitkijken naar het ontvoerde kind,” aldus Frank Hoen, directeur van softwarebedrijf Netpresenter, het bedrijf achter Amber Alert Nederland.

Amber Alert is een gezamenlijk initiatief van Netpresenter en de Nederlandse politie. Ze worden alleen uitgestuurd bij zeer urgente vermissingszaken. Voorwaarden zijn dat een vermist kind onder de 18 jaar moet zijn. Verder moet er direct gevaar voor het leven zijn of moet er worden gevreesd voor ernstig letsel. De beslissing over het uitdoen van een Amber Alert ligt bij de politie.

Bron: Telegraaf

Persbericht: door onkundig politiehandelen blijven kinderen ‘het kind van de rekening’

Voor wat betreft de zaak Milly Boele mogen wij stellen dat met de kennis van nu over de aanwezige wetenschap van ‘toen’ het politieapparaat ook hier de spijker wederom volledig mis heeft geslagen.

Uit de verhoren zal nog moeten blijken of een adequater optreden naar aanleiding van de door Milly gedane vermelding ‘buurman’ haar leven had kunnen redden.

Doch als een paal boven water staat dat een kokervisie door onrealistische opsporingsmethoden de familie een week lang in onmenselijke spanningen heeft gehouden.

Sedert jaren worden wij als Stichting Kinderontvoering (SKO) met de onkunde van het politieapparaat geconfronteerd als het gaat om (internationale) kinderontvoering.

Wanneer er hier vanuit de basisinstructies binnen de politie geen wijziging op komt blijven onze kinderen ‘het kind van de rekening’, hier zijn meer dan voldoende praktijk bewijzen van aanwezig.

Jacques Smits

Stichting Kinderontvoering

Arnhem