Wijzigingen wet Kinderontvoering

Persbericht | 22-12-2011

Per 1 januari 20112 treden een aantal nieuwe wetten in werking. Een overzicht.

Informatieplicht

De Belastingdienst en opsporingsdiensten kunnen vanaf 1 januari 2012 informatie opvragen bij notarissen over geldtransacties die verlopen via hun derdengeldenrekening. Op die manier kunnen notarissen helpen fraude aan het licht te brengen. Het gaat om informatie rond de financiële afwikkeling van transacties zoals de namen en overige gegevens van de bij de transactie betrokken partijen. Ook kan gevraagd worden naar de aard van de transactie, de omvang van de betalingen en de gebruikte rekeningnummers. De gegevens zijn belangrijk voor controle van de geldstromen voor de opsporing en vervolging van strafbare feiten. Ook zijn ze essentieel voor een juiste heffing en inning van belastingen. Met name malversaties in de vastgoedbranche en witteboordencriminaliteit, waaronder witwassen, kunnen hiermee beter worden bestreden.

Huwelijksvermogensrecht

De wet die het huwelijksvermogensrecht moderniseert treedt op 1 januari 2012 in werking. Het handhaaft de gemeenschap van goederen als het basisstelsel van huwelijksvermogensrecht. Wel zijn aanpassingen opgenomen om aan te sluiten bij maatschappelijke ontwikkelingen zoals emancipatie, het blijven werken van vrouwen en de toename in het aantal echtscheidingen. De wet geeft onder andere een regeling voor het geval een echtgenoot privégoederen verkrijgt met geld uit de huwelijksgemeenschap of het privévermogen van de andere echtgenoot, en wanneer privéschulden worden betaald uit de huwelijksgemeenschap of het privévermogen van de andere echtgenoot.

Ook wijzigt de wet het tijdstip van ontbinding van de huwelijksgemeenschap. De gemeenschap zal worden ontbonden op het moment dat het verzoek tot echtscheiding wordt ingediend en niet pas op de dag dat de echtscheidingsbeschikking wordt ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand.

Kosten adoptie

Ook treedt de regeling tegemoetkoming kosten interlandelijke adoptie in werking. Adoptiefouders kunnen een eenmalige tegemoetkoming van €3.700 ontvangen ter compensatie van de gemaakte kosten van interlandelijke adoptie. Het gaat om interlandelijke adopties die tussen 1 januari 2009 en 1 januari 2013 tot stand zijn gekomen. Aan de uitbetaling van het bedrag is een aantal voorwaarden verbonden. De belangrijkste is dat de adoptieprocedure in overeenstemming met de Wobka is afgerond. De regeling zal worden uitgevoerd door het Agentschap SZW, dat onderdeel is van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

Elektronische VOG

Daarnaast wordt het mogelijk om met ingang van 1 januari 2012 de VOG elektronisch aan te vragen. Hierdoor wordt het aanvragen van de VOG gemakkelijker, omdat mensen niet meer zelf naar het gemeentehuis hoeven indien zij de VOG elektronisch aanvragen. Ook zijn de leges van de elektronische VOG € 5,50 lager, omdat er minder administratieve handelingen hoeven te worden verricht. Met de elektronische VOG aanvraag wil Teeven het gebruik van de VOG nog verder stimuleren.

Procesvertegenwoordiging

De Nederlandse Staat zal niet langer procederen tegen Nederlandse burgers als er sprake is van internationale kinderontvoering. De procesvertegenwoordigende bevoegdheid van de Centrale autoriteit in zaken van internationale kinderontvoering stopt per 1 januari 2012.

In de nieuwe situatie zal de Centrale autoriteit de buitenlandse partner doorverwijzen naar een advocaat, zodat deze het geschil aan de rechter kan voorleggen. De Centrale autoriteit zal de procesvertegenwoordiging in zaken die vóór 1 januari 2012 aanhangig zijn bij rechtbank, hof of Hoge Raad nog voortzetten. Ouders worden voor een eventueel hoger beroep in deze zaken wel doorverwezen naar een advocaat.

Taakstraf

Een taakstraf kan niet meer worden opgelegd voor ernstige zeden- en geweldsmisdrijven. Ook als een veroordeelde binnen vijf jaar nadat hem een taakstraf is opgelegd weer een (soortgelijk) misdrijf pleegt, kan hij niet opnieuw worden bestraft met een taakstraf. De bescherming van de samenleving en het voorkomen van nieuwe slachtoffers maken toereikende straffen en maatregelen noodzakelijk. Daarom is de taakstraf in de visie van het kabinet alleen een geschikte straf voor lichte strafbare feiten. Deze regeling treedt op 3 januari 2012 in werking.

Stichting Kinderontvoering: Terugblik op een bewogen jaar

Een terugblik op het afgelopen jaar van de Stichting Kinderontvoering. Het was en is nog steeds een bewogen jaar. Een jaar vol met angst, verdriet, pijn, onzekerheid, maar ook een jaar van groot geluk. Ik heb zoveel ouders gesproken die zo intens verdrietig zijn, omdat hun kind is ontvoerd.

Ieder woord wat je zegt kan de pijn en het gemis voor deze mensen niet verzachten, maar het helpt hen enorm door te luisteren naar hun verhaal en te proberen ze zo goed mogelijk van advies te voorzien. We lezen het wel, er is weer een kind ontvoerd en we denken “goh alweer een, het lijkt wel of het steeds vaker gebeurd”.

Maar staan we wel eens stil bij het immense verdriet en hulpeloosheid van deze kinderen en de achtergebleven ouders? Ik weet wel, als je er niet mee te maken hebt, is het erg moeilijk om je een voorstelling van deze situatie te maken. Toch wil ik proberen u een beeld te geven. Veel ouders hebben jarenlang met een dreigende ontvoering van hun kind geleefd of leven nog steeds zo. Hulp is moeilijk te krijgen, omdat eerst het misdrijf moet worden gepleegd voordat de politie in actie kan komen. Hoe alleen en machteloos voel je je dan als ouder.

Leven met de angst dat je kind ieder moment bij je weggehaald kan worden. Je leven zo proberen te leiden dat je kind zo min mogelijk merkt van deze angst. Heel voorzichtig zijn, beschermend maar toch ook weer niet teveel om je kind niet te verstikken. Iedere dag wakker worden met dat beklemmende gevoel op je borst, vandaag kan het wel eens gaan gebeuren.

Wat voor een leven heb je dan? Maar deze ouders gaan door, blijven waken, zorgen en vechten voor hun kind. Leven, terwijl het liefste waar je voor mag zorgen je is afgenomen, ontvoerd, weggerukt. Wat voor een leven heb je dan? Diep, heel diep respect heb ik voor deze ouders die nimmer opgeven en blijven vechten voor hun kind/kinderen. Ik hoor sommigen van jullie denken “beide ouders hebben toch recht op hun kind?” Ik draai het om, ieder kind heeft recht op een vader en moeder.

Als ouders niet meer samen verder willen, is dat hun keuze om uit elkaar te gaan en een ander leven te gaan leiden. Het kind mag hier nimmer de dupe van worden en mag ook zeker niet uit zijn vertrouwde omgeving worden gehaald. Een kind weghalen uit zijn vertrouwde omgeving die toch wankel blijkt te zijn, omdat papa en mama niet meer samen zijn. Een kind weghalen en meenemen naar een land hier ver vandaan, weg bij familie, vriendjes en vriendinnetjes, een vreemde taal, andere gewoonten ……. hoe egoistisch ben je dan als ouder? Wat een grote schade richt je een kind dan aan!

We hebben allemaal zo´n groot kinderhart.

Wel eens echt stilgestaan bij het grote verdriet en de angst van een ontvoerd kind?
Deze kinderen spreek ik vaak niet, wel de achtergebleven ouder. Ik voel hun angst, pijn en verdriet dwars door de telefoon heen. Bij een persoonlijke afspraak schrik ik iedere keer weer van de vaak magere, grauwe gezichten van deze ouders, vol verdriet en hulpeloosheid. Wij als stichting proberen deze ouders zo goed mogelijk te helpen. U kunt dat ook door te luisteren naar hun verhaal of die bekende schouder of knuffel te geven en door aandacht te vragen voor ontvoerde kinderen. Een kleine moeite, een groot gebaar.

Denk aan deze mensen als u ’s avonds uw kind of kinderen instopt. Het is niet altijd vanzelfsprekend dat een kind veilig en warm in zijn of haar eigen bedje ligt. Een bewogen jaar, een achtbaan die niet stopt…….. Mooie momenten ook.

Dankbare ouders.

Dankbaar voor de hulp, adviezen. Blij, omdat ze concrete stappen hebben kunnen zetten in de goede richting. Zielsgelukkige ouders, omdat het met behulp van advocaat en onze stichting is gelukt hun kinderen weer naar Nederland te krijgen. De gezichten van deze ouders en hun kinderen……..ik zal ze nooit vergeten. Allen hebben ze een bijzonder plekje in mijn hart evenals de kinderen die nog ontvoerd zijn en waarvan ik hoop dat ze weer snel terug komen.

Het eind van het jaar nadert.

Kerst, oud- en nieuw. Gezellig, maar het baart me ook grote zorgen. Nu al is merkbaar dat de dreiging van ontvoering bij sommigen sterker wordt. Nu al merk ik dat onze stichting overuren aan het draaien is. Nu al worden angsten van sommige ouders bewaarheid. Nu al…….. en de kerstvakantie en feestdagen moeten nog beginnnen. Mijn wens voor u is een fijne kerst vol warmte en gezelligheid met alle mensen om u heen waar u om geeft en een gelukkig en gezond 2011.

Mijn wens voor u is dat u eens wat vaker denkt aan de ontvoerde kinderen en deze kinderen en hun ouders op alle mogelijke manieren steunt. Mijn wens voor het komende jaar is dat alle kinderen echt kinderen mogen zijn en leven in groot geluk!

Marieke van Kommer
Secretaris Stichting Kinderontvoering.

Verfilming boek “klopjacht op Malika”

Filmmaker Paul Ruven heeft besloten om het boek ‘klopjacht op Malika‘ van Jan Libbenga over Malika Karoum te verfilmen. Een tijd geleden was er nogal wat ophef over de Marokkaans-Nederlandse Malika. Zo zou ze een spionne zijn die als infiltrante voor de Nederlandse inlichtingendienst AIVD informatie zou hebben vergaard over extremistische organisaties.

De inlichtingendiensten hadden niet door dat ze haar zakken aan beide kanten aan het vullen was.  Zou zou Malika voor meer dan 90 miljoen achterover gedrukt hebben en geld hebben aangenomen van haar criminele contacten. Waarschijnlijk zit ze nog in Dubai, dat geen uitleveringsverdrag met Nederland heeft.

Één van de mensen die dit verhaal boven water hebben gekregen was de man achter Stichting Kinderontvoering Jacques Smits. Jacques is hierna door o.a. Bas van Hout nogal door het slijk gehaald en als onbetrouwbaar neergezet. Dit terwijl er van die twee personen er maar één niet te vertrouwen is en dat is Bas van Hout zelf. Tenminste.. Een journalist die zich laat omkopen door de onderwereld is in mijn ogen onbetrouwbaar.

Het boek van Jan Libbenga zette een helder beeld neer over Malika Karoum. Sommige puntjes bleven onbesproken maar in grote lijnen is het een betrouwbaar verhaal. En nu gaat het dus verfilmt worden. Jacques Smits schijnt zichzelf te spelen en voor de rol van Malika hoopt Paul Ruven de Marokkaanse Sana Mouziane te strikken. Mocht de film er komen dan zijn wij de eersten die bij de deur van de bioscoop staan. Gewoon omdat het de eerste waar gebeurde spionagethriller in Nederland is en wij altijd hebben geweten dat Jacques Smits gelijk had. Waarvan akte!

Bron: http://complot.punt.nl/?id=529519&r=1&tbl_archief=&

 

Oma Katja (94): Ik zie haar vast nooit meer terug

door Erik Riensema – De Telegraaf 

EDE –  Vreugde en verdriet over de terugkeer van de 9-jarige Katja Leendertz naar Nederland lagen gistermiddag dicht bij elkaar.

In Ede overheerste de vreugde bij moeder Marina Karpenko, die haar dochter voor het eerst in een jaar tijd weer zag. Maar een paar kilometer verderop, in de woning van de 94-jarige oma van Katja in Bennekom, overheerste het verdriet. In haar bejaardenflatje in de Timanshof zocht de familie van de in de VS woonachtige vader Paul Leendertz troost bij elkaar.

Oma Leendertz zag haar kleindochter zondag voor het eerst in vijf jaar tijd terug, maar moest gisteren alweer afscheid van haar nemen, wellicht voorgoed. “Ik denk niet dat ik haar terugzie”, sombert de 94-jarige Bennekomse. “De kans is groot dat de moeder met Katja naar haar geboorteland Oekraïne terugkeert, als ze haar zin niet krijgt. En als ze haar zin wel krijgt en alle procedures in Nederland wint, krijgen we Katja nooit meer te zien.” Want de strijd is nog niet gestreden. Er volgen nog procedures. De Raad voor de Kinderbescherming gaat in opdracht van de rechtbank in Arnhem onderzoeken of er een omgangsregeling mogelijk is.

Vader Paul Leendertz heeft zich in elk geval aan zijn woord gehouden. Hij heeft er voor gezorgd, zoals hij vorige week aan De Telegraaf liet weten, dat zijn dochter gisteren met haar moeder werd herenigd.

De in de Verenigde Staten woonachtige piloot nam in mei vorig jaar zijn toen 7-jarige dochter mee vanaf een schoolplein in Ede, zonder medeweten van de moeder. Ze bleek later bij haar vader in de Amerikaanse staat Pennsylvania te zijn. Leendertz had toestemming van de Amerikaanse overheid om zijn dochter op te halen.

Ontvoering

Negen federale rechters in Amerika bepaalden vorige week dat het meisje terug moet naar haar moeder en dat de vader in Nederland verder moet procederen. Hij vloog zondag samen met zijn zoon Sebastian en Katja naar Frankfurt. De piloot kan zelf niet op Nederlandse bodem uitstappen, omdat hij hier meteen wordt gearresteerd voor ontvoering. Iets wat door zijn eigen moeder als “vreselijk en onterecht” wordt bestempeld. “Paul is piloot en houdt zich aan de wet. Hij heeft zijn dochter vorig jaar opgehaald omdat dat van de Amerikaanse rechters mocht.”

Pauls zus Ineke haalde Katja en Sebastian zondag op, waarna de twee bij hun tante in Nederland overnachtten. Het was uiteindelijk Sebastian die zijn halfzusje gistermiddag in Ede aan de moeder overdroeg. Moeder Marina Karpenko mijdt alle publiciteit. De advocaat van de moeder, jonkheer Maarten Storm van ’s Gravesande, laat weten dat de hereniging met de moeder emotioneel was: “Ze waren beiden heel blij elkaar te zien. Ze trokken elkaar als magneten aan. Katja begon meteen verhalen te vertellen.”

“Maar ze mist haar papa ook”, laten Katja’s oma, tante en halfbroer weten. “Ze houdt van haar vader én van haar moeder. Het grote probleem is dat er niet valt te praten met de moeder. Wij willen heel graag met haar praten. Maar zij wil niet met ons praten”, klinkt het emotioneel.

=========

Bijschrift SKO

Is het verhaal over een mogelijk vertrek naar de Oekraine typisch Telegraaf stemmingmakerij?

Ruim 100 meldingen misbruik jeugdzorg

DEN HAAG –  In ongeveer twee maanden tijd zijn meer dan honderd meldingen binnengekomen van seksueel misbruik van kinderen die onder verantwoordelijkheid van de overheid zijn geplaatst in de jeugdzorg. De zogeheten commissie-Samson, waarbij de meldingen zijn binnengekomen, doet donderdag een oproep aan slachtoffers om zich te blijven melden.

De ruim honderd meldingen zijn voornamelijk binnengekomen bij het telefonisch meldpunt (070-3765872). Dat heeft de commissie op 19 juli geopend voor het onderzoek naar seksueel misbruik van minderjaren die van overheidswege gedwongen zijn geplaatst in (rijks)jeugdinrichtingen, internaten, kindertehuizen en pleeggezinnen.

De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson-Geerlings is ingesteld door de ministers André Rouvoet (Jeugd en Gezin) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie). Zij besloten dit voorjaar onderzoek te laten doen, omdat bij meldingen van misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk ook gesproken werd over kinderen die door de kinderbescherming in katholieke instellingen waren geplaatst.

Voor het onderzoek wordt ook contact gehouden met de commissie-Deetman, die het misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk onder de loep neemt. Vorige maand werd bekend dat bij Deetman ruim negenhonderd meldingen van slachtoffers en enkele daders zijn binnengekomen. Beide commissies onderzoeken de periode van 1945 tot nu toe.

De ruim honderd meldingen die bij Samson zijn binnengekomen, zijn deels verjaard en deels van recenter datum. De meldingen komen van slachtoffers, ouders en andere betrokkenen. De commissie controleert het waarheidsgehalte van de zaken niet. Meldingen die voor vervolging in aanmerking komen en niet verjaard zijn, worden na overleg met betrokkenen doorgegeven aan het Openbaar Ministerie (OM).

De commissie-Samson noemt de meldingen „van vitaal belang” voor het onderzoek. De bedoeling is om antwoord te krijgen op de vraag hoe misbruik heeft kunnen plaatsvinden in de jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen. Bovendien wil de commissie weten in hoeverre de signalen van misbruik bij de overheid bekend waren en zo ja, hoe daarmee is omgegaan.

Naar verwachting is het eindrapport voor de zomer van 2012 klaar.

Verslaggeving en de realiteit.

Door de maanden heen wordt onze stichting Kinderontvoering en met name ik geslachtofferd door een rechtbankverslaggever genaamd Chris Klomp uit Groningen.

Desbetreffende verslaggever schroomt niet om uitlating over onze stichting en mij in persoon te doen zonder dat hij enig onderzoek naar waarheid heeft gedaan, een handelswijze die ons bekend is van de Raad voor de Kinderbescherming en Jeugdzorg Nederland.

Zelf claimt hij een voorstander van Justitie en het politie-apparaat te zijn, geeft zelfs lezingen voor politie etc. klik hier doch kraakt ditzelfde systeem op zijn blog “Rechtbankverslaggever” weer keihard af =>  klik hier

Helaas is het zo dat ook wij niet alles wetend zijn, dat geven wij grif toe, maar met zo een 20 jaar ervaring in de wereld van internationale kinderontvoeringen, zonder dat er ooit 1 aangifte tegen ons of mij in persoon is geweest en tientallen “successen” hebben mogen boeken in de opsporing en repatriëring van ontvoerde kinderen, mogen wij toch wel spreken over een stichting die weet waarover zij spreekt en de klappen van de zweep kent.

Chris Klomp die alleen mij en de stichting kinderontvoering kan aanvallen zonder dat hij gedegen onderzoek verricht (hij is dan ook geen onderzoeksjournalist) slaat hiertoe met vaste regelmaat de spijker radicaal mis.

Een punt van discussie was de “dood” van de 7 maanden oude baby Arjun Chedie uit Leeuwarden. Dit kind is door Voodoo-praktijken om het leven gebracht en de vader heeft mij (Jacques Smits) in de arm genomen om deze “dood” nader te onderzoeken.

Het eindresultaat was een door mij ingediend Art. 12 SV procedure, waarop het Hof in Leeuwarden heeft besloten om op de door mij aangedragen punten de zaak naar de politie terug te verwijzen voor een hernieuwd onderzoek.

Het gevolg hiervan was dat de moeder van Arjun is aangehouden en veroordeeld voor “dood door schuld”, de basis van mijn onderzoek en Art. 12 SV procedure.

De advocaten tweeling Anker&Anker uit Leeuwarden hebben de moeder in deze strafrechtprocedure bijgestaan en natuurlijk alles aangepakt om hun cliënte vrij te kunnen pleiten. Hiertoe hebben zij ook de media in de arm genomen om mij in een kwaad daglicht te stellen t.g.v. hun cliënte.

Natuurlijk pakt Chris Klomp alleen bovenstaand deel met beide handen aan om mij “terecht” te wijzen, doch hij verzaakt totaal wanneer ik hem verzoek om omtrent deze zaak contact te leggen met de toenmalige Officier van Justitie mr. Oebele Brouwer en het advocatenkantoor Anker & Anker.

Selectief lezen is DE kracht van Chris Klomp, alleen wat hem als rechtbankverslaggever in zijn wrok uitkomt leest en gebruikt (misbruikt) hij. Zelf heeft hij waarschijnlijk nimmer één stap t.g.v. een andermans kind gedaan waarbij hijzelf enig persoonlijk risico zou kunnen lopen, doch hen afkraken (althans pogingen hiertoe) die wel een sociale inslag hebben om voor de rechten van het kind op te komen, is zijn lust en zijn leven.

Zo zijn er nog veel meer kinderontvoeringszaken waar wij met succes aan het Nederlands recht in het buitenland gevolg hebben kunnen geven, waar Chris Klomp dan een weer een uitgesproken PRO Justitie / rechtsgangmening over heeft en mij, in persoon, tracht onderuit te halen. Deze actie onderneemt hij dan wederom zonder enig onderzoek naar waarheidsvinding.

Met de macht van zijn weblog tracht hij iedereen de les te lezen, als een dictator zijn mening over iedereen uit te spreiden en zij die hem niet in zijn mening volgen of steunen middels gelijk blog (en die van anderen) totaal af te kraken.

Ja Chris, het is en blijft zo……..daar waar Justitie stopt, beginnen wij.

Wen er maar aan, keer terug in je schulp of kom eens met onderzochte feiten.

Update 18 september 2010

Zoals bekend ga ik geen enkele oprechte discussie uit de weg dus heb ik telefonisch contact met ons aller Chris Klomp opgenomen.

Chris voelde zich ten eerste “geïntimideerd” dat ik zijn geheime privénummer thuis heb kunnen traceren, verder voelde hij zich “geïntimideerd” dat ik hem op dit geheime nummer belde. Ach ja, het zij zo, als ik dit kan traceren dan kan iedereen dit traceren dus zo geheim is dit niet.

Nadat ik mijn naam bekend maakte reageerde hij met het gezegde: “Ha ouwe relnicht”, waardoor de toon van dit gesprek gezet kon worden doch mijn motto: “daar waar schelden en vloeken begint, stopt het verstand” weerstond deze aantijging.

Doordat één van zijn kids even geholpen moest worden werd het gesprek 15 minuten later voortgezet, Chris belde mij op zijn mobiele nummer terug.

In dit gesprek bleek wederom dat iedereen die het werk van de Stichting Kinderontvoering ondersteunt geschuffeld, gevaarlijk en gestoord is volgens Chris Klomp.

“Dat jij mijn geheime nummer hebt kunnen traceren is weer een teken dat jij enorm gevaarlijk en niet te vertrouwen bent” was weer een kenmerkende uitspraak van hem, waarbij ik ook nog eens verantwoordelijk zou zijn tot het aanzetten van haat tegen hem in persoon.

Hij heeft het helemaal gehad met alle aantijgingen die zijn kant op zouden komen en ziet alleen een juridische weg (het doen van aangiftes bij de politie) als sluitende oplossing.

Hij zei tevens dat alles wat er op Twitter over hem geschreven wordt, hem niet raakt want dat zijn toch allemaal gestoorden, gestoorden die het werk van een Nederlandse ontvoeringsorganisatie ondersteunen.

Hierop volgend heb ik Chris verzocht om zich dieper in de kinderontvoeringsmaterie te verdiepen, doch hij kapte dit af door te vermelden dat hij middels de hoogste personen binnen diverse politiekorpsen zich heeft laten informeren over deze materie en daar veel meer vertrouwen in heeft omdat hij mij nimmer als een serieuze gesprekspartner zal zien. Wat schreef Chris ook alweer in zijn laatste blog over de politie? Ter herinnering: klik hier

Hij gaf wel toe dat het Nederlandse systeem inzake de opsporing en repatriëring van ontvoerde kinderen niet altijd werkte doch blijft van mening dat een Nederlandse burger (ik in dit geval) of een Nederlandse organisatie (onze Stichting) zich nimmer met deze zaken mag bemoeien. Een stichting als de onze zou verboden moeten worden en ik…..ja….daar kwam verder niets over na buiten.

Om toch Chris aan een landelijk bekende zaak te herinneren (die van Tim en Pascal c.q. Aneta Szadkowska uit Assen) verwees ik hem naar de archieven van het Dagblad van het Noorden (daar schrijft Chris voor en heeft hij toegang tot alle dossiers) doch dit wees hij van de hand met de uitspraak: “mijn collega’s laten zich van alles door jou op de mouw spelden”.

De gesprekstoon van Chris werd alsmaar geëmotioneerder tot schreeuwen aan toe waarbij hij de laatste vraag stelde: “wat MOET ik van jou doen dan, waarom bel je mij?” Chris, MOETEN bestaat niet, ik wil jou alleen maar kennis laten maken met de andere kant van de medaille zodat jouw inzicht mogelijk een andere kleur gaat krijgen.

Helaas, hij stond hiervoor niet open omdat hij zijn beeld al gevormd heeft over mij en de stichting (dit zonder ooit met mij gesproken te hebben, dus alleen op basis van informatie uit 3e hand) en dat hier niets aan te wijzigen was.

Tevens verklaarde hij mij dat zijn artikelen sinds kort ook door de landelijke media overgenomen zullen worden en als hij een artikel over mij c.q. de stichting gaat plaatsen hij mij zal benaderen voor een weerwoord op basis van hoor/wederhoor.

Het woord “weerwoord” betekende voor mij alweer genoeg, er is dus weer de nodige DREK te verwachten van een journalist/verslaggever die op basis van NEUTRALITEIT artikelen gaat uitbrengen waarbij zijn persoonlijke antipathie tegen ons werk als stichting en mijn inzet als persoon de boventoon zal gaan voeren.

====================================================

Door de komende weken heen zullen hieronder andere bronnen vermeld worden met als onderwerp Chris Klomp

1. Toelatingsbewijs voor internet

Jeugdzorg faalt wederom?

Veertig meldingen seksueel misbruik jeugdzorg

DEN HAAG –  In ongeveer drie weken tijd zijn veertig meldingen binnengekomen van seksueel misbruik van kinderen die onder verantwoordelijkheid van de overheid zijn geplaatst in jeugdzorginstellingen en pleeggezinnen. De meldingen zijn binnengekomen bij het telefonisch meldpunt (070-3765872) van de zogeheten commissie-Samson, die onderzoek doet naar het seksueel misbruik. Het meldpunt werd op 19 juli geopend.

De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson-Geerlings komt dinsdag voor het eerst bijeen in aanwezigheid van demissionair minister André Rouvoet (Jeugd en Gezin). Een woordvoerder van de commissie sprak dinsdag van een behoorlijk aantal meldingen in korte tijd. „Zeker omdat het vakantietijd is.”

Rouvoet en zijn collega Ernst Hirsch Ballin (Justitie) besloten dit voorjaar de commissie-Samson in te stellen na meldingen van misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk en van kinderen die door de kinderbescherming in katholieke instellingen waren geplaatst. De commissie-Samson houdt ook contact met de commissie-Deetman, die misbruik binnen de Rooms-Katholieke Kerk onderzoekt. Beide commissies nemen de periode van 1945 tot nu toe onder de loep.

De commissie-Samson onderzoekt de signalen van seksueel misbruik van minderjaren die onder verantwoordelijkheid van de overheid gedwongen zijn geplaatst in (rijks)jeugdinrichtingen, internaten, kindertehuizen en pleeggezinnen. De veertig meldingen komen van slachtoffers en andere betrokkenen. Het gaat zowel om actuele gevallen als meldingen over misbruik in het verleden, aldus de woordvoerder van de commissie. De meldingen zijn volgens hem nog niet geanalyseerd.

Gezinshulp redt kind van mishandeling

GARSTHUIZEN –  Gezinshulp Derkelina Bul heeft de achtjarige Giovanni uit Garsthuizen (Groningen) ontvoerd nadat diverse meldingen van kindermishandeling geen resultaat hadden…

“Zijn moeder verwaarloosde en mishandelde hem”, zegt Bul in Metro. De vrouw hielp de moeder van Giovanni om de zorg voor het huishouden en haar zoon beter te organiseren. Een vader is niet in beeld.

“Al snel kwam ik erachter dat het niet goed zat. Het bed van Giovanni werd niet verschoond: wekenlang sliep hij in plasvlekken, hij mocht niet onder de douche, kreeg slecht te eten en de honden poepten gewoon in huis.” Ook werd de jongen volgens haar geslagen. “Dan zei ze erbij: je mag hem best slaan hoor, dat vindt hij lekker.”

Nadat Bul Giovanni bij de politie had gebracht, werd hij overgedragen aan Bureau Jeugdzorg. „Jeugdzorg heeft hem nu in een pleeggezin geplaatst en een onderzoek gestart”, zegt de gezinshulp.

De Stichting No Kidding stelt in een reactie dat het blijkbaar niet anders kan dat mensen het recht in eigen hand nemen zolang de hulpverlening niet optimaal werkt.

‘Melding kindermishandeling gaat beter’

DEN HAAG –  De spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen merken steeds beter gevallen van kindermishandeling op. Dat stelt de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) vrijdag op basis van onderzoek

Hierdoor zijn steeds meer meldingen van mishandeling afkomstig van ziekenhuizen. Het aantal meldingen vanuit ziekenhuizen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling steeg van 500 in 2007 naar 1300 in 2009.

Een vroegtijdige signalering kan de gevolgen voor het kind aanzienlijk verminderen. Dit was voor de inspectie aanleiding om onderzoek te doen naar de kwaliteit van de signalering van kindermishandeling op de spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen.

Alle ziekenhuizen in Nederland zijn in 2007 en vervolgens in 2009 ondervraagd hoe zij de juiste methodes hanteren om kindermishandeling te signaleren op de afdelingen spoedeisende hulp. Volgens de IGZ hebben de ziekenhuizen in de afgelopen jaren een grote inspanning geleverd om die voorwaarden te realiseren.

In 2007 voldeed de spoedeisende hulpafdeling van slechts een enkel ziekenhuis aan alle voorwaarden, eind 2009 was dat in alle ziekenhuizen op een enkele uitzondering na het geval. Volgens de inspectie voldoen vrijwel alle Nederlandse ziekenhuizen nu aan de norm. Hiervoor hebben zij volgens de IGZ flinke inspanningen geleverd.

Film over ontvoering Sara en Ammar op 9 september op tv

Persbericht Op 9 september (20.30 uur, Ned.1) zendt de KRO de Telefilm “Kom niet aan mijn kinderen uit”. De film is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van de ontvoering van de twee kinderen van Janneke Schoonhoven uit Oude Pekela door haar Syrische ex-man. Twee jaar lang streed ze om haar kinderen terug te krijgen naar Nederland. Met in de hoofdrollen Karina Smulders, Huseyin Cahit Ölmez en Thom Hoffman. >>

Het is de nachtmerrie van elke gescheiden moeder; je ex-man gaat er met je kinderen vandoor naar het buitenland. In veel van die gevallen ziet de moeder haar kinderen nooit meer terug. Janneke Schoonhoven uit Oude Pekela is een van de weinigen die het wel is gelukt haar zoon en dochter terug te krijgen. Haar ex nam hen mee naar Syrië, waar ze bijna twee jaar bij familie verbleven totdat ze vluchtten naar de Nederlandse ambassade in Damascus, omdat ze terug wilden naar hun Nederlandse moeder. De zaak kreeg veel media-aandacht en daardoor zag heel Nederland hoe haar kinderen na tweeënhalf jaar met minister Bot van Buitenlandse Zaken terugkwamen in hun moederland. Synopsis In de film is Janneke Schoonhoven omgedoopt tot Hanne (een rol van Karina Smulders). In augustus 2004 vertrouwt Hanne haar twee kinderen van 9 en 11 toe aan haar ex-man Nizar (Cahit Ölmez). Hij neemt ze mee voor een korte vakantie naar EuroDisney Parijs. Een paar dagen later krijgt Hanne een telefoontje van Nizar vanuit de Nederlandse ambassade in Damascus. Nizar vertelt dat hij naar Syrië heeft moeten vluchten, omdat hij bedreigd is. Hanne neigt ernaar hem te geloven, maar haar huidige man Bertus (Tjebbo Gerritsma) suggereert dat Nizar op deze manier probeert Hanne terug te krijgen, omdat het voor Nizar en zijn Syrische familie een schande is dat zijn vrouw van hem gescheiden is. Hanne vertrekt samen met adviseur Wouter (Thom Hoffman), die ervaring heeft met gestolen kinderen, naar Damascus. Dat is het begin van een hartverscheurende strijd van twee jaar om de kinderen terug in Nederland te krijgen. Hanne komt er helemaal alleen voor te staan en raakt geconfronteerd met enorme dilemma´s en haar eigen gevoelens. Uiteindelijk realiseert ze zich dat ze zelf moet veranderen en dat er maar een echte manier is om haar kinderen terug te krijgen. Daarvoor reist ze nog een laatste keer terug naar Damascus in de hoop dat de kinderen zelf uit de greep van hun vader kunnen ontsnappen, door het doolhof van Damascus heen naar de Nederlandse ambassade. Regiestatement Regisseur van de KRO Telefilm Kom niet aan mijn kinderen is Ron Termaat. In een regiestatement zegt hij: “Hoe ver ga ja als je kinderen ontvoerd worden? Het is de vraag die ik en veel medewerkers ons stelde toen we aan deze film begonnen. Toen het Janneke Schoonhoven in 2006 werkelijk overkwam stelde ze zich die vraag niet; zonder daar over na te denken ging ze tot het uiterste. Niks en niemand kon Janneke tegenhouden om tweeënhalf jaar voor de terugkomst van haar twee kinderen te strijden. Deze enorme drive vormde voor mij de ruggengraat van Kom niet aan mijn kinderen. Iedereen herinnert zich deze strijd uit het nieuws in de laatste maanden van 2006. Daarom ben je geneigd te denken dat deze ontvoering een op zich zelf staand incident is. Niets is minder waar. Ieder jaar komen er meer dan 150 ontvoeringen alleen al in Nederland voor. Kom niet aan mijn kinderen vraagt aandacht voor de verschrikkelijke gevolgen van deze verdwenen kinderen.” Telefilms zijn Nederlandse speelfilms speciaal gemaakt voor de publieke omroep. De films behandelen actuele maatschappelijke thema’s zoals loverboys, integratie, de Nederlandse maffia of zoals in dit geval kinderontvoering. De Telefilms komen tot stand met financiële steun van het ministerie van OC en W en het CoBO-fonds. KRO Telefilm: Kom niet aan mijn kinderen, 9 september om 20.30 uur op Nederland 1.